EFULİM+18

23.Bölüm

Kalktığımda Alpaslan gitmişti moralim bozulmuştu onsuz olamıyorum artık yatağımın yanında not buldum elime aldım
"Hiçbir şey için canını sıkma efulim hersey çok güzel olacak"ysziyordu yüzüm gülmüştü kapım çaldığında notu yatağımın içine koydum gir komutuyla içeriye giren evrimdi elinde kahvaltı tepsisiyle yanıma geliyordu
"Ne o evde de dolasmakta mi yasak" dedim aslında Evrimin bir suçu yoktu ama böyle Birseyi hak etmemiştim
"O nereden çıktı" dedi omuz silktim
"Kahvaltı getirmişsin ondan" dedim gülümsedi
"İçimden geldi elisa" dedi gülümsedim çünkü kardeşimle sohbet etmeyi özlemiştim ellerimden tuttu
"Seni anlamadığım için gerçekten özür dilerim" dedi en içten bir şekilde  gülümsedim
"Senin bir suçun yok" dedim gülümsedi gözleri dolmuştu Evrimin
"Sakın doldurma o gözlerini" dedim elimi yüzüne koydum evrim sarildi
"Seni çok seviyorum" dedi gülümsedim
"Bende seni seviyorum"

*****
Öğlene kadar evden çıkamadım patlamak üzereyim sıkıntıdan telefonumu artık vermişlerdi bir kaç alpaslandan cevapsız arama ve mesajla vardı telefonl oynarken  alev telefon etti hemen açtım
"Elisa napiyorsun"
"Evdeyim" dedim
"Hadi hazırlan" yerimden dogruldum
"Noldu?" Diye sordum Korkuyla alpaslana birsey olması sardı bedenimi
"Ya sana bahsettim ya arkadaşımdan model sirketi var makyöz için konuşurum senin için diye" dedi heyecanla dinliyordum
"Evet" diye sordum heyecanla
"Seninle görüşmek istiyor hazırlan"
"Tamam hemen hazırlanıyorum" dedim telefonu kapattı heyecandan yerimden duramiyordum hemen duşa girdim üstümü giyip saçımı yaptım odadan çıktım kapıyı acacakken annem önümü kesti
"Nereye küçük hanım" bıkkınlık iç çektim
"Dışarıya" dedim annemin gerine baktığım da bana bir kızgınlığı yoktu sadece hayal kırıklığı vardı
"Baban öğrenirse kızar odana dön" çocuk değildim ben ya
"İş görüşmem var anne" dişlerimi sıkarak söyledim annem içini çekti
"Elisa zorlama" artık sabrım tasmisti
"Be istiyorsunuz ya benden!" Diye bağırdım annem sadece beni dinliyordu
"Ne yapmamı istiyorsunuz siz bende sizin dibinizin dibinden ayrılmayım ne istiyorsanız onu mu yapayım" dedim içimi çektim işaret parmağımı anneme salladım
"Bitti o devir artık sizin istediğiniz gibi yaşayan bir Elisa yok artık kendi ayaklarımın üstünde duracağım ve sizde yoluma cıkmayacaksiniz" diye bağırdım içimde sanki başka bir elisa çıkmıştı bazen başka bir karaktere bürünmek iyidi çünkü sen ne kadar iyilik yaparsan yap ne kadar sessiz kalırsan kal üstüne çıkarlar annemi hafiften itip kapıdan çıktım alev çoktan gelmişti arabasına bindim nalanın oldugunu sonradan gordum alevle nalan birbirlerine baktılar sadece gitmek istediğimi söyledim zorlamadi hemen dediğimi yaptı

*****
Şirketin önüne gelmiştik bir kaç sefa nalan ve alev neyim olduğumu sormuştu ama şuan anlatmak istemedim çünkü heyecanlıydim eğer secilirs istediğim bir mesleği yapacaktım heyecanla aleve döndüm
"Burası mi?" Diye sordum nalan ve alev heyecanımı görünce kahkaha attı
"Evet canım burası" dedi üçümüz birlikte şirkete girdik asansöre bindik
"Bu kadar çok heyecanlanacağını tahmin etmiyordum elisa" dedi nalan gülümsedim
"Yıllar sonra hayali destekleyen arkadaşların var nasıl heyecanlanmayım" dedim alev ve nalan birbirlerine baktılar ikisi birden sarildi
"Seni her zaman destekleyeceğiz elisa" dedi alev güldüm
"Bende sizi destekleyeceğim hep" dedim

Bir odanın önünde durduk kapının yan tarafına baktığım da adamın adını gördüm Barış Soylu şaşkınlıkla ağzım açık kaldı bu adamı tanıyordum çok ünlü bir ceo televizyonlarda görüyordum sayisizca ödül kazanmıştı onunla çalışmak benim için bir gururdu umarım beni kabul liderdi heyecandan kalbim ağzımda atıyordu
"Ne oldu?" Diye sordu nalan panikle
"Korkma birsey olmadı,sadece bu adamı tanıyorum" alev gülümsedi
"Çok normal,çapkının tekidir" panikle başımı olumsuz bir şekilde salladım
"Hayır hayır öyle değil televizyon da görüyordum" dedim
"Kızlar girmeyi planlıyorum musunuz yoksa dedikodumu yapmaya devam mı edeceksiniz" Korkuyla sıçradım arkamı döndüğüm de oydu barış soylu hayranlığımı gizleyemeden ona bakıyordum
"İstediğimizi yaparız barış" dedi alev şakadan omzuna bir tane vurdu barış güldü adamın gülüşü bile güzeldi hayır hayır elisa Alpaslan duysa bunları ikimizi de öldürür kendine gel
"Ee hadi içeriye geçelim" dedi barış kapıyı açıp girmemiz için işaret etti üçümüz de içeriye girdik barış kendi koltuğuna oturup aleve baktı
"Evet alevcim senin için ne yapabilirim" heyecandan ellerimle oynuyordum
"Barışcıgım seninle konuşmuştuk ya bir arkadaşım vardı hani makyöz işinde çok iyi falan" barış dikkatli bir şekilde düşündü
"Ha evet hatırladım" dedi
"O arkadaşımla konuşman için getirdim" dedi beni işaret etti
"Elisa ile tanış" barış beni yeni burada olduğumu fark etmiş gibi beni suzdu elini uzattı
"Merhaba elisa hanım" dedi heyecanla elini sıktım
"Merhabq barış bey" dedim ses tonumdan da anlaşılıyor nasıl heyecanlı olduğum barış bunu görmezden gelip gülümsedi
"Alev senden çok bahsetti aslında bu işlere elin yatkınmış" olumlu anlamda başımı salladım
"Müsaden olursa bir de ben kendi gözlerimle görmek isterim yeteneğini" ayağa fırladım
"Tabi tabi seve seve" dedim barış alev ve nalan güldüler utandım boğazımı temizledim
"Kusura bakmayın ben biraz heyecanlıyım" barış ayağa kalktı omuzlarımdan tutup gözlerimin içine baktı aman Allah'm barış soylu bana dokundu
"Kusurluk bir durum yok elisa inan bana heyecan beni çok sevindirdi" dedi kızları kapıyı gösterip
"Ee hanımlar elisanın yeteneği görmeye hazır mısın?" Diye sordu şakacıktan takiliyordu bana alev bana göz kırptı nalanda bana sarılıp barışı takip ettik