A Gangster's Lover: Series Book 6; Ken Josh Martin

CHAPTER 39

Chapter 39

          NARITO si Ken sa loob ng ospital, sa silid na kinalalagyan ngayon ng kaniyang estudyante, ni Liam. Kanina pa siya narito, at kanina parin walang malay ang binata.

Mariin niyang kinuyom ang kaniyang kamao habang paulit-ulit na bumabalik sa kaniyang isip ang mga nangyare. The fuck!

Sariwang-sariwa pa sa kaniya ang itsura ng binata. Takot na takot ito, at sobrang nagmamakaawa ang mukha nito. Halatang na trauma ito sa nangyare.

And that made him more angry. All emotions running through his vein was anger.

Hindi siya titigil hangga't hindi niya nalalaman ang totoo, at mas lalong hindi siya titigil hangga't hindi niya nahahanap ang may kagagawan nito. He'll kill them! He'll kill them all! Wala siyang miski isang ititira, papatayin niya iyon!

Napukaw ang kaniyang pag-iisip ng marinig niyang mag-bukas ang pinto. Nakita niya ang nag-aalalang ina ng binata na mabilis isinara ang pinto at lumakad sa gawi nila.

"Tita.." Mahinang banggit ng kaniyang boses.

"How's my son?" Nanlulumo ang mga mata nitong tanong.

"He's okay for now, tita. He just passed out."

Nilapitan ng ginang ang anak nito at hinawakan sa palad. "Liam, son." Halata sa boses ng ginang ang panginginig at ang namamataang pangamba at pag-aalala sa boses nito.

"What happened to him?" Mahinang tanong ng ginang sa kaniya pagkatapos ay hinarap siya nito.

"I don't know too, but he told me before he passed out, that he was a rape victim."

Naging malikot ang mata ng ginang at nakita niya ang isang butil ng luha na pumatak sa mga mata nito.

"Tita?" Tawag niya dito dahilan para tumingin sa kaniya ang ginang. "Let's talk. I need to know everything." Seryosong sabi niya habang nagngingitngit sa galit ang kaniyang ngipin.

Umupo silang dalawa ng ginang sa sofa na narito. Nakatanaw iyon sa anak nito bago siya binalingan ng tingin.

"Liam was just.." hindi matuloy ng ginang ang sinasabi dahil inuunahan ito ng emosyon. Mabilis din ang bagsakan ng luha sa mga mata nito. Makikita rin dito ang panginginig ng mga labi.

Hinagilap nito ang kamay niya at bahagyang pinisil. Pinagsalikop din nito ang isa pa nitong kamay. Bago muling tumingin sa kaniya. "Liam was just thirteen years old that day. He was so active, smart, and a loving son. We don't know what happened that day, but Liam got missing and we have nowhere to find him. We search everything he might went, but we didn't find him." Muling tumulo ang luha sa mga mata nito. "Ilang oras ang lumipas, nakarinig kami ng tawag sa telepono ng daddy niya." Makikita ang awa sa mga mata ng ginang ngunit itinuloy nito ang pagsasalaysay. "At nakausap namin doon ang isang lalaki, nasa kanila daw si Liam. And we confirmed it because Liam spoke fear could hear in his voice."

"Isang kondisyon lang ang hinihingi nila sa'min. Five hundred million pesos, kapalit ng aking anak. That day, we just starting our business and it went well. Mayroon na kaming ganoon kalaking pera, pero magiging kapalit naman niyon ay ang pagbaba namin. Ang paghihirap namin. So it's hard for us, parents to choice what is right." Muling pumatak ang luha sa mga mata ng ginang. Lumunok pa ito bago muling nagsalita. "That business was build by us, his parents. By hardworking. Dugo't pawis ang pinuhunan naming mag-asawa, mapaunlad lang ang aming negosyo. At nahihirapan kaming bumagsak ng ganun-ganun na lang."

"Binigyan nila kami ng oras at araw upang ibigay ang hinihiling nila. Habang lumilipas ang araw, lalo kaming hindi makapag-isip ng tama. I'm his mother, but i did nothing. I just cry and cry and pity my son. I'm a useless mother. I can't even save my own son." Huminga ito ng malalim bago muling itinuloy ang sasabihin. "Then after that, the date and time they gave to us was ended. At nakapag-pasiya na kami. Na huwag sundin ang gusto nila. Nakipag-tulungan kami sa pulis. Maraming araw ang lumipas bago na tunton ng mga pulis ang kinaroroonan ng aking anak. He was scared, had a lot of wounds, scars on his body and face. He was so pale, so pitiful.." Naging mas lalong lumakas ang pag-hikbi ng ina. At naging sunod-sunod ang pag-luha ng mga mata nito. "Kitang-kita ko 'yung itsura niya. Awang-awa ako sa kaniya sa puntong gusto kong pumatay! I want to kill them all, pero wala parin akong nagawa. I just cry when i heard him calling me mom. He step run to me and hugged me tight. 'Yung yakap niya na mga ilang linggo ko bago naramdaman. 'Yung yakap niya na puno ng takot. I hugged back, so tight whispering sorry to my son. I couldn't do anything and i couldn't helped him. That fucking pity for him was just all i had.