| 𝘔𝘺 𝘋𝘦𝘢𝘳𝘦𝘴𝘵 𝘓𝘶𝘯𝘢 | [COMPLETE ✔️]

ភាគ២៤: យប់នេះមិនអោយអូនគេងទេ...

Warning!!

ភាគនេះអាចនឹងមានឃ្លាមិនសមរម្យច្រើន បើអ្នកទាំងអស់គ្នាមានអារម្មណ៏មិនស្រួលឬមិនពេញចិត្តអាចរំលងភាគនេះបាន បើមានពាក្យពេចន៏លើសលួសដោយប្រការណាក៏សុំអធ្យាស្រ័យផង

------

សម្លេងគ្រហឹមចេញដើមក បង្កើតឡើងមកពីការថើបបឺតជញ្ជក់របស់មនុស្សពីរនាក់ដោយម្នាក់នៅអង្គុយលើភ្លៅក៏កំពុងតែទន់ខ្លួនល្អូករហូតត្រូវយកដៃទៅទប់ទ្រូងអ្នកម្ខាងទៀតខណ:ដែលគេកំពុងតែអោនមកត្របាក់សាច់ក្លែបបបូរមាត់របស់ខ្លួនព្រមទាំងខាំទាញស្ទើរតែច្រៀបឈាមមកម្តងទៀតទៅហើយ

"អ្អា!!ជុងហ្គុក.... "ថេយ៉ុងព្រិចភ្នែកញាប់ៗដៃក៏ខ្ញាំស្មាររបស់អ្នកម្ខាងទៀតជាប់ ខណ:ពេលដែលអ្នកកម្លោះរូបសង្ហារសន្សឹមដកបបូរមាត់ចេញមកវិញ ព្រមទាំងឈ្ងប់មុខសង្ងំបឺតខាំកញ្ចឹងករបស់គេដោយប្រើចង្កូមមុតស្រួចរបស់នាយបន្សល់ឡើងនៅស្នាមmarkដែលមានស្នាមឈាមនិងក្រហមតិចៗផង

ជុងហ្គុកបន្តថើបប្រដេញពីគល់កសក្រអូបនោះឡើងមកដល់ថ្ពាល់បង្អូសមកដល់គុម្ពត្រចៀក តាមដោយប្រអប់ដៃមាំដែលលើកចង្កេះរបស់កម្លោះតូចអោយរំកិលចុះក្រោមបន្តិចបង្ហាញអោយឃើញពីកូនប្រុសរបស់នាយដែលទល់ឡើងស្ទើរតែប្រេះខោ

"អូនគួរតែដឹងហើយមែនទេថាត្រូវធ្វើបែបណា"នាយសម្លឹងមើលមុខកម្លោះតូចដែលមើលទៅគេហាក់មិនដឹងថាត្រូវធ្វើអីអោយត្រូវនោះឡើយ ទើបនាយដាក់គេអោយចុះពីលើភ្លៅអោយគេអង្គុយនៅចំចំណុចកណ្តាលនៃប្រលោះជើងរបស់គេដែលបានញែកជើងចេញពីគ្នានោះ

"ធ្វ...ធ្វើបែបណា? "

"អូនទើបតែប្រាប់បងថាអូនដឹងខុសមែនដែរទេ?..... ក្នុងឋាន:អូនដែលជាលូណារបស់បង អូនត្រូវតែស្តាប់តាមនូវអ្វីដែលអាល់ហ្វាររបស់អូនបានបញ្ជា"ជុងហ្គុកខ្សឹបប្រាប់ដាក់ត្រចៀកនាយតូចដោយសម្លេងធ្ងន់ៗ ភ្លេចៗខ្លួន ប្រអប់ដៃមាំពោរពេញដោយសាច់ដុំចាប់កាន់ដៃរបស់នាយតូចអោយមកប៉ះនឹងកូនប្រុសរបស់គេដែលកំពុងតែទល់ឡើងនោះ ធ្វើអោយកម្លោះតូចត្រូវមុខក្រហមងាំងដូចជាប៉េងប៉ោះ បម្រុងនឹងដកដៃចេញតែក៏ត្រូវនាយចាប់សង្កត់ជាប់មិនអោយកម្រើកបាន