Breaking The Killer's Rule

Special Chapter

Special Chapter

I looked outside the window of our house as I ate the fruits that our maid prepared. It was a very peaceful day. Makulimlim ang kalangitan at nagbabadya ang malakas na ulan. This type of weather is peaceful for me. I just like the feeling it gives.

It’s been 5 years since the incident happened. Limang taon na ang nakalipas simula nang matupok at lamunin ng apoy ang buong unibersidad. One week after that happened, I visited Ingrid in the hospital together with Kuya Eren and Lazarus.

She’s suffering from some mental illnesses. I don’t blame her for what she did, but I don’t tolerate it either. Hindi niya kasalanan ang nangyari at alam kong hindi niya iyon ginusto. It was all because of her illness. I know na genuine ‘yong ipinakita niya sa akin noong magkaibigan pa kami.

I missed those times where I am with her. Though she’s kind of annoying sometimes, I treated her like my own sister. I just can’t believe na matagal na siyang may sakit sa utak. Kaya pala ro’n siya pinag-aral ng mga magulang niya.

Sabi nina Kuya Eren ay aayos naman sila with therapy and treatment. Natuwa ako dahil sa sinabi niya. I know they’re also suffering and I want them to be better. To free themselves from their own miseries.

After I recovered from the traumas that university caused me, lumipat ako ng university hanggang sa gumraduate. I am now graduated with bachelor’s degree in Psychology.

Nag-shift ako ng course pagkalipat ko ng ibang university. I realized that there are so much people suffering from mental illness, and it’s making them do things na hindi nila gusto. I want to help them, especially Ingrid and Lazarus.

I also requested na ipa-theraphy si Lazarus. I know na kahit naman anong maramdaman niya o kahit may sakit man siya, hindi niya ako magagawang saktan. But I also want him to be free from his traumas and past. Theraphy may not heal him completely, but I am hoping that it’ll help him.

Three years ago na nang makalabas siya sa hospital nina Kuya Eren. He’s been there for two years. I visit him regularly, as in hindi ko talaga makakalimutang bisitahin at dalahan siya ng pagkain araw-araw. Halos do’n na rin ako tumira. Doon ako tumatambay after classes dati, ang excuse ko ay dahil gusto ko makasama si Kuya Eren. Naniwala naman ang gago.

Lumipat na rin ako ng bahay kay na Kuya Eren after no’n, pero bumibisita pa rin ako kay na Ate Tasha, at gano’n din siya sa amin. Nagkaayos na rin ang mga pamilya namin. How I wish na magtagal itong kasiyahan naming ito. Natatakot kasi ako na baka katulad ng dati, may consequences na naman ang kasiyahan namin.

Fortunately, I am still happy until now.

I looked at my ring finger at pinagmasdan doon ang isang mamahaling singsing na may maliit ngunit eleganteng diyamante sa gitna. It is my wedding ring.

Yes, after Lazarus came back, niligawan niya ako. He became my real boyfriend for 1 year at nagpropose siya sa akin last year. We’ve been married for each other for a year now. No words can describe how happy I am with him.

“How’s my wife doing?”

Napalingon ako nang bumukas ang pinto. Dali-dali akong tumakbo papunta ro’n at sinalubong ng yakap ang taong bagong dating. Amoy pa lamang ay alam ko na kung sino ito.

Nagkunwari akong inis, “Lazarus, why are you so late?”

Napakamot siya sa kaniyang pisngi. I tried my best to suppress my laughter dahil sa itsura niya.

He looked at his wrist watch, “Hindi naman ah? 1 minute lang naman, wife.”

I laughed because of what he said. I kissed his cheek dahil nanggigigil ako sa kaniya.

I saw how the side of his lips rose. Lumapit siya sa akin at pabirong kinagat ang aking balikat, “Silly.”

“Did you eat already, wife?” Pag-iiba niya sa usapan. Mabilis akong umiling na naging dahilan ng pagkakunot ng noo niya.

“Why is my baby not eating? Hmm, do you not like the food?”

