EFULİM+18

22.Bölüm

Alpaslanın ailesiyle kahvaltı yaptıktan sonra bizimkilerin yanına gitmek için yola çıktık ne kadar korksam da heyecanlasam da bunu alpaslana belli etmemeye çalıştım elimi hiçbir şekilde bırakmıyordu benim bu hayatta en kıymetlilerimden birtanesiydi

******
Korkuyla arabaya bindim alpaslana belli etmiyordum ama babam izin vermeyecekti zorlavyutkundum Alpaslan arabaya binince zor da olsa ona gülümsedim avuç içimi koklayarak öptü
"Korkma,ben yanında olacağım" alpaslanın gelmesini istemiyordum aslında çünkü Alpaslan gelirse ortalık da çok karışırdı
"Gergin misin" dedi Alpaslan elimin içini koklayarak öptü
"Biraz" diye mırıldandım
"Korkma ben yanındayım" gülümsedim olumlu anlamda basimi salladım

********
Evin önüne geldikçe gerginligim artıyordu elim ayağım birbirine dolaştı Alpaslan arabaya durdurup bana baktı
"İnelim mi?" Diye sordu ben cevap vermedim Alpaslan kapı kolunu çekerken elinden tuttum şaşkınlıkla yüzüme baktı
"Alpaslan" dedim yutkunarak dikkatlice beni dinliyordu
"Sen gelmesen" alpaslaj kaslarini catarak yüzümün her bir zerresini inceliyordu
"Neden?"
"Yani ailem yalnız konuşmak istiyorum sonra gerekirse seninle de konuştururum" hiçbir şey demeden yüzüme bakıyordu korkudan yutkundum bir kaç dakika sonra Alpaslan aklımdan öptü şaşkınlıkla ona baktım
"Sen nasıl istersen bebeğim"dedi baş parmağıyla yüzümü oksuyordu istemsizce gülümsedim
"Ama birsey olursa direk beni arıyorsun" dedi olumlu anlamda başımı salladım yanağından öpüp arabadan indim

Geriliyordum çünkü evde bir kavga çıkacağını biliyordum korkar adımlarla eve doğru yürüdüm kapıyı bir kaç sefa çaldım eğer evde yoksullar bu benim içim büyük bir sansdı derken şans yüzüme gülmedi annem kapıyı açmış bana bakıyordu ne gülüyordu ne de üzülüyordu öylece beni seyrediyordu
"Anne" diye mırıldandım bana cevap vermedi içeriye girmem için işaret etti ikiletmeden içeriye girdim babam ayakta beni bekliyordu gözlerindeki o kızgın ateşi görebiliyordum babamın telefonu çaldı gözlerini benden ayırmayarak telefonu açtı
"Tamam anladım" dedi telefonu kapattı içini çekti
"Alpaslan durmamış feritin şirketini basmış" gülümsememek için zor tuttum kendimi dudaklarımı birbirine bastırdım
"Nereden buldun bunu?" Diye sordu sakindi yutkundum
"Söyleyemem"
"Elisa!" Diye bağırdı irkildim
"Birseyi iki kere sordurma" dedi dişlerini sıkıyordu ellerimi yumruk yaptım sabrım taşacaktı
"Alpaslan karayla nasıl tanıştınız" dişlerini sıkarak sordu tuttuğum nefesi saldım
"Evrimin ameliyat parasını ondan aldım" babam daha çok sinirlenmişti
"Ne!" Sen itten para mı aldın"
"Ona it deme baba evrim şuan yanimızdaysa onun sayesinde" yüzünü sinirle sıvazladı
"Onu savunma bana!" Diye bağırdı benden bu kadardı
"Savunurum!" Babam böyle tepki beklemediği için şaşkınlıkla yüzüne baktı
"Tamam ilk başta baş belasının tekiydi ama onun sayesinde kendimi buldum" diye bağırdım
"Bana hayallerimi sordu onu gerçekleştirmem için bana yardımcı oluyor" gözlerim doldu ağlamamak için kendimi sıktım
"Ya bir kere ne yapmak istediğimi sordunuz mu? Evi topla Elisa şunu yap Elisa evlen Elisa" işaret parmağımı annemle babama doğru salladım
"Siz beni sevmediğim bir adamla evlendirmeye kalkıştınız" dedim ikisi de sessizce beni dinliyorlardı
"Evet" dedim basimi olumlu anlamda sallayarak
"Ben size iyi bir evlat olamadım özür dillerim sizden iyi bir evlat olmadığım için" cevap vermelerini beklemeden odama doğru adımladim
"Abla" dedi evrim ama onunla konuşacak halim olmadığı için kendimi odaya kapattım kapının arkasına yaşlandım akmak için can atan gözyaşlarımı serbest bıraktım

******
Alpaslan Kara'dan
elisa'yı eve bıraktıktan sonra kumarhaneme doğru gittim odama girdiğimde Poyraz odadaydı Geçenki olaydan dolayı Hala sinirim tepemdeydi ama bunu elisa'yı belli etmek istememiştim bir viski koyduktan sonra koltuğuma oturdum Poyraz şaşkınlıkla beni seyrediyordu bir şey demeye korkuyordu sessizce içimi çektim
"Hayırdır kardeşim"dedi Poyraz merakla elim çenemin altına koyup uzaklara daldım ve poyraz'a cevap verdim
"Ferit beni çok kıllandırıyor herifi Bu boğmamak için kendimi zor tutuyorum" dedim sakince
"O zaman bir korku verelim" dedi Poyraz tek kaşımı kaldırıp poyraza baktım
"Elisanin peşini bırakması için" mantıklıydı ben hamle yapmasam o it elisanın peşini bırakmazdı sinsice gülümsedim abim içeriye girdim bir poyraza bir bana baktı
"Hayırdır beyler" dedi
"Hayır abi"