"Bu yol elbet bir gün bitecekti ama yol bitmeden gücümüzün tükeneceğini kim bilebilirdi..."
---
Çilem ailesinin isteğiyle eğitimini devam ettirmek üzere Eskişehir'e yolculuğa çıkar. Çıktığı bu yolculukta başına geleceklerden habersizdir. Onun gibi...
Herkese merhaba! Öncelikle bayramınız kutlu olsun:) Yeni bir bölümle karşınızdayım. Aşağıdaki gif çok hoşuma kaçtı:D İyi okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
9.BÖLÜM: NOTLAR Belki hayallerindeki gibi birini gördün, onun gibi olmak istedin. Ama hayallerindeki kişi ve olmak istediğin beden, nasıl hayallerine dönüştü? İşte bunun cevabı güzellik algısı.
Bu konuda seni suçlayamam çünkü bu düşünceler senin aklına çiviyle çakıldı. Herkes badem göz, güzel burun, ince bel vb. şeyler söyledikçe, sende güzelliğin bu kavramlardan ibaret olduğunu düşündün, ama yanıldın.
Bunları duyuyoruz ve kendimizi bu kavramlara hapsedip, hergün aynaya bakarak kusurlarımızı arıyoruz. Ama dediler güzellik görecelidir...
Kendime hep söylediğim bir söz var 'Bir başkasını sevmek, kendini sevmekten daha kolaydır.' Bana kalırsa asıl sorun bu kalıplar yüzünden kendimizi sevememek, kalıpların daha çok artması ve bizimde sıkışmış hissetmemiz. Kendimizi olduğu gibi kabul edip sevmeliyiz ancak böyle güzellik algısını yenebiliriz.
Bu yüzden kendinizi sevin. Yeni şeyler öğrenmekten korkmayın. Sürekli söylüyorum yine söyleyeceğim anı yaşayın.
Burada kaldım ve nerede olduğumu veya ne yapacağımı bilmiyorum. Mahsur mu kalmıştım? Bence öyle diyemezdim. Zaten deminden beri burada mahsuruz. Buna mahkum edilmiştik. Belki de bunları kendi isteğimizle yapmıştık. Kimse bizi zorlamamıştı. Sadece teklif sunmuşlardı. Bizde kendi ayaklarımızla, özgür irademizle gelmiştik.
Çok korkuyordum. Hem diğerlerini bulamamıştım hem de burada öylece duruyordum. Ses kesilince olduğum yerde etrafa bakınmaya başladım. Ellerim kollarım titrediği için daha fazla böyle duramazdım, duramıyordum.
Olduğum yerde dizlerimin üzerine çöktüm ve öylece durmaya başladım yapıcak bir şeyler bulmalıydım. Bir anda yolcu koltuğunda bıraktığım çantam aklıma geldi. Kırılan, yerlerde olan yolcu koltuklarına doğru ilerlemeye başladım.
Heryer heryerdeydi. Nerde oturduğumu bile bulmam çok zor olucaktı. Bende tek tek koltukları kontrol etmeye başladım. En sonunda bir tanesinde çantamı buldum. Karanlıktan çok belli olmuyordu. Ama benim çantam olduğunu düşündüm. Çünkü çok fazla benziyordu. Üzerindeki detaylar, kırmızı renge yakın gözükmesi.
Daha fazla beklemeden içini açtım. Buraya gelmeden önce olası bir durum için yanıma birkaç eşya almıştım. Fener, ip vb. şeyler vardı yanımda. Fakat bu çanta da aradığım şeylerin hiçbirisi yoktu. Onun yerine bir kağıt buldum. Önceden bulduğum kağıt gibi değildi. Üzerinde eski olduğuna dair herhangi bir detay yoktu. Yırtık değildi veya sararmış. Benim olmayan bir şeydi belki ama bu kurtuluşumuz olabilirdi. Daha fazla zaman kaybetmeden kağıdı açtım.
İçinde sadece not vardı. Bu sefer herhangi bir resim bulamamıştım. Not da şunlar yazıyordu;
'Yıllar önce hapsolduğum yerdeyim. Belki de ait olduğum yerde. Benimle beraber birkaç kişi daha var. Korkuyorlar. Yıllar önce bana olduğu gibi fakat alışırlar. Öyle olması gerek. Kabullenicekler. Yıllar önce tam burada hatta muavin odasında 30 gün yani 1 ay boyunca tutuldum. Belki de bir başkasına da aynısı olmuştur. Bu ihtimali göze aldın mı?'
Daha önceki notta okuduğum kişi.. Aramızda olabilir miydi? Bu nottan anladığım kadarıyla, evet. Fakat bu kimdi? Bütün ihtimalleri gözönünde bulundurdum fakat bulamıyordum. Aklımı kaçırıcaktım. Esmer kız muavin odasında tutuluyor olabilir miydi? Fakat neden? Bunu kim yapmış olabilirdi?
Daha fazla vakit kaybetmek istemiyordum. Bütün düşünceleri bir kenara bırakıp muavin odasına doğru gitmeye başladım. Esmer kız battaniye, su almaya gittiğimiz odada tutuluyordu belki de.
Üşüyordu. Korkuyordu. Eğer oradaysa onu kurtarmalıydım. Bir an önce odaya gitmek için devam ettim. Kapının önüne geldiğimde durdum. Kapının bir kısmı kırıktı. İçeri girebilmek için kapıyı zorladım fakat açılmadı. Sanırım sıkışmıştı. Bu sefer kolumla iteklemeye başladım. Artık hareket etmeye başlamıştı ve birkaç saniye sonra kapı tamamen yerdeydi.
İçeride ilk gördüğüm esmer kızın vücudu oldu. Çanta da bulduğum not işe yaramıştı. Notlar bizim kurtuluşumuz olabilirdi. Yatakta sırtı kapıya dönük bir şekilde oturuyordu. Beni duymamış mıydı? Yoksa duymazlıktan mı geliyordu? Bence ikincisi çünkü beni duymama ihtimali yoktu. Fakat hiç arkasını dönmedi. Heryer heryerdeydi. Dolap yere düşmüştü, çekmecelerin birkaç tanesi yerdeydi.
Vakit kaybetmeden onun yanına doğru ilerledim ve bende yatağa oturdum. Boş bir şekilde karşıya bakıyordu. Ona soru soramadım. Onun yerine "Seni buldum." dedim ve tebessüm ettim. Bana doğru baktı ve "Asel" dedi. "Benim adım Asel. Bundan sonra bana ismimle hitap edebilirsin."
--- SONUNDA!! KIZIN ADINI ÖĞRENDİK ;D HİKAYE BOYUNCA 'ESMER KIZ' OLARAK GEÇİYORDU. SİZCE İSMİ NASIL? SONRAKİ BÖLÜMLERDE ANLAMI İLE İLGİLİ YERLER OLUCAK. UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİR. OY VERMEYİ UNUTMAYIN. GÖRÜŞÜRÜZ^^
