syrups | taennie ✓✓

10: hayal kırıklığı.

düz yazı bölümümüzz💘🥰🥺
bölüm sonuna kadar yorumlarınız tepkileriniz olabildiğince göreyim bomba sonlu bi bölüm oldu merak ediyorum bu yüzden*-*

ϟ

Kim Jennie

"Alo?"

"Bugün taburcu oluyordun, değil mi?"

Boğazımdan onaylı bir mırıltı çıkarıp devam ettim. "Evet teyze. Akşam 7'de çıkacağım."

"Tanrım, yaralandığını haber eden bir yeğenimiz mi var sanki? İki günlüğüne Busan'a geldik, olana bak. Beni çok korkutuyorsun Jennie, polisliği bırak artık. Onların peşinden koşma."

"Teyze..." diyerek iç çektiğimde lafımı böldü. "Sen bana annenin emanetisin kızım, böyle bir şeyden nasıl haberimiz olmaz?! Yanında olmam gerekirken hastanede olduğunu dün akşam öğreniyorum. Sus, konuşma."

Kısa bir sessizliğin ardından burukça gülümsedim, ne kadar üzüldüğünün farkındaydım. "Ben iyiyim."

"İyi ol, olmak zorundasın. Sen benim kıymetlimsin Jennie, kendine dikkat etmelisin... Ah tanrım, kendimi affetmeyeceğim. Daha hızlı sür Yeol, kızımı hemen görmek istiyorum. Tanrım, evden çıkarken hissetmiştim kötü bir şey olacağını. Gitmemeliydim..."

"Teyze saçmalama, olan oldu ve ben iyiyim. Artık alışmanın vakti gelmedi mi?"

"Alışmak mı?!"

Aniden yükselmesiyle kulağımdaki telefonu yüzümü buruşturarak reflexle uzaklaştırdım kendimden. Polis olmamdan her zaman rahatsızlık duymuştu.

"Jennie, yaralarına nasıl alışabilirim?!"

Sessiz kaldığımda derin bir nefes aldı. "Ah, her neyse... Fazla çıkıştım, özür dilerim. Bu konuyu şimdilik kapatıyorum. Sen çıkmadan sana yetişmeye çalışacağız, hazırlanmana bak."

"Tamam teyzem, seni çok seviyorum. Dikkatli gelin."

"Sen önce kendine dikkat et de, deli kız seni. Ben de seni seviyorum. Kapattım."

Gülümseyerek biten konuşmanın sonunda kapının açılma sesiyle arkamı dönmüştüm.

"Jennie, niye ayaktasın otursana! Ameliyat oldun sen!"

Gözlerimi devirerek gelen drama kralı Hyunjin'e baktım. Vurulduğumdan beri yanıma gelememiş olsa da arayıp birkaç defa durumumu kontrol etmişti.

Ona kendisinin bir suçu olmadığını ama bir dahakine hareketlerine dikkat etmesini söylememe rağmen olayı hâlâ dramatize etmenin bir yolunu buluyordu ve gına gelmişti artık.

Yine de benim için endişelenmiş olması çok tatlı olduğu için bir şey diyemiyordum. Şapşal çocuk.

"Bugün taburcu oluyorum Hyunjin, bilmem farkında mısın? Hem ne oluyor böyle, hiç alışık değilim senin bu hallerine. Beni bu kadar sevme lütfen, midem bulanıyor."

Cümlemin sonuna doğru iğrenir gibi yüzümü büzüp bir elimi karnıma koyarak bedenimi iki büklüm şekline getirdiğimde bu sefer o gözlerini devirmişti.

"Dinle, doktor gelip senin son kontrollerini yaparak taburcu olmana izin verdiğini söylemeden yatağından kalkmamalısın. Apandist ameliyatı oldun, aptal mısın kızım sen? Yaranı açacaksın."