son kez, oy vermeyi unutmayın dileğim satırlarda hepinizi görebilmek tabii ama hayat, bildiğini okur :")
keyifli okumalar💘
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ϟ
"Anne... Baba..."
Akşamüstüydü. Jennie, taburcu olmasının ardından istifa mektubunu yazıp göndermiş ve hemen, söz verdiği gibi ailesinin yanına gelmişti.
"Ben geldim."
Jennie, birkaç adımla öne çıkıp mezartaşlarının önünde durdu.
"Söz verdiğim gibi, intikamımı aldım baba..."
Bir sessizlik geçip gitti, rüzgar vurdu salık saçlarını ve Jennie, yarasını fazla zorlamadan eğilirken burnunu çekti.
"Ama kazanamadım..."
Taehyung'u aramıştı, o gün peşinden gitmek istemişti ama Taehyung, çoktan izini kaybettirdiği için geç kalmıştı Jennie.
"Doğru olanı yaptığımı düşünüyorsam, neden bu kadar acıtıyor? Kolay olmayacağını biliyordum ama bu... Kalbim ağrıyor."
Gökyüzü, ona yıldızlarını gösterdi. Jennie, kararmış havada açılan bulutlar arasındaki yıldızları gördü birden.
İçimden bir ses hata yaptığımı söylüyor, diye mırıldanırken gözlerini yumup seslice konuştu tekrar. "Onu görmem gerektiğini hissediyorum. Böyle bitmemeli. Böyle..."
Gözlerini açtığı anda küçük bir yıldızın kaydığını görüp babası ve annesinin mezarına baktı ve burukça gülümsedi.
"Değil mi?"
─
Çiçekli sokak... Sahil yoluna çıkan cadde... Taehyung için hiçbir anlamı olmayan tek tük gezen insanlar... Sönüp duran lamba ışığı ve güneşle yer değiştirmek için gökten eğilmiş olan ay.
Her şeyin başladığı o zamana gidiyordu Taehyung. Jennieyle karşılaştığı o ilk an, başlangıca...
Onu tanımaya başladığından beri, bir sezgiyle aslında zaman geçtikçe ona kapıldığını fark etmişti. Ondan hoşlandığı gecenin ertesi günü, ilk hatasını yapıp kaçmıştı bu aşktan. Annesinden sonra evlenemeyeceğini düşünüyordu ve bu duygusal çelişkilerini, hiçbir zaman Jennie'ye göstermek istememişti.
