EFULİM+18

2.Bölüm

Medyada ki Alpaslan ve Elisa

Parayı alır almaz hastaneye gittim doktor beyin kapısını çaldım gir komutu ile içeriye girdim parayı masaya koydum Doktor bey şaşkınlıkla gözüme baktı
"Bu paraya benim verdiğimi annemlere söylemeyin" dedim Doktor bey kaşlarını yukarıya kaldırdı
"Anlamadım,Neden" dedi iç çektim
"Anlatamayacağım konular var çünkü" dedim Doktor bey olumlu anlamda başını salladı odadan çıktım annemin yanına gittim Annem Başını ellerinin arasına koymuş düşünüyordu geldiğimi görünce gözlerini bana dikti
"Evrim nasıl" dedim
"iyi biraz daha iyi olacak" dedi Ben de olumlu anlamda başımı salladım annemin yanına oturdum Annem bana sarıldı Ben de başımı annemin omzuna koydum kokusunu içime çektim Annem farklıydı benim için Dünya daki her şeyimdi onun üzülmesine dayanamazdım iki dakika sonra Doktor bey yanımıza geldi
"Evrim'i ameliyata alacağız" dedi annem ve babam şok içinde
"nasıl" dediler
" Hayırsever biri yardım etti" dedi Doktor beye gözlerimle minnetimi sundum. Annem Mutluluktan bana sarıldı
"Çok şükür kızım kurtuluyor" dedi gülümsedim başımı olumlu anlamda salladım
"Evet anne kurtuluyor sonunda"dedim babam Doktor beye baktı
"Kim bu hayırsever" dedi doktor bey gözlerini bana dikti başımı olumsuz anlamda salladım
"Adını vermemi istemediler Nihat Bey" dedi babam ısrar etmeyeceksin devam ediyordu
"En azından bir teşekkür etseydik"dedi qh baba senin o hayırsever kızın dedim içimden,Doktor bey gülümsedi
"Ben sizin yerinize teşekkür ederim "dedi ve gitti bir kaç dakika sonra evtimi ameliyata aldılar ameliyathanenin kapısın da bekledik ayakta bir oraya bir buraya dönüyordum
"Kızım başımı döndü otur artık " diye sitem etti sandalyeye oturdum,kardeşim kurtulmuştu ama ben kurtulamayacaktim o adamın elinden parayı toparlayabilecek miydim iki ay içinde ne olursa olsun ailem bilmeyecekti mafyaya bulaştığımızaten emreyi bir şirkette çalışıyor biliyorlardı. Bir kaç saat sonra evrim ameliyattan çıktı durumu iyi olduğunu şimdi odaya alacaklarını söylediler hepimiz rahat bir nefes aldık annem bana döndü
"Çok yoruldun elisam git dinlen biraz"dedi gülümsedim annem evrimke beni hiç ayırmazdi onu nasıl seviyorsa beni de öyle severdi anneme ve babama sarıldım
"Birsey olursa bana haber verin"dedim hastaneden çıktım

************
2 ay sonra

Evrim git gide iyilesiyordu eski haline dönüyordu ara sıra kontrole gidiyorlardı,işten gelmiştim çok yorulmustum bugün bir arkadaşımın yerine garsonluk yapmıştım,eve geldiğim de kimse yoktu ya hastanedeyim ya da evrim kendini iyi hissetsin diye bir yere götürdüler odama çıktım bornozla alıp duşa girdim. Bugün tam iki ay olmuştu şu iki ay da çalışmadığım iş kalamamıştı ama parayı yine de toparlayamadım bugün yarın beni almaya gelirdi Alpaslan,bunlari düşündükçe gözlerim doldu göz yaşlarım yanaklarıma akmaya başladı. saatlerce banyoda kaldıktan sonra çıktım pijamalarımı giyip yatağa yattım gözlerimi kapattım uyumaya çalışıyordum. O sırada telefonum çaldı arayan emreydi titremeye başladım telefonu açtım
"Elisa Hazırlan seni almaya geliyorum"deyip yüzüme telefonu kapatti korkuyordum çok korkuyordum bari ailemi son kez görseydim,yataktan kalktım siyah pantolon ve beyaz tişörtümü giydim saçlarımı at kuyruğu yaptım o sırada emre gelmişti kornoya bastı dışarıya çıktım arabaya bindim emrenin yüzüne bile bakmadım o da benimle konuşmadı araba ilerlemeye başladı celladıma gidiyordum bugün son günümdü anlaşılan. Ağlamaya başladım emre bana baktı
"Niye ağlıyorsun"dedi hıçkırdım burnumu çektim
"En yakın arkadaşım beni ölüme götürüyor"dedim emre tek kaşını kaldirdi
"Ne ölümü,ne saçmalıyorsun?"dedi emreye döndüm
"Yalan mı Alpaslan beni öldürmek için çağırmiyor mu?"diye bağırdım emrenin kaşları çatıldı
"Yok öyle birsey,öyle birsey olsa seni asla götürmem ve buna engel olurum,sadece konuşmak istiyorum getir dedi"dedi benimle ne konuşmak istiyor ki diye düşünmeye başladım emre konuşmaya devam etti
"Abi benim maaşımdan kes parayı dedim ama inadı tuttu illa parayı senin bulmani istedi"dedi tabi ki öyle diyecek avcunun içine almıştı beni kaybetmek istemez kim bilir ne yapacak bana
"Teşekkür ederim kardeşim, yardımın için"dedim gülümsedim emre yanağımdan makas aldı
"Birsey değil fıstık"dedi emreyi çok seviyordum olmayan abimin yerine koymuştum çocukluk arkadaşımdı aynı mahallede büyüdük onunla bağımız çok güçlüydü hiç bir kuvvet bu zamana kadar bizi ayıramamıştı bundan sonra da ayıramazdı zaten

