EFULİM+18

6.Bölüm

Silah sesleri kesildikten sonra Alpaslan ayağa kalktı
"Kim lan bu it! Benim mekanımı kurşunlamayı nasıl cüret eder?"diye kükremeye başladı çoğu insan silahlarını çıkarmış alpaslanın ağzından çıkacak tek bir kelimeyi bekler müşterilerini yollamıştı Alpaslan sadece sayılı Alpaslana değer veren müşterileri kalmıştı ne kadar gitmelerini istese de gitmemislerdi
"Bul bunlari emre!"diye bagirdi emrenin yakasından tuttu emre olumlu anlamda başını salladı. Ben mi ? Ben korkudan yerimden kalkamadım başımı iki elimin arasına almış oturuyordum Alpaslan yanıma gelip beni sarstı
"Elisa iyi misin güzelim?" Herkese kükreyen adam benimle sakin konuşuyordu yüzümü kaldırdım alpaslana baktım korkudan elim ayağım titriyordu
"E-eve gitmek istiyorum"dedim sesim titremisti Alpaslan beni kaldırdı sarıldı
"Tamam güzelim gidelim" Alpaslanin kollarından kurtuldum şasirmisti bu hareketime
"Seninle değil" gidip emreye sarıldım
"Emre beni eve götür" titremem daha geçmemişti emre bana sarıldı alpaslana baktığımda kaşları çatılmis ellerini yumruk yapmıştı sinirlenmisti neye sinirlenmişti onu red ettiğime mi yoksa mekanın kurşunlanmasına mi?
"Abi" dedi emre Alpaslandan izin istiyordu Alpaslan olumlu anlamda başını sallayınca emre beni arabaya götürdü. Arabanın ön koltuğuna bindim hâlâ olayın şokundaydim ilk defa başıma böyle birşey geliyordu
"Abimin suçu yok elisa..öyle birsey olacağını bilseydi seni getirmezdi" dedi iç çektim
"Bu konu hakkında konuşmayalım emre" dedim olumlu anlamda başını salladı yol boyunca hiç konuşmadık

*******************
Emreyle vedalaştiktan sonra eve girdim annem ayaktaydı
"Geç kaldın küçük hanım" Yorgunum gözlerle anneme baktım annem halimi görünce telaşlandı
"Noldu sana" diyerek yanıma geldi yanaklarımı tutup kendine bakmami salladı
"Birseyim yok anne yorgunum"dedim avuç içlerini öptüm inanmamıştı annem emin misin der gibi baktı
"Gerçekten iyiyim,uyumak istiyorum sadece" olumlu anlamda başını salladı. Odama gittim duş alsam iyi olurdu bornozumu aldıktan sonra banyoya gittim sıcak suyun içine girdim gerçekten iyi gelmişti. Yarım saat kaldıktan sonra bornozumu giyip odama geçtim iç camasirlarimi giydim pijamalarımı giydikten sonra yatağıma attım kendimi yastığa başımı koyunca anlamıştım gerçekten yorgun olduğumu gözlerim yavaş yavaş kapandı

***************
Sabah annem saçlarımı severek uyandırdı
"Hadi kızım kahvaltı hazır" gülümsedim
"Tamam annecim geliyorum" annem başımdan gitmemişti konuşacak birseyi vardı anlaşılan yatakta oturma pozisyona geçtim annem de yanıma oturdu
"Noldu anne?" Annem boğazını temizledi
"Sana birsey soracağım?" Olumlu anlamda başımı salladım annem sözüne devam etti
"Konuştuğun biri mi var elisa?" Bu soru da nereden çıktı dünkü halimden dolayı mı böyle düşünüyordu
"H-hayir anne" anneme baktım ellerimi tuttu
"Bak eğer öyle birsey varsa bana anlat ben senin annenim,tabi ki konuştuğun birileri olacak ve o konuştuğun kişiyle tanışmayı çok isterim kızım" dedi içten gülümsedi başımı eğdim,anneme tekrar baktım ellerini sıktım
"Yok anne olursa söz seninle tanıştırırım ve anlatırdım" dedim içten gülümsemi yolladım annem inanmamıştı ama uzatmak istemedi olumlu anlamda başını salladı,odadan çıktı bende üstümü giydikten sonra mutfağa geçtim
"Günaydın" Evrim gulumsedi
"Günaydın uykucu"güldum babam ortalıkta yoktu annem döndüm
"Babam nerede?"dedim annem çayından bir yudum aldıktan sonra cevap verdi
"Arkadaşlarıyla bulunacaktır erken çıktı"olumlu anlamda başımı salladiktan sonra kahvaltıya geçtik. Sessiz bir şekilde kahvaltı yaparken kapı çaldı ayağa kalktım annem otur diye elini salladı
"Ben bakarım" annem kapıyı açmaya gitti gelen emreydi
"Merhaba elif abla"
"Ah emre gel kahvaltı yapıyorduk bizde" annem emreyi çok severdi onu bizden ayirmazdı evladı gibiydi aynı şekilde emrenin ailesi de bizi evladı gibi sayardı annemlerle yakın arkadaşlardı ailesi. Emre yanımıza geldi
"Ben sana çay koyayım" dedi annem emre olumsuz anlamda başını salladı
"Yok elif abla ben kahvaltimi yaptım" emre evrime baktı
"Naber kız?" evrim cayindan bir yudum aldı emreye gicikti arkadaşına pek yüz vermediği içindi bu gıcıklığı
"İyi sevimsiz senden?" Dedi emre güldü
"İyi bende" emre bana baktı dünkü olayı unutamamıştım o yüzden pek konuşmak istemiyordum kimseyle emreyi ya da alpaslanı suclamiyordum emre erkenden uyanmasaydi belki çoğumuz biz de dahil suan hastanedeydik, emre saçlarımı okşadı ona dönüp gülümsedim bilirdi saçlarımın okşanmasını sevdiğimi annem emrenin çayını verdikten sonra yerine oturdu
"Ee emre annenler nasıl?" Emre anneme döndü
"İyiler abla ama sizden şikayetçi hiç gelmiyorlar diyor" dedi annem kahkaha attı
"En kısa zaman da geleceğim inşallah" emre olumlu anlamda başını salladı bana döndü gülümsedi tekrar anneme döndü
"İzin verirsen elisayı dışarıya çıkarmak istiyorum?" Emreye döndüm yine Alpaslan mi çağırdı ya ne dışarı çıkması,annem bana döndü gülümsedi
"Dün ne yaşadınız bilmiyorum ama kızımı üzecek bir şey yapma emre ben sana emanet ettim kızımı" dedi emre boğazını temizledi
"Haklısınız dün biraz tartiştık ondan ikimiz de mutsuzduk" dedi evrim kahkaha attı
"Kızları üzmekte senden üstünü yok" dedi emre evrime baktı o da biliyordu arkadaşına yüz vermediği için oyle davrandığını ama alışmıştı emre
"Evet maalesef üstüme yok" Hiç altta kalır mı
"Tamam çıkın madem ama mutlu şekilde dönecek kizim eve" dedi emre gülümsedi olumlu anlamda başını salladı