မင္း!...[COMPLETED]

•26•

"လူနာက...နဂိုကတည္းက
အဆုတ္အားမေကာင္းဘူး...
ခုကက်ေယာင္ပါေယာင္ေနတာ
ဆိုေတာ့.....
ၾကည့္ရတာအသက္႐ွဴရခက္တာ
ေတြလည္းေရာၿပီး..သတိေမ့
သြားတာျဖစ္မယ္..."

"တအားအေျခအေနဆိုးတာ
လား...မင္ေဟာ့..."

မင္ေဟာ့ဆိုတဲ့ဆရာဝန္ေလးက
သူ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းပါ...။
သူတို႔လိုအလဳပ္လဳပ္ေနသဴေတြကဘယ္အခ်ိန္မွာဘယ္လိုဒဏ္ရာ
မ်ိဳးရမလဲဆိုတာမသိႏိုင္လို႔
သူ႔အိမ္ေတာ္ထဲမွာတင္ေဆး
ပစၥည္းစံုစံုလင္လင္႐ွိသည္ေလ..။
ဒီတစ္ခ်က္ကငယ့္အတြက္
ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပသြား
တယ္ေျပာရမယ္...။
မဟုတ္ရင္ ငယ့္အေျခအေန
ဘယ္လိုျဖစ္ေနမလဲဆိုတာ
မေတြးရဲစရာပဲ....။

"တအားေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္
ဂ႐ုေတာ့စိုက္ေပးေပါ့...ဂ႐ုမစိုက္
ရင္အေျခအေနကေတာ္ေတာ္ဆိုး
သြားႏိုင္တယ္....ငါစမ္းသပ္ၾကည့္
ရသေလာက္ကေတာ့ ဒီကေလးရဲ႕အဆုတ္တစ္ျခမ္းကအေျခ
အေနသိပ္မဟန္ဘူး...ဒါေပမယ့္
တအားလည္းစိတ္ပူမေနပါနဲ႔...
အဆုတ္ဆိုတာ တျခမ္းတည္းနဲ႔
လည္းလူကအသက္႐ွင္ေနႏိုင္
တာပဲေလ...."

မင္ေဟာ့ကေတာ့သူ႔ရဲ႕ပုခံုးတစ္
ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ကာအားေပး
ေပမယ့္ သူကေတာ့စိတ္ဘယ္
ေအးႏိုင္လိမ့္မတုန္း..။
ခု...ငယ္ကေအာက္ဆီဂ်င္ပိုက္
ေတြနဲ႔လဲွေနတဲ့အေနအထားကို..။
မင္ေဟာ့ျပန္သြားေတာ့သူ
ကုတင္ေဘးမွာထိုင္ရင္းငယ့္ရဲ႕
လက္ကေလးကိုဆုပ္ကိုင္လို႔
ေအာက္ဆီဂ်င္ပိုက္ေအာက္က
မ်က္ႏွာျဖဴျဖဴေလးကိုၾကည့္ေန
မိသည္....။
ေနေကာင္းေအာင္ေနပါ..ငယ္.
ရယ္...။
ငယ္..ဒီလိုလွဲေနရင္ကိုယ့္ရင္ေတြ
ပူလြန္းလို႔ပါ...။

<•><•><•><•><•><•><•>

"ဟင္...ငယ္!.."

ငယ့္ကိုေစာင့္ေပးေနရင္းအေရး
တႀကီးဖုန္းလာခဲ့တာမို႔...သြား
ေျပာၿပီးျပန္လာေတာ့ငယ္က
သတိရႏွင့္ေနၿပီး ထေတာင္ထိုင္
ေနၿပီ...။

"ငယ္...သက္သာလား...လွဲေန
တာမဟုတ္ဘူးကြာ...ဘာလို႔
ထ.ထိုင္ေနတာတုန္း.."

ငယ့္ကိုေျပာရင္းကုတင္ေဘး
ကခံုေလးမွာဝင္ထိုင္ေတာ့ ငယ္
ကျပံဳးျပတယ္...။

"ငယ္သက္သာပါတယ္..အစ္ကို
ကလည္း..."

"ေအာက္ဆီဂ်င္ကေရာ?...
ငယ္ ဘာလို႔ျဖဳတ္ပစ္တာလဲ..
လိုေသးတယ္မဟုတ္လား.."