我们的家 （ငါတို့ရဲ့အိမ်) (Complete)

Part :11

Unicode

   အနေဝေးပေမယ့် စိတ်ချင်းနီးစပ်နေတဲ့ ဝမ်ရိပေါ်နဲ့ ရှောင်ကျန့်တို့ကတော့ တဖြည်းဖြည်း LDRSအဖြစ်နဲ့ ဖြတ်သန်းခဲ့တာ နေသားကျသ
လို
ဖြစ်ပေါ်လာတယ် ။ အားတာနဲ့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် Onlineပေါ်ကနေ ဆက်သွယ်ကြပြီး ပျော်စရာတွေလည်း လိုင်းပေါ်ကနေပဲ မျှဝေကြရတယ်

အခုဆို သူတို့စုထားတဲ့ ပိုက်ဆံတွေနဲ့ သူတို့ရဲ့အနာဂတ်အိမ်လေးကို ဆောက်နေတာ တစ်ဝက်ကျော်နေပြီ

ထိုနည်းတူ သူတို့နှစ်ယောက်မတွေ့ရတာလည်း နှစ်တစ်ဝက်လောက်ရှိနေရောပေါ့

ရိပေါ်တို့က နောက်တစ်ပတ်ကျရင် တောဘက်မာ လုပ်အားပေးဆယ်ရက်လောက် သွားရမာ

အဲ့အချိန်ကျရင် သူနဲ့ကိုကို အဆက်အသွယ်မလုပ်ရတော့ဘူး။ ဘာလို့ဆို သူတို့သွားမယ့်နေရာက ဆရာပြောချက်အရဆို ဖုန်းလိုင်းမရဘူးတဲ့ ။မသွားဘူးဆိုလည်း မရတာမို့ ရိပေါ်မသွားရသေးခင် သူ့ကိုကို ကိုလွမ်းနေပြီ

အနေဝေးနေချိန်မာ ဖုန်းနဲ့ပဲ အလွမ်ဖြေနေတာကို
ဖုန်းလိုင်းမရှိတော့ သူဘယ်လိုဖြတ်သန်းရမာလဲ မသိ။မရောက်သေးဘူး ဆိုပေမယ့် ရိပေါ်သက်ပြင်းလေး မကြာမန ချနေမိတယ်

အခုတော့ အချိန်ပိုင်းအလုပ်ရောက်နေပြီမို့ အတွေးကို အဆုံးသတ်ကာ အသံဖိုင်နဲ့ကိုကို့ ကို
လွမ်းကြောင့် ကိုကိုဆီ ပို့ပြီး အလုပ်လုပ်ဖို့ စလိုက်သည်။

ရှောင်ကျန့်တော့ ဈေးကအပြန် ဝယ်လာတဲ့ အသားကို ဇလုံ‌အသေးထဲ ထည့်ပြီး လက်ဆေးကာ အမောဖြေရင်း ဖုန်းပါကြည့်လိုက်၏

ဖုန်းဖွင့်တာနဲ့ မောင်ရဲ့အသံဖိုင်ပို့လာတာကို မြင်သောကြောင့် ရှောင်ကျန့်နားမထောင်ရသေးတာတောင် သူ့အပြုံးလေးတွေ ဝေဆာလာရသည်။

မောင့်အသံဖိုင်ကို နားထောင်နေလိုက်တော့ သူ့ရုပ်က ခပ်ဖီးဖီးဖြစ်နေမာ အသေချာ

"ကိုကို မောင်အလုပ်ရောက်ပြီ မောင်ကိုကို ကိုသိပ်လွမ်းတာပဲ ကိုကို့ဆီမာ မောင်အားဆေးလိုချင်နေပြီ မောင်အခု ကိုကို ကိုလွမ်း‌လွန်းလို့ ကိုကိုရောဂါဖြစ်နေပြီ "တဲ့ ရှောင်ကျန့် မောင့်
စကားကို နားထောင်ပြီး မောင်အနားမာ မရှိပေမယ့် ‌သူအသဲယားလွန်းလို့ ဖုန်းကိုအဆက်မပြတ် နမ်းနေမိသည်