မင္း!...[COMPLETED]

•17•

ပထမဆံုးေျပာခ်င္တာက ဒါက
မတင္ရေသးတဲ့အပိုင္း 17 ပါ..။
ေ႐ွ႕မွာကမေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္နဲ႔ 18 ကိုႀကိဳတင္ထားမိတယ္..။
အဲဒါေၾကာင့္ဒါေလးဖတ္ၿပီးရင္ အပိုင္း 18 နဲ႔ျပန္ဆက္စပ္ၾကည့္ပါဦးေနာ...။

"အဟမ္း....ဂြၽန္...ဂြၽန္ေျမာင္
ဘာေျပာမလို႔လဲ.."

"ဟိုေန႔ကကိစၥကိုေျပာမလို္႔.."

ဂြၽန္ေျမာင့္ဆီကထိုစကားၾကား
ေတာ့ဆယ္ဟြန္းရဲ႕မ်က္လံုးေတြ
ကအေရာင္လက္လာသည္...။
ဆယ္ဟြန္းလည္းအရမ္းသိခ်င္ေန
ၿပီေလ....။
ဂြၽန္ေျမာင္ကသူ႔အေပၚဘယ္လို
သေဘာထားလဲဆိုတာကို...။
တစ္ဆက္တည္းမွွာပဲ မနက္က
အညိဳေကာင္ကိုသတိသြားရလိုက္
ေတာ့ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္တစ္ဝက္
ေလာက္ကေမွးမွိန္ကုန္သည္..။
ထင္ေနသလိုေတာ့မဟုတ္
ေလာက္ပါဘူး...။
ထိုအခ်ိန္မွာပဲဂြၽန္ေျမာင္ေျပာ
လိုက္တဲ့စကားကသူ႔ရင္ကို
ဆုတ္ညစ္လိုက္သလို နင့္ခနဲ..။

"အားနာေပမယ့္...ငါမင္းအေပၚသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ထက္
မပိုဘူး ဆယ္ဟြန္း..."

ထိုစကားဆံုးေတာ့ဆယ္ဟြန္း
ရဲ႕မ်က္ႏွာကသိသိသာသာကို
ညိဳးက်သြားသည္..။
ဟုတ္ေနတာပဲ လို႔ဆယ္ဟြန္း
ေတြးမိလိုက္သည္...။
အဲ့ဒီအညိဳေကာင္ကဂြၽန္ေျမာင္
နဲ႔ပတ္သတ္ေနတာပဲ...။

ဆယ္ဟြန္းကိုၾကည့္ၿပီး
ဂြၽန္ေျမာင္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေပ
မယ့္ ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ...။
သူကမွဆယ္ဟြန္းအေပၚ
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ထက္မွ
မပိုတာ...။

"ဟို....မင္း..အဆင္ေျပရဲ႕လား.."

"အာ...ကိုယ္အဆင္ေျပပါတယ္..
ရတယ္..ဂြၽန္ေျမာင္ဘာမွစိတ္
မပူနဲ႔.."

ျပံဳးရယ္ရင္းေျပာလိုက္ေပမယ့္
တကယ္တမ္းအဆင္မေျပႏိုင္တာ
ကိုယ္သာအသိဆံုး...။
စိတ္႐ွိလက္႐ွိသာဆိုရင္
ဂြၽန္ေျမာင့္ကိုပုခံုးကကိုင္ၿပီးခါရမ္း
ကာဘာလို႔လဲလို႔ေအာ္ႀကီး
ဟစ္က်ယ္ေမးလိုက္ခ်င္သည္...။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီလိုလုပ္လိုက္လို႔
ဂြၽန္ေျမာင္မုန္းသြား
မွာလည္းေၾကာက္ရေသးေတာ့..။

"ဟို...ဆယ္ဟြန္း..ငါမင္းကို
တစ္ခုခုလိုက္ေကြၽးမယ္ေလ..
မင္းမနက္စာမစားရေလာက္ေသး
ဘူးထင္တယ္..."