***********
İlk gün geldiğim kumarhanenin önünde durduk,arabadan indik alpaslanın odasına çıktık emre kapıyı çaldı
"Gel"dedi o korktuğum sert sesiyle yutkundum,emre kapıyı açtı içeriye girdik Alpaslan camdan dışarıya bakıyordu ellerini pantolonun cebine koymuş
"Sen çık emre"dedi hayır hayır gitmesin emreye hüzünlü gözlerle baktım emre gülümsedi destek verircesine omzumu sıvazladı çıktı. Başımı önüme egmistim Alpaslan duruşunu bozmadan konuştu
"Kardesin nasıl?"dedi bor saniyelik alpaslana bakıp geri kafamı eğdim
"I-iyi abi sayenizde"dedim bir nevi onun sayesinde kurtulmustu evrim parayı ondan aldım sonuçta vermeyebilirdi de,Alpaslan bana döndü kaşları çatıktı dişlerini sıkıyordu sert çehresi belliydi,yavaş yavaş üzerime gelmeye başladı korktum napacaktı bana o üzerime geldikçe ben geri gidiyordum sırtım duvara çarptı Alpaslan zaferi kazanmışcasina gülümsedi yutkundum ellerini başımın arasına koydu kendi ve duvarın arasına sıkıştırdı.
"Param nerede elisa"dedi gözlerim dolmustu titremeye başladım
"B-ben"dedim ne der gibi baktı
"Ben parayı toparlayamadım"dedim sesim titremişti bu Alpaslanın hoşuna gitmişti ondan korkmam hoşuna gidiyordu
"Bana biraz daha zaman verin lütfen"dedim ayaklarına kapanacaktım neredeyse
"Öyle mi?"dedi zaferi kazanmışcasina sırıtmaya devam ediyordu,zaten kaçacak bir yerim de yoktu elleriyle engel olmuştu,olumlu anlam da başımı salladı yüzüme biraz daha yaklaştı
"Ama beni aklım da başka planlar vardı"dedi nefesi yüzüme çarpıyordu kalbim hızlı atmaya başladı ellerimi yumruk yaptım,alpaslanın gözlerine baktım masmavi gözleri vardı boncuk gibi
"N-Ne planı"dedim sesim kısık çıkmıştı bu kadar yakınlık hiç iyi degildi bizim için,alpaslan sırıttı
"Benim için çalışacaksın"dedi ne ne diyor bu adam delirdi mi nen iki güne kalmaz geberirim,gözlerimi kocaman açıldı Alpaslan konuşmaya devam etti
"Benim ufak tefek işlerimi sen yapacaksın mesela bir teslimat yapıldığın da veya benim mekanlarda eksik olduğun da ya da bir yerde gittiğim de seni çağıracağım ,sende iki elin kanda da olsa geleceksin yani pek çok bir yere gittiğim de seni yanımda götürmem de "dedi yine sesi sert çıkmıştı ciddileşmişti
"Neden ben o kadar adamın var"dedim evet evet yürek yedim sanırım,Alpaslan tek kaşını kaldirdi
"Ben öyle istiyorum"dedi birsey diyemedim adamın avcunun içindeydim karşı çıkamazdım,Alpaslan yüzüme biraz daha yaklaştı dudaklarımızın birbirine değmesine bir santim kalmıştı avuç iclerim terliyordu kalbim çok hızlı atıyordu umarım kalp krizi geçirmem
"Anlaşıldı mı?"dedi gözlerimin içine bakarak olumlu anlamda başımı salladım,Alpaslan bakışlarını dudaklarıma getirdi bir iki saniye oyalandıktan sonra geri çekildi derin bir nefes aldım alpaslan kendine bir viski koydu
"Çıkabilirsin"dedi hemen çıktım emrenin yanına gittim
"Nasıl geçti?"dedi ölecektim az daha emreye konuşmanın hepsini anlattım yakınlaşması hariç
"Aklın da ne geçiyor bu adamın"dedi omuzlarımı silktim

*********
Eve geldim güzel bir duş aldıktan sonra yatağıma yattım bugün evrimle vakit geçirdik sonra ikimizde arkadaşlarımızın yanına gittik alpaslanla konuşalı iki gün olmuştu çok şükür iki gündür işi düşmediği için ne aramış ne mesaj atmıştı iyidi bu umarım hep böyle gider diye düşünürken telefonum çaldı elime aldım arayan alpaslandı hay ben şom ağzımı telefonu açtım
"Efendim"dedim sakin sesimle Alpaslan güldü
"Hazırlan bugün ilk teslimatı sen yapacaksın"dedi şimdiden korkmaya baslamıştım,Alpaslan telefonu yüzüme kapattı sizde iyi alıştınız yüzüme telefon kapatmayı dedim içimden. Korkuyordum ya yanlış birsey yaparsam ya herseyi mahvedersem ah napacaktım ben böyle yaşamayı devam mı edecektim?

Oy veren herkese şimdiden teşekkür ederim:) :)

Oy vermeyi unutmayın:) :)