ညကိုးနာရီအခ်ိန္...။
ဆိုဖာေပၚမွာပူးကပ္ထိုင္ေနတဲ့ ဂြၽန္ေျမာင္နဲ႔
ဆယ္ဟြန္းရယ္....ေနာက္ၿပီး
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အေ႐ွ႕မွာ လက္ႀကီးပိုက္
လို႔သူတို႔ကိုဂ်ိဳၾကည့္ ၾကည့္ေနတဲ့ဂ်ံဳအင္
ရယ္..။
အိမ္ႀကီးကေတာ့ တိတ္ဆိတ္လ်က္...။
ခနအၾကာမွာ...ထိုတိတ္ဆိတ္မႈကို ဂ်ံဳအင္
ကၿဖိဳခြဲလိုက္သည္....။
"အဲေတာ့ ေျပာပါဦး....hyung တို႔အခု
ဘယ္လိုအိပ္ၾကမွာလဲဆိုတာ..."
"အခန္းထဲမွာပဲ တူတူအိပ္မွျဖစ္မွာေပါ့
ငယ္ေလးကလဲ....။
အိမ္မွာ အိပ္ရာခန္းကတစ္ခန္းပဲ႐ွိတဲ့ဥစၥာ.."
"မရဘူး...ကြၽန္ေတာ္ခြင့္မျပဳဘူး...."
"ဟာ...ငယ္ေလးက.."
သူ႔အစ္ကိုတစ္ေယာက္ကေတာ့ မ်က္ေမွာင္
ႀကီးက်ံဳ႕ကာ ႏႈတ္ခမ္းႀကီးကစူလာပါၿပီ....။
"အိုဆယ္ဟြန္းကဒီဆိုဖာေပၚမွာအိပ္...
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ကြၽန္ေတာ့္အစ္ကိုကေတာ့
အခန္းထဲသြားအိပ္မယ္...ေလာေလာဆယ္
မွာကုတင္ကလဲႏွစ္လံုးပဲ႐ွိတဲ့အတြက္
ခင္ဗ်ားကို အခန္းထဲေပးမအိပ္ႏိုင္ေသးဘူး.."
"ဟြန္းက hyung နဲ႔တူတူအိပ္လို႔ရသား
ကို..ငယ္ေလးကလဲ..."
ထိုစကားကို သူ႔အစ္ကိုတစ္ေယာက္
အိုဆယ္ဟြန္းရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြကို
ေဆာ့ကစားရင္းျဖင့္ေအးေဆးစြာေျပာလာ
ျခင္း....။
တူတူအိပ္မယ္ ဆိုတဲ့စကားကိုေလ...။
ဝါး........
သူ႔အစ္ကိုကိုသူစိတ္႐ွိလက္႐ွိကို ေအာ္ေငါက္
ပစ္ခ်င္လာၿပီ....။
အဲဒါက ဒီလိုေပါ့ေပါ့တန္တန္ေျပာလို႔ရ႐ိုး
လား....။
အဲ့ယုန္ေကာင္ေနမေကာင္းလို႔သာေပါ့...
ေျပာခ်င္လြန္းလို႔လည္ေခ်ာင္းနားတစ္ေနတဲ့
စကားလံုးေတြကိုအတင္းၿမိဳခ်ပစ္ရတယ္...။
"မရဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ေျပာၿပီးၿပီေနာ္...
hyung...ေအး..လက္မခံခ်င္ဘူးဆိုရင္
တစ္နည္းပဲ႐ွိတယ္...။
အိုဆယ္ဟြန္းကိုဒီအိမ္ေပၚကဆင္းခိုင္း
လိုက္ေတာ့..."
သူထိုသို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ယုန္ေကာင္က
သူ႔ကိုအၾကည့္စူးစူးေတြနဲ႔ေမာ့ျကည့္လာ
သည္..။
တစ္ခုခုကို ပယ္ပယ္ႏွယ္ႏွယ္ေျပာပစ္ခ်င္
ေနသည့္ပံုနဲ႔....။
ဒါေပမယ့္ ဘာမွေတာ့ေျပာမလာခဲ့...။
YOU ARE READING
မင္း!...[COMPLETED]
Fanfictionသြားစမ္းပါ...အို္ဆယ္ဟြန္း...ငါမင္းတို႔လိုလူေတြကိုရြံလြန္းလို႔... သွားစမ်းပါ...အို်ဆယ်ဟွန်း...ငါမင်းတို့လိုလူတွေကိုရွံလွန်းလို့...
![မင္း!...[COMPLETED]](https://img.wattpad.com/cover/247690443-64-k242697.jpg)