•8•

377 60 2
                                    

ဆိုးလ္ၿမိဳ႕မေဆးရံုႀကီးရဲ႕ေန႔လည္စာ
စားခ်ိန္မွာဆိုရင္ ေဆးရံုရဲ႕ကန္တင္း
ႀကီးကအျမဲဆရာဝန္ေတြ နာ့စ္ ေတြနဲ႔
စည္စည္ကားကားျဖစ္ေနက်ပင္...။
အခုလည္း ခါတိုင္းလိုပဲေဆးရံု
ဝန္ထမ္းေတြနဲ႔စည္စည္ကားကား
ျဖစ္ေနကာကန္တင္းတစ္ခုလံုးက
ဇြန္းသံ ခက္ရင္းသံေတြရဲ႕ဖုံးလႊမ္းျခင္း
ကိုခံထားရသည္....။
ထိုအသံေတြၾကားထဲမွတစ္ခ်က္
တစ္ခ်က္ထိုးထြက္လာတတ္သည္က
နာ့စ္တစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕တီးတိုးစကားေျပာသံ
ေတြ...။

"ဟဲ့ ဟဲ့ နင္တို႔ၾကားမိၾကလား."

"ဘာၾကားမိရမွာလဲ... နင္ကလဲ
အစမ႐ွိအဆံုးမ႐ွိနဲ႔.."

"အာ...နင္တို႔ကလဲတံုးပါ့...
ခုတေလာၿမိဳ႕ထဲမွာေမွာင္ခိုဂိုဏ္းသား
ေတြတအားေျခ႐ႈပ္ေနၾကတယ္တဲ့.."

"အဲဒါငါတို႔နဲ႔ဘာဆိုင္လဲ..."

"ဆိုင္တာေပါ့...ခါတိုင္း ေမွာင္ခိုကိစၥ
ေတြဆိုရင္ၿမိဳ႕ျပင္ေတြမွာပဲအေရာင္း
အဝယ္လုပ္ၾကတာမလား....
ခုကၿမိဳ႕ထဲမွာတင္ ထင္ထင္ေပၚေပၚ
လုပ္ေနၾကၿပီတဲ့.."

ထိုနာ့စ္ေလးရဲ႕စကားဆံုးေတာ့က်န္တဲ့
နာ့စ္ေတြကအံ့ျသတႀကီးနဲ႔..။

"ဟယ္ သူတို႔အဲ့ေလာက္ရဲပါ့မလား..
ၿမိဳ႕ထဲမွာဆိုရင္မ်က္စိေတြနားေတြက
ေနရာတိုင္းမွာ႐ွိေနတာပဲကို..."

"အမယ္ေလးေလး...သူတို႔ေတြ
အဲေလာက္တံုးၾကပါ့မလား...
တိုက္ႀကိဳတိုက္ၾကားေတြထဲကလမ္း
ျကားေတြမွာအေရာင္းအဝယ္လုပ္ၾက
တာတဲ့ေလ.."

"ေအ ဟုတ္တယ္....ငါေတာင္ခုမနက္
ေဆးရံုကိုလာေတာ့ၾကားခဲ့ေသးတယ္..
မေန႔ညကေဆးရံုနဲ႔သိပ္မေဝးတဲ့
လမ္းၾကားထဲမွာဂိုဏ္းသားေတြကို
ဖမ္းမိတယ္တဲ့....ၾကားတာေတာ့
သူတို႔ေတြတိုက္ခိုက္ခံထားရတယ္ထင္
တယ္ဆိုပဲ...အကုန္လံုးကဒဏ္ရာေတြ
နဲ႔တဲ့...."

"ဆိုလိုခ်င္တာကဟာ.....
သူတို႔ေတြကၿမိဳ႕ထဲအထိက်ဴးေက်ာ္လာ
ၿပီဆိုေတာ့ငါတို႔ေတြလဲသတိထားသင့္ၿပီ
လို႔ေျပာတာ..."

မင္း!...[COMPLETED]Where stories live. Discover now