syrups | taennie ✓✓

22: kim taehyung sorunsalı.

Kim Jennie

Yatağımda dönerken o kadar yorgunluğa rağmen uyuyamamak yavaş yavaş sinir sistemime dokunmaya başlamıştı.

Sabaha karşı 5'te gelmiştim ve gelir gelmez kendimi yatağa atmam bir olmuştu ancak hala uykuya dalmakta sorun yaşıyordum.

Polis olmanın bazı yan etkileriydi işte, fiziksel yorgunluktan öte mental ve psikolojik olarak yorulduğunuz anlar çok başkaydı.

Gece, dün gece çok zordu... Son 2 haftadır izini aradığımız kayıp ihbarında sonunda başarıya ulaşmıştık ancak ufak(!) birkaç sorunla beraber gelmişti.

Bazen gözüm dönerdi ve döndüğü an hiçbir şey düşünemezdim, suçluyu öldürmüş olmam şu an bunları düşündürüyordu. Ben yapmasaydım yine mecbur kalacaktık, adamın teslim oldan anladığı olmayınca ve küçük kızın canını yakınca dayanamamıştım.

Bazen bir kahramandınız ve bazen de yasal bir katil. Herkes görmek istediğini görürdü ve belki de iyi polis yoktu.

Sanırım kafa dağıtmak için bir şeyler içecektim. Çünkü düşüncelerim bataklığa benzemeye başlamıştı.

Sersemce yerimde doğrulup ayağa kalktım, paytak adımlar ve serzenişli mırıltılarımla koltuk odasındaki şarap dolabımdan içmek için bir şeyler çıkardığımda kapım çaldı.

Kesinlikle darmadağın bir halde oluyor oluşum, uykusuzluğumun mahurluğuyla umurumda değilken açtım kapıyı.

Lanet olsun. Lanet olsun ki açtım kapıyı... "Hay sikeyim böyle işi ya." diye panikleyerek yanlışlıkla kapıyı suratına kapattığımda ben de şok geçiriyordum.

Aynı Taehyung gibi.

Evimi nereden bulmuştu?!

Hemen saçlarımı ellerimle olabildiğince düzeltip üstümün halini kabullenmiş bir şekilde hızlıca kapıyı geri açtım, Taehyung kocaman gözlerle bana bakıyordu.

"Seni bir anda görünce korktum, özür dilerim."

"Jennie, sence korkması gereken kişi sen miydin yoksa ben mi? İninden çıkmış gibi bakıyorsun, neyin var? En son ne yedin ve ne zaman uyudun söyler misin?"

Gözlerimi dikmiş bir şekilde "İnimden çıkmış gibiyim ha?" dedim, son derece alıngan bir şekilde.

Halime bakıp alaycıl ifadesini samimi bir gülümsemeye dönüştürdü, "İninden çıkmış bir tavşan... ya da hayır, bir kedi gibisin." sonra gözlerine endişe düştü. "Neyin var, dünden beri telefonuna ulaşamıyorum. En son dayanamadım ve karakoldaki arkadaşlarından birine ulaştım. Öyle buldum adresini."

"Aa-ahah," dedim, sahte gülücüğüm hemen sönmüştü. "Anladım..."

Beni kendine daha çok bağlamaktan vazgeçebilir miydi acaba?

"Dün beraberdik, daha sonra bir şey mi oldu neden aradın?" Aklıma yeni dank eden soruyu ona yönelttim.

Bir anlık duraksadı ve "Hiç, öylesine." dedi.

İnanasım gelmemişti fakat anlamış gibi kafa salladım. Yorgunluktan ve ayağa aç bir şekilde kalkmış olduğumdan ötürü tansiyonum düşüyordu, hissediyordum.