SENSİZ BEN...

HASTANE

Merhaba benim minik baykuşlarım. 🦉 Yaklaşık 13 bölümdür aşağıya yazdığım iyi okumalar yazısının orda olmasının saçmalığını daha yeni idrak ettim. Sanki okumaya ordan başlıyorsunuz da o dilek orada olacak. 😒 (Aptallığımı lütfen mazur görün.)

Umarım bölümü beğenirsiniz. Şimdiden hepinize iyi okumalar. Sizleri seviyorum... ❤️ ❤️ ❤️

KAAN'DAN

Acaba bu kız neden hala ortaya çıkmamıştı? Tibet yanımda koştururken endişeden sanki 10 yıl yaşlanmış görünüyordu. Sonunda yorulup kaldırıma oturduğunda başını çaresizce ellerinin arasına aldı. Gidip sarılarak teselli etmemek için kendimi zor tutuyordum. Hepimiz çok merak ediyorduk fakat Tibet kendini kaybetmek üzereydi.

"Nerdesin sevgilim?" Çaresizlik yüzünden akıyordu. Ben uzun zamandır ilk kez onu bu kadar endişeli görüyordum.
"Allah'ım nerede bu? Nerdesin be güzelim? CEEEEVZAAAAA!!!!!"

Yavuz bağırmaya devam ederken dayanamadım ve Tibet'in yanına çökerek elimi koluna koydum. Gözlerini ağır çekime alınmış gibi bir yavaşlıkla bana çevirdiğinde resmen yalvarır gibi bakıyordu. Kolunu sıkarak toparlanmasını, yanında olduğumuzu belli etmeye çalıştım.

"Abi ben onsuz ne yapıcam? Neden bulamıyoruz? Sanki hiç var olmamış gibi bir anda ortadan yok oldu."

Fısıldayarak söylediği şeyler arasından büyük bir bencillikle 'Abi' kelimesini seçerek almıştım. Uzun zamandır ilk kez bana abi diyordu. Kolumu omzuna atıp kendime çektiğimde neredeyse ağlayacaktım. Bir şey söylemem gerektiğini farkettiğimde konuşmaya başladım.

"Tamam oğlum, sakin ol lan. Cevza bu. Allah bilir yine neye kızdı da bize söylediği süreyi unuttu. Buluruz birazdan."
"Öyle mi diyorsun?" Umarım öyledir.
"Tabii lan."
"Ama kaç saat oldu yok ortalarda. Bu hiç onluk bir hareket değil." Biliyorum ama umut etmeliyiz.
"Her şeyin bir ilki vardır. Hadi toparla kendini aramaya devam edelim."

Ona söylediğim şeyi önce kendim yapmam gerektiğini farkedip ayağa kalktım. Ayağa kalkarken gözünden akan bir yaşı sildi. Bu kızı ne ara bu kadar sevmişti de onun için ağlıyordu. Bir anda hiç beklemediğim bir şey yaparak sıkıca bana sarıldı. Uzun zamandır ilk kez bana sarıldığı için ilk başta afallayarak ona sarılmadım. Kardeşim uzun zamandır yapmadığı şeyleri şu anda yapıyordu. Neredeyse Cevza kayboldu diye sevinecektim. Kısa bir süre sonra ayrılıp tekrardan bağırarak aramaya başladık.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Kaçırılmış olmasın?" Tekrar aramaya koyulmamızın üzerinden kısa bir süre geçmişken Tibet'in sorduğu soruyla olduğum yerde gerilerek ona döndüm. Yaklaşık 1 saat önce aklıma gelen bu fikri şu anda onun da düşünmesi içimdeki korkuyu daha da arttırmıştı fakat onu sakinleştirmem gerekiyordu.

"Saçmalama, kim niye kaçırsın Cevza'yı?"
"Ne bileyim. Başarılarıyla ünlü bir şirketin başına 1 ay sonra büyük hisse sahibi olarak geçecekti. Ondan olmasın?" Ah güzel kardeşim o kadar mantıklı ki bu söylediğin.
"Aslında olabilir. Mantıklı yani." Parçalamak istercesine hızla Yavuz'a döndüğümde üzerine atlamamak için kendimi zor tutuyordum. Ne diye zaten korkan çocuğu daha da korkutuyor ki?
"Saçmalama Yavuz. Neresi mantıklı bunun."

Tam ağzını açıp bana cevap verecekti ki ileriden gelen tiz bir çığlıkla oraya doğru döndük. Bir kalabalığın toplanmaya başladığı sokağa doğru gitmemiz gerektiğini söyleyecektim ki Tibet çoktan yolu yarılamıştı. Hemen arkasından koştuk. Ona yetiştiğimizde öndekileri görmek ister gibi kalabalığa dalan Tibet'in bir anlık boşluğuna denk geldiğini ve yeri boyladığını gördüm. Yavuz ile birlikte yanına gittiğimizde o çoktan ayağa kalkmıştı ve ilerideki bir noktaya dikkatlice bakıyordu. Kafamızı çevirip baktığımızda atılan çığlığın sebebini gördük. İleride kanlar içinde yatan kadının saçları rüzgar yüzünden uçtuğunda yerime mıhlanmış gibi kalmıştım. Hareket edemiyordum. Elimi kolumu kıpırdatmayı bırak mimiklerimi bile oynatamıyordum. Yanımda fısıldayan Tibet'in sesi kulaklarıma iliştiğinde yavaşça ona bakmamla yere çöktüğünü farkettim. Kaldırmak için hareketlenmeye çalıştığım sırada acı bir feryatla bağırarak ilerideki manzaraya doğru koştu.