မင္း!...[COMPLETED]

•12•

ခုေန႔ လူကေတာ္ေတာ္ေနေကာင္း
ေနၿပီ....။တစ္ခုပဲ။
ေခ်ာင္းကခုထိတဟြတ္ဟြတ္နဲ႔ဆိုးတုန္း။
ၿပီးေတာ့ ဒီရက္ပိုင္းကိုယ့္စိတ္က
ဘာျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ေနတာရိပ္မိ
တယ္...။
အဲ့ဒါ ..ဟိုအမဲေကာင္ေၾကာင့္ေလ....။
သူ႔ကိုေျပာခဲ့မိတာေတြအတြက္ အားနာ
သလိုလို...ဝမ္းနည္းသလိုလိုနဲ႔...။
ဒီရက္ပိုင္းထဲေပၚမလာတဲ့သူ႔ကိုလည္း
လြမ္းသလို...အဲ လြမ္းတာမဟုတ္ဘူး.။
ခါတိုင္းဘြားခနဲ ဘြားခနဲ တစ္ေနရာရာ
မွာေပၚလာတတ္တဲ့လူကေပ်ာက္ေနတာ
တစ္ပတ္နီးပါး႐ွိေနၿပီဆိုေတာ့လည္း...။
တစ္ခုခုေတာ့လိုေနသည္...။
လြမ္းတာမဟုတ္ပါ....။

မနက္ပိုင္းက်ဴတီမလို႔ က်ဴတီၿပီးတာနဲ႔
အိမ္ကိုတန္းျပန္လာလိုက္သည္...။
ခုမွ ဆယ့္တစ္နာရီေလာက္ပဲ႐ွိဦးမည္။
ဘာစိတ္ကူးထေပါက္သည္မသိပါ..။
ဘတ္စ္ကားနဲ႔ျပန္ခၽင္တဲ့စိတ္ေတြက
ခုေန႔မွတႏွံု႔ႏွံု႔မို႔ ခု... ေဆးရံုကေန...
ဘတ္စ္စီးရမည့္ေနရာသို႔ပလပ္ေဖာင္း
ေလးအတိုင္းလမ္းေလ်ွာက္လာေန
ျခင္း...။
႐ွပ္ကြက္ပံုစံဒူးေအာက္ထိ႐ွည္တဲ့
ေလာင္းကုတ္အျပာေရာင္နဲ႔ဘြတ္အျဖဴ
ေလးစီးကာ စာအုပ္ေလးနည္းနည္း
ပါးပါးပါတဲ့ေက်ာပိုးအိတ္အညိဳေရာင္
ေလးလြယ္ထားတဲ့ဂြၽန္ေျမာင္ဟာ
အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနသည္...။
သူ႔ဖိနပ္ထိပ္ေလးေတြကိုသာအာရံုစိုက္
ရင္းသြားေနသည့္ဂြၽန္ေျမာင္ကေတာ့
မသိႏိုင္ပါ...။
ပလပ္ေဖာင္းေပၚမွာ႐ွိတဲ့က်ားက်ားမမ
အကုန္လံုးရဲ႕အၾကည့္ေတြက
ဂြၽန္ေျမာင္ဆီမွာဆိုတာ.....။
အသားေလးကျဖဴဥေနရတဲ့အထဲ
ေရႊအိုေရာင္ဆံပင္ပြပြေတြကိုနဖူးေ႐ွ႕
ခပ္အုပ္အုပ္ခ်ထားတဲ့ဂြၽန္ေျမာင္က
လည္းအၾကည့္မလြဲခ်င္စရာကိုး....။
မသိလိုက္တာေနာက္ထပ္တစ္ခုက...
တစ္ဖက္လမ္းရဲ႕ပလပ္ေဖာင္းေပၚကေန
ဂြၽန္ေျမာင္နဲ႔ေဘးခ်င္းယွဥ္ေလ်ွာက္ရင္း
ဂြၽန္ေျမာင့္ကို
ၾကည့္ေနသည့္သူတစ္ေယာက္...။
ထိုလူရဲ႕မ်က္ႏွာထက္ခ်ိဳျမန္ေသာ
အျပံဳးတစ္ခုခ်ိတ္ဆြဲလို႔ထားသည္....။

"Oppa oppa ဒါေလး..."

ဖိနပ္ထိပ္ေလးေတြကိုၾကည့္ကာလမ္း
ေလ်ွာက္ေနရင္းဂြၽန္ေျမာင့္ေဘးနား
ေရာက္လာကာ ပဲႏို႔ဘူးတစ္ခုအား
လာေပးေနေသာေက်ာင္းသူေလးတစ္
ေယာက္....။