His voice is like a lullaby for me. Ang sweet kasi ng boses niya kapag ako ang kausap, and I love it, pero ang pinakagusto ko talaga sa kaniya ay ang magaganda niyang mga mata na magkaiba ang kulay.

“I don’t like the food, Lazarus.” I wrapped my arms around his waist. “Gusto ko ng peach,”

Kumunot ang noo niya dahil sa sinabi ko. I smirked because of what he did. Mas lalo kong hinigpitan ang pagkakakapit sa kaniya na para bang tuko. Gusto ko siyang lambingin, ang pogi kasi niya. Kaninong asawa ba ‘to?

“Kakabili ko lang ah?”

Nainis ako sa sinabi niya, “E ubos na nga. Magdedemand ba ako kung meron pa?!”

Mukhang nagulat ata siya dahil sa pagkakasabi ko. Inirapan ko siya at inunahan na siyang umakyat sa taas para pumunta sa kuwarto namin.

Nag-half bath ako at ginawa na ang aking routine. Pagkalabas ko ng banyo ay nakita ko siya sa higaan na nakaupo. Dumapo agad ang tingin ko sa isang malaking plastic na hawak niya.

I immediately ran towards him at kinuha ang plastic na hawak niya. My eyes twinkled when I saw that it was a bag full of peaches and they look so sweet!

I kissed Lazarus cheek because of happiness, “Thank you, baby ko.”

Wala siyang sinabi at bigla na lang humiga at tumalikod. Sumimangot ako dahil sa ginawa niya. Nagtatampo ba siya dahil nainis ako sa kaniya?

Pinatong ko ang plastic sa table malapit sa kama namin. I came near Lazarus and hugged him from behind.

I whispered in his ear, “Galit ka po ba? Sorry na,”

Sinilip ko siya at kita kong nakapikit na siya, pero ang gilid ng labi niya ay nakataas. He’s smirking, and he’s making fun of me!

Hinampas ko ang balikat niya at rinig ko ang mahina niyang halakhak. He came near me and suddenly hugged my waist, “Why are you so moody these days, hmm?”

I pouted my lips because of what he said, then I slowly took something from my pocket. Dahan-dahang ipinakita ko iyon sa kaniya.

Nilingon niya ako, “Why are you giving me a thermometer?”

Mahinang sinapak ko siya dahil sa kaniyang sinabi. Nakakainis talaga, ang lakas niya mang-asar even if he didn’t mean it!

Kumamot siya sa batok, “I don’t understand, Wife.”

I rolled my eyes at him. Nawala ba pati talino niya nang ipa-theraphy ko siya?

“Putik naman, Lazarus. I’m pregnant!”

Pagkatapos kong sabihin ang mga katagang iyon ay tiningnan ko siya. He froze on his stop, as if na-shook siya sa sinabi ko. Ano bang nakaka-shook do’n?

When he recovered from shock, dahan-dahan niyang hinaplos ang tiyan ko. “Are you for real?”

Inirapan ko ulit siya, “Mukha ba akong nagbibiro?”

Mahina siyang tumawa dahil sa sinabi ko. He suddenly hugged me habang ang kamay niya ay nasa tiyan ko pa rin. He started caressing it carefully, which slightly made me tickle.

“Damn, baby. Huwag mo naman akong ginugulat.” Mahinang sabi niya. Nagulat ako nang bumaba siya patungo sa aking tiyan. He’s now in front of my tummy, and he planted soft kisses on it. I smiled because of what he did.

“Hi, baby. It’s your daddy.” Umangat ang tingin niya sa akin at kita ko kung paano kumislap ang magaganda niyang mga mata. He looks happy. I am too.

Umangat siya sa akin and then he crashed his soft lips into mine. I can feel how soft his lips are, and  I would never get unsatisfied with his lips.

He whispered through my ears, “I love you so damn much.”

I smiled because of what he said, “I love you much more.”

Now I can, once again, say that I successfully broke the Killer’s rule and made him surrender not only his body and soul, but also his heart.

..

End