EFULİM+18

8.Bölüm

Elisa'dan
Güneş ışığı yüzüme vuruyordu gözlerimi açtım saate baktım on birdi daha,dün çok yoğundu geç saatte eve gelmiştim annemle babamın kahvesine uyku ilacı atıyordum teyzem de gelmişti mecburen ona da atmıştım evrim kahve içmemişti birsey yapamadım bu yüzden umarım gittiğim duymamıştır,yoksa başka çarem yoktu çıkmazdım evden Alpaslan da pek umursamıyordu o gel dedim mi gidecektim başka şansım yoktu.
Yatağımdan kalktım elimi yüzümü yıkamak için lavaboya gittim işimi bitirdikten sonra odama dönüp bir tişört bir pantolon giydim saçlarımı at kuyruğu yaptım odadan çıkıp mutfağa geçtim
"Günaydın" dedim gülümseyerek
"Günaydın kızım"dedi annem,babam yine evde yoktu şehir dışında arkadaslari geldiği için onlarla vakit geçiriyordu bugün annemde gidecekti babamın arkadaşlarıyla eşleriyle tanışmaya
"Bu saate kadar uyulur mu?" Teyzem yine laf sokmanın peşindeydi dediğim gibi beni pek sevmezdi evrim onun için kiymetliydi kıskanıyor muyum? Hayır tabi ki o benim kardeşim benden çok daha mutlu olmayı hak ediyor ama teyzem böyle düşünmüyordu hep onu kıskandığımı dile getiriyordu
"Karışma kizlarima aysel"dedi annem koruyucu meleğim o benim bilirdi teyzemin beni sevmediğini bu yüzden teyzem olunca hep beni koruyordu.
Anneme gülümsedim kahvaltımı yapmaya başladım sessiz bir şekilde kahvaltı yapıyorduk kapı çalındı
"Ben bakarım" diyip ayağa fırladım kim acaba babam akşam gelecekti emre de yoğun bu aralar gelemezdi,kapıyı açtığım da şok geçirmiştim karsim da alpaslan duruyordu elinde de bir buket gül vardı çok güzellerdi siyah takımıyla yine her zamanki gibi yakışıklıydı mavi gözleri parıl parıl parlıyordu ne güzel gözleri vardı böyle hemen düşüncelerimden sıyrıldım.
Alpaslana şok olmuş şekilde baktım
"Senin burada ne işin var?" Dedim kısık bir ses tonuyla Alpaslan arsızca sırıttı
"Seni görmeye geldim"dedi beni mi görmeye geldi neden ki en önemlisi annem evde ne yapmaya çalışıyor bu adam?
"Git buradan annem evde" kapıyı kapatmaya çalışıyordum Alpaslan ayağını kapının arasına koydu bütün gücümle itsem de kapanmıyordu biraz da alpaslanin gücü yüzündendi.
İçeriye girmeye çalışıyordu
"Ne güzel tanışmış oluruz annenle" Deli mi bu adam ne yapmak istiyor o sırada annemin sesi geldi
"Elisa kim geldi?" Ben hâlâ kapıyı kapatmaya çalışıyorum
"Yanlış gelmişler anne" Alpaslan emin misin der gibi bakti birden kapıyı inince duvara yapıştım evet bildiğiniz duvar lak diye yapıştım Alpaslan mutfağa doğru gidiyordu bende arkasından gittim artık çok geçti amacı neydi bunun?
"Herkese selam" dedi gülümseyerek annemler şaşkın bir şekilde bana bakıyordu Alpaslan annemin elini öptü
"Siz elisanın ablası falan mısınız?" Adı kadar biliyordu annem olduğunu centilmenlik yapıyordu,annem gülümsedi
"Yok annesiyim" Anne inanma bu yalancıya diye haykırdı iç sesim,Alpaslan gülümsedi
"Ah öyle mi ne kadar gençsiniz ablası sandım"dedi gözlerimi koşarak izliyordum onları elindeki çiçeği anneme uzattı
"Bu sizin için" Vay be bende bana aldı sanmıştım meğersem annemin kalbini çalmaya çalışıyordu annem gülerek çiçeği aldı
"Teşekkür ederim ne kadar güzeller"dedi anne kendine gel o bir mafya lütfen
"Sizden değil tabi" şoklar içinde alpaslana baktım ne yaptığını sanıyorsun be adam tanımasam anneme yürüyor diyeceğim.
Alpaslan teyzem ve evrime selam verdikten sonra benim yerime oturdu ben hâlâ ayakta bekliyordum boğazını temizledi
"Kendimi tanıtmadım ben Alpaslan elisanın sevgilisiyim" Ne neden benim haber yok bundan daha şok içinde girdim ne sevgilisi ya sen benim patronumsun demek istiyordum, annem yerinden kıpırdadı
"Aa öyle mi kızım neden bahsetmedin erkek arkadaşının geleceğini birseyler hazirladik" benim de haberim yoktu ki be anne geleceğini bilsem demir kapı takarım gerçi Alpaslan yine bir yolunu bulup girer de neyse
"Elisanın haberi yoktu biraz tartiştık da hem onun gönlünü almak istedim hem sizinle tanışmak istedim"dedi bana dönüp göz kırptı o gözlerini oymak istiyorum Alpaslan.
