syrups | taennie ✓✓

20: veteriner kliniği ve kim jongin.

sınır: +60 oy, +75 yorum.

ϟ

Kim Jennie

Gece vardiyamdan ne önce ne de sonra, uyumamıştım. Gözüme tek bir uyku girmemişti ve eve gidip üstümü değiştirdikten sonra Kai'yi Jung'un Veteriner Kliniğine götürmek için yeniden teyzemin kapısının önündeydim.

Telefonumu sessizden titreşime alırken yapılan sayısız aramayı ve mesajların bildirimlerini gördüm ancak hiçbirine bakmadan tekrar cebime atarken kapıyı tıklattım.

Derin bir nefes verirken kapının arkasından hışırtılar gelmiş ve en sonunda açılmıştı. "Jennie?"

Kimsenin yüzüne bakmadan içeri girdiğimde peşimden gelmişlerdi. Kuma bile ilk kez, sanki bir insan kadar akıllıymış da akşam olanlardan sonra halimi anlar gibi sessizce karşılamıştı beni.

Donuk bir ifadeyle salona, Kai'nin yatağının olduğu köşeye gittim ve onu toparlarken "Kai'yi almaya geldim, Hoseok'a götüreceğim." dedim emrivaki bir tavırla.

Hâlâ onların yüzüne bakmıyordum ve olabildiğince hızlıydı hareketlerim. Ayağa kalkmadan Kuma'nın başını, belki son kez okşadım ve burnumu sürterek öptüm birkaç kez.

Kapıya kucağımda Kaiyle döndüğümde teyzemin sesini işittim. "Jennie, kızım."

İkinci annem ve ikinci babam gibi gördüğüm insanlar, şimdi intikamım uğruna karşıma aldığım insanlar olmuştular.

Cevap vermeden kapıyı açıp ayakkabılarımı giyerken yine de onları yok sayamadım ve bu yüzden son kez konuştum. "Pazartesi, akşam saat 6'da Incheon Havalimanından Honk Kong'a uçuşum var. Gelmek isterseniz beklerim."

Tek bir pişmanlığım ve kararsızlığım yoktu bu konuda, geri dönüş olmayacaktı.

Sevdiklerime karşı küs kalamasam da dün akşam beni ince telimden vurmuştu, henüz sindirememiştim ve bunun farkında olduğunu bildiği için hiçbir şey söylemedi.

Birinin bir şeyi anlaması, hak vermesi gerekiyorsa bu kişi sendin teyze.

Oradan ayrılıp kızgın güneş eşliğinde Jung'un Kliniğine vardım.

Kucağımla girer girmez "Merhaba Jung!" diyerek sırtı dönük adama içimdeki son enerjiyle gülümsediğimde arkasını döndüğü gibi her zamanki kocaman samimiyetiyle karşıladı beni. "Oo, kimleri görüyorum? Jennie, hoş geldin dostum!"

Jung Hoseok, uzun yıllar önce okuduğum üniversitenin kampüsünde ufak bir yanlış anlaşılmayla dirsek attığım ve 3 senelik arkadaşım olmaya hak kazanmış olan kişi. Aslına bakarsanız daha çok ben hak kazanmış gibiydim.

Beni her zaman enerjisiyle şaşırtır ancak ciddi zamanlarda otoritesinden ödün vermeyişiyle sağlam bir dost gibi hissettirirdi.

"Her zamanki gibi hoş buldum."

Ona yaklaştıkça gözü Kai'de dikkatleşirken önünde durdum. Hemen işine başlayarak hafifçe başını okşadı, ağzına baktı ve kulak içlerine dokunup en son karnına dokunmasıyla gülümseyen yüzü ciddi bir hâl aldı.