Obsession of Dela Fuente

Chapter 17

Chapter 17

I thought my life here in province will be boring. But I'm wrong. Because it turns out to be scary , painful and traumatic. I've never believed that the  first day I saw his mesmerizing blue eyes my peaceful life will change. And now , I regret and hate myself for not seriously taking my family's warning about him and his family. I was so stupid for ignoring every words they've said.

I wanted to turn back the time and change my fate. But I know I can't do that. The only thing I can do now is to endure the pain.

My tears flow down on my cheeks as I felt the soft bed on my back. Wala akong ibang ginawa kung hindi ang  pigilan ang mga impit kong hagulgol habang naglalandas ang mga labi niya sa leeg pababa sa may dibdib ko.

His hand is on my back ang caressing it. Sa halip na mag init ako sa ginawa niya ay mas lalong bumuhos ang luha ko. Ang mga kamay niya ay bumaba sa hita ko at humaplos don. Gusto ko siyang pigilan pero hindi ko magawa.

I know I will regret this decision but I don't have a choice. Mas mabuti na ito kesa ang pakasalan siya. Inalis niya ang damit sa katawan ko at wala akong ibang ginawa kung hindi ang mag paubaya. Kagat kagat ko ang labi ko upang pigilan ang paghagulgol ng iyak.

Nang mawala ang damit ko ay isinunod niya ang bra ko para maalis sa katawan ko. Muling dumaloy ang mainit na likido sa pisngi ko ng maramdaman ang kamay niya sa isa kong dibdib. Samantalang ang isa naman ay sakop ng  kaniyang bibig.

He sucked and lick my breast as my tears continue to fall. Pinagsawa niya ang bibig at kamay niya sa pagdama ng dalawa kong dibdib. Ng magsawa siya ron ay bumaba ang halik niya sa tiyan ko hanggang sa puson. Duon ko na hindi napigilan ang paghikbi. Ramdam kong tumigil siya sa paghalik ng ilang saglit hanggang sa muli kong maramdaman ang kamay niyang inaalis ang suot kong short. Tinanggal niya ng zipper nun at hinila pababa upang maialis sa akin.

I sobbed once more when he started to get rid of my panties. Nang maalis niya iyon ay humantad sa harapan niya ang hubad kong katawan. Nakatitig lang siya sa akin. Akala ko ay magpapatuloy siya pero  umalis siya sa ibabaw ko.

Utumatikong kinuha ko ang  puting kumot upang ibalot sa aking kahubaran. Patuloy ako sa tahimik na pag iyak habang naglakad naman siya sa may sofa at kumuha ng alak  na ngayon ko lang napansin.

Inisahang lagok niya iyon at madilim na tumitig sa pader. Samantalang nagpapasalamat naman ako kasi tumigil siya. Pero hindi ko parin maiwasang mabahala. Hindi ko alam kung anong tumatakbo sa isip niya.

Humigpit ang hawak niya sa baso ng alak hanggang sa mabasag niya ito sa kaniyang kamay. Natulala ako sa nangyari. Kita ko ang pagdaloy ng dugo niya mula roon.

"Get dress. I will send you home"utos niya. Nanghihina akong sumunod at lihim na nagpasalamat na iuuwi na niya ako. Gusto ko narin kasing magpahinga. Malamang na nag aalala narin sina Dad sa akin.

Kinuha ko ang mga damit ko at isinuot iyon. Pagkatapos ay umalis ako sa kama. Humarap siya sa akin. "I will give you three days to make a decision"aniya.

Napahinga ako ng malalim. Mukang hindi parin tapos ang tungkol sa usapang kasal. Gusto ko pa sanang umangal pero wala na akong lakas. Ang gusto ko nalang sa ngayon ay mahiga sa kama at pansamantalang kalimutan ang problema.

