A Gangster's Lover: Series Book 6; Ken Josh Martin

CHAPTER 41

Chapter 41

          "PLEASE, STOP! I don't want it anymore. Please, let me go. Mom, dad!" Paulit-ulit na sigaw ni Liam habang minumolestiya siya ng limang lalaki. Tandang-tanda pa niya ang mga mukha ng mga ito, hindi-hindi niya makakalimutan ang mukha ng mga dimonyo.

Pilit siyang isinasakay ng mga ito sa itim na Van, ngunit patuloy siyang nag pumiglas.

Hanggang sa takpan na siya sa bibig ng panyo. May kakaibang dulot iyon dahilan para manghina ang kaniyang katawan. At unti-unting pumikit ang kaniyang mga mata. Isa lang ang nasa isip niya noon, na sana panaginip lang ang lahat.

"Wag." Mahinang banggit ni Liam habang tumatagastas na ang pawis sa kaniyang noo at sa buong katawan. Tumutulo na rin ang luha sa kaniyang mga mata.

Takit na takot si Liam, lalo na ng pumasok na naman ang mga kalalakihan sa loob ng kwartong kinakukulungan niya. Isa lang ang nasa isip niyang iyon. Na mangyayare na naman ang ayaw na niyang maranasan.

"Hey, little. It's play time again." Maladimonyong wika ng lalaking halos abot tainga ang pag-ngiti.

"Ready to play? Little boy?" Sinegundahan naman ng isa sabay halakhakan ng lahat.

At dahil nga lupaypay at wala ng lakas ang kaniyang katawan ay hindi na niya nagawang makapalag. "No." Ang tanging mahinang sambit ng kaniyang bibig habang nanunuyot ang kaniyang lalamunan. Takot at sobrang takot lang ang kaniyang nararamdaman. Habang ang mainit na likido na namumuo sa kaniyang mga mata ay unti-unting nagsipatakan na animo'y ulan. Puno ng takot at sakit.

"Noooooo!!" Ang tanging naisigaw na lang niya ng walanghiyain na siya ng mga iyon.

"No!!" Sigaw niya matapos makabangon. Napanaginipan niyang muli ang nangyare sa kaniya.

"What happen? What happen, Liam?" Ani Ken.

Tumingin siya dito at walang pasabi-sabing niyakap niya ng ubod higpit ang binata.

"Ken, i'm scared. I-I'm scared." Humahagulgol na sabi niya habang patuloy lang sa pagpatak ang luha sa kaniyang mga mata. "Don't leave me, Ken. Please, i'm scared."

"Don't worry. I'm here and i'm always be here. I wont leave you." Ken's words was calming and he was calmed.

Ilang minutong tumagal ang yakap, bago siya kumalas at pinunasan ang mga luha sa kaniyang mga mata. Animo'y nahihiya siyang ibinaling ang tingin sa ibang direksyon.

"Liam, look at me." Nang hindi siya tumingin ay sinapo nito ang kaniyang mukha at inalalayan patingin sa kaniya. Seryosong pinakatitigan nito ang mukha niya. Gamit ang daliri, tinuyo nito ang pisngi niyang napatakan ng luha. "You don't need to be scared anymore. Let go of your fear. It's all in the past now. Don't make yourself suffer, okay?"

Napatango-tango na lang siya bago niya muling niyakap ang binata. I hope i can. I hope i can forget everything. He whispered...

Matapos ang mga tagpo iyon heto sila sa harap ng hapagkainan habang tahimik na nag-aagahan. Walang imikang naganap sa kanilang dalawa. Tanging nakakabinging katahimikan ang bumabalot sa silid.

Hindi siya sanay na ganito si Liam. Gusto niyang ibalik muli 'yung dating Liam na nakilala niya. 'Yung isang kahit lollipop lang ay masaya na. Bigyan lang niya ng pagkain masaya na. Gusto niyang muling makita ang ngiti sa mga labi nito.