Breaking The Killer's Rule

Chapter 37

Chapter 37

End

I looked at his beautiful heterochromic eyes. Wala akong makita kahit ni isang emosyon na sumasayaw roon. Nakatitig lang ito sa'kin na para bang isang bagay lamang ako na hindi dapat pagtuunan ng pansin.

He kneeled infront of me, pinaglalaruan ang baril na nasa kamay niya hanggang sa itutok niya iyon sa noo ko.

I shivered because of fear. Alam kong kung nasa tamang katinuan lamang siya, hindi niya ito gagawin. If.. If ever he'll kill me now, hindi ako magagalit sa kaniya at hindi ko siya mumultuhin.

Wala sa sariling hinawakan ko ang makinis niyang pisngi at hinimas ito. Napakaguwapo talaga ng gagong ito. Ngayong napagmasdan ko siya ng malapitan, hawig nga sila ni Sir Lei ngunit paniguradong mas guwapo ng bebe ko.

Wala pa ring pagbabago sa mga mata niya. Malamang, hindi naman ito libro kung saan bigla na lamang matatauhan ang bida kapag bigla siyang hinalikan ng babae. Sa pelikula lang iyon nangyayari at ibang-iba sa totoong buhay.

Hindi siya nagsasalita na parang puppet. Gusto kong i-uppercut si Don Silvestre dahil sa mga pinaggagagawa niya. Kahit na ganito si Karma ay tao pa rin siya. He's not an object para pag-eksperimentuhan ng kung sinong hayop.

"Kill her, Eleazar," I heard the continuous tapping of a wooden stick on the floor, "I'm getting impatient."

I didn't bother to wipe my tears as he stare at me like I'm his prey. Hindi na rin naman ako makagalaw pa kaya't hindi na ako nag-abala. If I'll die, then I'll die. Ito rin ang kasunduan namin noong inalok niya ako nang maging kami.

Atleast I already confessed my feelings for him and I already know that he love me before I die.

Napapikit ako nang mariin nang marinig ko ang pagkasa ng baril. Hindi nagtagal ay halos mabingi ako sa putok ng baril. Napasandal ako sa pader at nakaramdam ng pagkahilo at pagkahina.

I feel like my heart is going to explode as I looked at my side. Sa tabi ko kung saan ang pader ay may nakabaon na bala ng baril. I looked at my arms na ngayon ay tuloy-tuloy na ang pag-agos ng dugo, daplis lang ito pero masakit pa rin kaya hindi ko napigilang manghina.

Napapikit ako dahil sa sakit. Oo na, daplis lang ito pero hindi naman ako bida sa isang action series na hindi iniinda ang daplis lang na para bang kalmot lang ito lang pusa. Sa totoong buhay ay masakit madaplisan ng bala, pagkahiwa nga sa kutsilyo ay mahapdi na, bala pa kaya?

I tried to look at him once again bago pa ako mawalan ng ulirat, pero hindi ko na naituloy ito nang may kamay na humila sa batok ko and the next thing I knew, a soft lips crashed against mine.

I was shocked because of what he did. What the.. hell?

He touch my cheeks as he gently caress it. I cried because of what he did. Okay na ba siya? Bumalik na ba siya sa dati? Bumalik na ba ang Karma ko?

"K-Karma ko?" I tried to called him kahit medyo paos ako kakaiyak. Hindi ko nga alam kung bakit hindi pa ako namamatay dahil sa dehydration dahil kanina pa ako hindi nakain at nainom pamula noong umalis ako sa bahay.

I accidentally bit my lower lips when he suddenly went on my neck and then rain a kiss on it, ramdam ko pa ang marahang pagsinghot niya ro'n na para bang inaamoy ako.

"How could I hurt my baby? I'll kill them," He slowly whispered with his dangerous voice hanggang sa nakarinig ako ng muling pagkasa ng baril.

I looked at him, hindi kami nakikita ni Don Silvestre dahil nakatalikod si Karma sa'kin at natatabunan niya ako. Don Silvestre might think na napatay na niya ako dahil nakarinig siya ng tunog ng baril, pero akala niya lang pala iyon because I'm still alive and kicking. Ngayong nagising na si Karma ay lalaban ako para sa buhay ko.