Kaşlarim çatık bir şekilde bakıyordum
"Kızım cay koysana erkek arkadaşına niye bekliyorsun öyle?" Ah amacına ulaşmıştı Alpaslan annemin kalbini feth etmişti eğer annem sevmeseydi sert konuşurdu evden kovmak için alttan alttan laf sokardı,Alpaslan pis pis gülümsüyordu Çayı koyup alpaslanın önüne koydum bende yanına oturdum
"Şuna bak abla hiç saygısı yok birde sevgilisini eve çağırıyor"dedi teyzem Ah teyzem onun kim olduğunu öğrensen bırak böyle konuşmayı saygı duruşuna geçersin.
Alpaslan kaşları catik bir şekilde teyzeme baktı
"Siz de boş konuşuyorsunuz elisanın haberi yoktu geleceğimden"dedi ne yani beni mi korudu simdi bu annemle evrim gülmemek için dudaklarını bastırıyordu alttan alpaslanın kolunu cimcikledim ama fayda etmedi kas yığını mübarek
"Niye öyle diyorsun teyze ben çok sevdim eniştemi" diyip gülümsedi evrim,kız ne enistesi totosunu kaldırma şunun Alpaslan gülümseyerek bana baktı annem söze katıldı
"Ne işle meşgulsün Alpaslan" dedi annem merakla alpaslanın vereceği cevabı bekledim.
"İş adamıyım efendim" sadece iş adam mısın acaba Alpaslan,annem gülümsedi
"Ne güzel" desi gülümseyerek ah anne öbür işini de bilsen böyle demezsin direk polisi ararsın
"Bu arada efendim değil adım elif oğlum" gözlerimi kocaman açarak anneme baktım şimdiden sevmişti bu adamı şeytan tüyü mu var ne?
Alpaslan gülümsedi"elbette elif abla" dedi çıldırmak üzereydim bunlar ne konuşuyor böyle
"Nasıl tanıştınız?"dedi evrim meraklı gözlerle beni Alpaslanı süzerek ah bilmek istemezsin kardeşim senin ameliyat paranı bu adam verdi keşke bu iç sesimdeki söylediklerimi dışımdan da söyleyebilendim.
"Emre tanıştırdı bizi" bana döndü konuşmaya devam etti
"İlk görüşte tutuldum ona zaman kaybetmeden açıldım kaybedecek birseyim yok sonuçta sonra bir kaç haftadır çıkmaya başladık"dedi gözlerini benden ayırmayarak,gözlerinde hiçbir duygu yoktu yalan söyleyince böyle mi oluyordu belki de yalan değildir. Bu düşünce bile beni heyecanlandırmıştı toparladım kendimi saçmalama elisa dedim hemen ailenin gözüne girmeye çalışıyor sadece
"Ne güzel,cesur çocuk"dedi annem gülümseyerek
"Taktir ettim seni Alpaslan ama kızımı üzersen karsinda beni bulursun"dedi anne ne diyorsun o benim sevgilim değil sadece patronum diye bağırmak istiyordum .
Alpaslan gülümsedi"kendimi üzerim elisayı üzmem"dedi tanımasam inanacaktim söylediklerine ama neden kalbim hızlı atıyordu. Annem ve evrim Alpaslana hayranlıkla baktılar bu durum beni sinirlendirmeye başlatmıştı
"İzniniz olursa elisayi dışarıya götürmek istiyorum biraz konuşmak için" dedi annem gülümsedi
"Tabi ama eve geç kalmasın" Ne dışarısı ya ben bugün öküz gibi uyumayı planlıyorum
"Ben bir yere gitmek istemiyorum"dedim kaşlarım catik bir şekilde Alpaslana bakarak o da bana aynı şekilde baktı
"Olur mu kızım çocuk buraya kadar gelmiş senin için" Benim için mi onun kesin başka bir planı vardı
"Anne daha kahvaltimi bile yapmadım" sesim sert çıkmıştı alpalsan sert bir şekilde bakıyordu bana
"Disari da yaparız hayatım" hayatım mi ne hayatımı ya korkum olmasa sende seni evden bile kovardim
"Elisa kızım git hava almış olursun hem şu sorunuzu çözmüş olurdun iki gündür yüzünden düşen bin parça" Ne yüzüm düşük mü geziyordum yani neden farkında bile değildim ben evet bu Alpaslanla olan yakinlasmalarim yüzünden düşüyordu,uzatmadim olumlu anlamda başımı salladım