Breaking The Killer's Rule

Epilogue

Epilogue

TW: Murder

It all started when I turned 7.

"Brother, where's my mama?"

My brother patted my head and then smiled at me, "Hindi ko rin alam, I can't see mother either. Don't worry, babalik din 'yon." He assured me.

Napangiti ako dahil sa sinabi niya. Naniniwala akong babalik nga sila because brother never lied at me, unlike my father and our servants here, they always told me lies.

Kuya Leiandro is the best talaga!

"Lazarus, you should sleep na para pagkagising mo, nandito na si Mama Karin." Tukoy niya sa mama ko at saka ginulong muli ang buhok ko.

"Pati si Mommy Lia?" I asked innocently. He smiled at me and then nodded. Sapat na iyon para mapanatag ako. Kuya Leiandro's smile always soothe me kasi he's always calm. When I grow up, I wanna be like him!

I lay down the bed as I watch my brother turned off the lights. He sat beside me and then begun to hum the song that I really love. Brother's voice is so good, parang si Mommy Lia.

I closed my eyes when I felt my eyelids getting heavier and heavier hanggang sa tuluyan na akong makatulog.

Naalimpungatan ako noong gabing iyon. Malakas ang ulan, gano'n din ang kulog kaya't natatakot ako. I looked at my side just to find out that brother isn't here.

Tumayo ako at lumabas mula sa kuwarto namin. I share my room with him because I'm afraid of the dark, si Kuya lang din naman ang mapagkakatiwalaan ko sa lahat, maliban kay Mommy Lia at Mama Karin, of course.

I called my brother, "Kuya?"

Walang sumagot kaya't patuloy ko itong hinanap sa kung saan-saang parte ng bahay. Nakarating ako sa second floor kung saan ipinagbabawal ni Papa.

There, I saw my brother hiding behind the big plant near the door. Bukas ang pintong iyon at doon siya nakasilip.

"Kuya?"

His eyes widened when he saw me. Dali-dali niya akong hinila patago rin sa malaking halaman.

"What are you doing here, Lazarus?!" Pabulong niyang sigaw sa'kin.

I pursed my lips, "B-Brother, I'm scared,"

He heavily sighed at saka hinawakan ang kamay ko, "Let's go back, matulog ka na ulit. Hindi na ako aalis,"

I smiled at him and excited na sumunod sa kaniya. Malamang na kakantahan na niya ulit ako ng favourite kong lullaby, gustong-gusto ko talaga ang boses ni Kuya.

We were about to leave when a familiar scream echoed. Nilingon ko iyon at nalaman kong nanggagaling iyon sa kuwarto na nakabukas.

Nangunot ang noo ko, "Brother, I think I heard Mommy Lia.."

Nilingon ako ni Kuya Leiandro, nagtaka ako nang nakitang mukhang ninenerbiyos siya at hindi mapakali. He held my hands tight like he's scared of something.

Hindi siya sumagot at saka nagmamadaling umalis doon, hindi ko na sana iyon papansinin nang makarinig na naman ako ng pamilyar na sigaw. This time, I think it was Mama's scream.

Tumigil ako sa paglalakad at hinila ang laylayan ng damit ni Kuya, "K-Kuya, si mama.."

Lumikot ang mata nito at kita kung paano nanubig ang mata niya, ngunit hindi siya umiyak, "Y-You're just imagining things, Little brother. L-Let's go back?"

I bit my lower lip. Napapikit ako at saka bumitaw sa hawak ni Kuya at tumakbo papunta sa pintong ipinagbabawal ni Kuya.

I'm not imagining things. Narinig ko talaga si Mommy Lia at Mama!