🌱Sena Şener : Sevmemeliyiz
🌱Zayn : Pıllowtalk
Kocaman bir sessizlik... Yüksek bir uçurum kenarındayım şimdi . İki yana açılmış kollarımla, her bir dalganın kıyıya vuran sesini dinliyorum sakince . İçimde kopan bir fırtına var fakat bunu dindirebilen hiçbir şey yok .
Gözlerim kapalı... Yanımdan geçen birinin varlığını hissediyorum tam önümde. Kokusu tanıdık , sesi bilindik, varlığı huzur veren bir kişi bu . Gözlerimi açık baktığımda uzun saçları belinden aşağıya dökülmüş , üzerinde deniz mavisi elbisesi bir kadın.
Yönünü bana doğru dönmesiyle kalp atışlarım daha da hızlanıp, gözlerimden yaşlar her seferinde daha çok akmaya başlamıştı. Bu kadın... Bu kadın benim annemdi . Ölmemişti . Canlı canlı karşımdaydı benim annem .
Bir adım atıp yaklaştım anneme doğru. Aynı anda bir adım uzaklaştı benim tersime benden . Durmadım , duramadım tekrar bir adım attım ama o yine geri gitmişti .
Rüya olmasından korktuğum için sesimi bile çıkaramadım ama onun o güzel sesini duymaya ihtiyacım vardı. Tüm gücümü toplayıp dudaklarımı aralayarak gülümseyişimi bahşettim anneme . Ben bu hayatta en çok anneme gülümserdim zaten .
Sesimin titreyişine engel olamadan seslendim ona .
- 'Anne, annem ' dedim sonunu uzatarak . Ama bana bir cevap vermeden başını sağa doğru yatırıp sadece yüzüme bakıyordu tepkisizce. Tekrar seslendim :
- 'Annecim , neden cevap vermiyorsun bana ? Bak ben buradayım, Duru'n karşında . Ne olur sesini duymama izin ver , konuş benimle .'
İki dudağının arasından çıkacak tek kelimeye muhtaçtım. Konuşmasını beklerken bir umutla gözlerimi kapattım. Duydum... sesini duydum .
"Duru'mm, kızım. Affet beni olur mu? Seni yalnız bıraktım. Bana acımadılar ama sana bir şey yapmalarına izin verme benim gül kızım . Doktor oldun annem, başarılı güzel kızım benim . Ben öldüm Duru . Ruhum , duam hep seninle kızım. Güçlü ol kızım , asla pes etme hiçbir zaman etmediğin gibi ."
- 'Anne , anneciğim . Sen ölmedin ki. Bak canlı canlı karşımdasın. Ölsen konuşamazsın. Ben de mi öldüm anne ? Bak başardım , doktor oldum . Giydim o beyaz önlüğü. Hayallerimizi yaşayacakken sen gittin anne , seni benden aldılar. Ruhumun , canımın canını, sol yanımı benden aldılar anne. Ne olur beni de al yanına. '
"Olmaz Duru , olmaz yavrum . Yaşayacak çok güzel günlerin olması için çabalayacaksın , direneceksin. En başta kendin için yaşayacaksın. Ben artık yokum yavrum . Bir gün seni çok güzel bir yerde karşılıyor olacağım. Dualarım , kalbim ,yüreğim hep seninleydi, hâlâ da seninle kızım . "
-' Anne dur lütfen dur yalvarırım sana dur ! Ben çok yoruldum anne . İzin ver sarılayım sana . Ya beni de al ,ya da izim ver sarılayım lütfen annecim .'
Benden daha da uzaklaşmaya başladı. Artık koşarcasına uzaklaştıkça arkasından bağırıyordum 'Anne' diye ama nafileydi. Beni duymadı , elimi tutmadı, beni bıraktı bu kocaman tek olan dünyamda.
Gökyüzüne kaldırdım başımı. Beyaz bir kuş süzülüp geçti gözlerimin önünden . Ve gözlerim tekrar gerçek dünyama açıldı.
Kokusundan da tanıdığım üzere hastanedeydim . Gözlerim usulca açıldığında sol kolumun üzerinde duran serum kablosuna takıldı gözlerim. Sonra da karşıda iki büklüm oturan Alperen'e. İki eliyle yüzünü kapamış, ayaklarını kendine doğru çekmiş oturuyordu koltukta .