••••••••••

"My god Siah!!!"mabilis ang hakbang ni Mommy papalapit sa akin ng makita ako. Niyakap niya ako ng mahigpit. Magtatanong pa sana siya ng bumigat na ang talukap ng mga mata ko. Ang huli ko nalang narinig ay ang sabay sabay nilang pagtawag sa pangalan ko.

Kinabukasan ng araw na iyon ay tinanong nila ako kung paano ako nakatakas sa mga dumukot sa akin. Marami silang tanong na hindi ko magawang sagutin. Gusto kong sabihin na pakana lahat iyon ni Yue pero alam kong lalaki lang ang gulo. Mas lalo lang magagalit sa akin si Dad.

Kahit na gusto kong sabihin ang totoo ay pinili ko nalang manahimik at wag silang sagutin. Buong araw akong tahimik at pinag iisipan ang mga nangyari. Hindi pa nareresolba ang problema ko. Higit sa lahat hindi ko alam kung paano iyon reresolbahin.

Tatlong araw lang ang binigay sa akin ni Yue. Galit na galit na ako sa kaniya pero wala akong magawa kahit na kamuhian ko pa siya. Araw araw akong tahimik at nag iisip ng solusyon. Naiiyak na nga lang ako dahil sobrang sakit na ng dibdib ko.

Alam kong nag aalala na sa akin sina Mom dahil palagi nalang akong nakatulala at malalim ang iniisip. Paulit ulit akong nagtatanong kung ano bang kasalanan ko sa mundo at pinarurusahan niya ako.

"Nag aalala na kami sayo"napatingin ako sa babae na pumasok sa kwarto. Nakahiga kasi ako sa kama at nakatitig lang sa kisame.

"Ano ba talagang nangyare sayo?"nag aalala niyang tanong. Napa buntong hininga ako. Itinuon kong muli ang atensiyon ko sa kisame. Ramdam kong naglakad siya papalapit sa akin at umupo sa higaan niya.

"Mapagkakatiwalaan mo naman ako Siah. Pero kung ayaw mo talaga ay nererespeto ko naman. Ang kaso lang ay hindi na namin matikis na lagi ka nalang ganyan"may lungkot sa tinig na aniya. Kahit hindi ko siya nakikita ay alam kong pinipigilan niya lang ang pagbuhos ng emosyon niya.

Napatagilid ako ng higa. "Anong gagawin mo pag naipit ka sa isamg sitwasyon na parehong ayaw mo?"tanong ko. Nakatitig lang ako sa kawalan. Umaasa ako na makakuha ng magandang sagot mula sa kaniya. Nang sa gayon ay mabawasan naman ang mabigat kong dinadala.

"Kung ako ang nasa ganong sitwasyon. Iisipin ko ang sitwasyon na makakabuti sa lahat. Yung sitwasyon na may tiyansang maging mabuti ang kalabasan"sagot niya. Napaisip ako. Alin sitwasyon ba ang mas may tiyansa na maging mabuti?

Ang pakasalan siya o ang hayaang mamatay si Kiro? Sa isiping iyon ay tumulo ang luha ko ng makita kung aling sitwasyon ang may tiyansa na ang kalabasan ay mabuti.

"Ika"tawag ko sa kaniya. "Hmm?"

"Hindi ko siya mahal"iyak ko. Rinig kong bumuntong hininga ko. "Alam mo? Yan ang mga linyahan ng mga babaeng nagdusa sa kamay ng isang Dela Fuente"mas lalo akong naiyak sa sinabi niya.

"A-Anong g-gagawin ko?"

"Hindi ko rin alam. Gusto kitang tulungan pero alam kong wala akong magagawa. I'm sorry Siah"hingi niya ng tawad. Napahagulgol na ako.

"Hindi ko maintindihan. Ano bang ginawa ko para makuha ko ang atensiyon niya?"

"Walang nakakaalam non maliban sa kaniya. Basta ang alam ng lahat kapag nabihag ang isang Dela Fuente........"binitin niya ang sasabihin kaya kumabog ang puso ko.

"A-ano?"

"Walang takas ang babae"