Breaking The Killer's Rule

Chapter 32

Chapter 32

Left

Hindi ko alam kung paano ako nakauwi sa bahay. Nanghihina akong nahiga sa kama ko at natulala sa kisame ng kuwarto. Gulong-gulo ang isip ko at naghahalo-halo ang mga alalahanin.

First is the remaining 1 month to live, second is the truth about the killer, and the third is about my brothers' death? Worse is that there's a possibility na ang pinsan ni Ingrid ang may pakana?

I covered my face as my silent sobs echoed against the four corners of my room. Wala pa rin si Ate Tasha dahil gabi siya nadating, o kung dumating man siya ay magkukulong siya sa kuwarto.

I wiped my tears using my blanket and stare at the ceiling again. I felt my eyelids getting heavier and heavier nang may maaninag akong anino mula sa bintana ng kuwarto ko.

Hindi ko na iyon pinansin pa dahil sa antok. The last thing I remembered is the gentle hand that caressed my cheeks and a soft lip that brushed against my forehead.

Nagising ako nang maaga dahil sa alarm. I was about to turn it off when I found an unfamiliar flower beside it. Kinuha ko ito at pinakatitigan. It's a pretty long flower, parang lavender ang itsura nito ngunit ang pinagkaiba ay mas malaki ito at makulay.

I took a picture of it at sinearch ito upang malaman ang pangalan.

It was Gladiolus Flower. It symbolizes strength, hope, and remembrance.

Napangiti ako ng mapait dahil dito. Kinuha ko ang isang vase na walang laman at nilagyan ito ng tubig bago ilagay doon ang bulaklak upang hindi malanta.

I wonder who put this on my room.

Nagkibit-balikat na lang ako saka naligo na at bumaba. May nakahanda nang pagkain sa lamesa, ngunit wala na si Ate Tasha.

Mas lalo akong nalungkot. Maibabalik pa ba ang dating masaya naming pamilya? I'm afraid na magbabago ang trato sa'kin ni Ate Tasha after ang lahat ng nangyari.

Pagkatapos kong kumain ay hinugasan ko ang pinagkainan ko at umalis na ng bahay. Ni-lock ko rin ito dahil parehas naman kaming may spare key ni Ate.

Maaga rin akong nakapasok sa University. Papasok pa lang ako nang maaninag ko si Ingrid. Bumilis ang tibok ng puso ko nang maalala ang narinig kahapon. May kinalaman ba siya? But that's impossible, If I know, may crush ito kay Kuya Dami.

I tried to call her pero hindi niya ako pinansin, or hindi niya lang ba ako napansin?

Pinatuloy ko na lamang ang paglalakad hanggang sa makarating ako sa room. Nando'n na rin si Ingrid. Tiningnan ko siya nang mabuti, para kasing may nag-iba sa kaniya e.

Nilingon niya ako at nginitian, her usual smile, and then wave at me. Napahinga ako nang maluwag, akala ko naman ay may kung ano na. Imposible talagang may kinalaman siya. She's my best friend simula nang mag-aral ako rito.

"Lara, are you okay? I heard about you brothers," May halong pag-aalala ang boses niya. I somehow felt relieved now that she's finally here.

"To be honest, hindi ako okay. I feel very lonely now na parang mag-isa na lang ako. Busy kasi si Ate," Pinilit kong ngumiti para hindi na siya mag-alala. I'm so thankful of having her as my best friend.

Napapikit ako nang bigla niya akong yakapin. Ang gaan ng kamay niya at gumiginhawa ang pakiramdam ko. Napangiti ako at ginantihan ang yakap niya.

Bumulong ito sa'kin, "Don't worry, Lara. Matatapos na rin ang lahat,"

Dumaan ang mga araw at naging busy ang mga estudyante dahil sa nalalapit na graduation. Magulo ang lahat habang nakapaligid sa bulletin board, ngayon kasi ang araw kung kailan malalaman namin ang mga nakapasa at doon iyon nakalagay.