"Bu yol elbet bir gün bitecekti ama yol bitmeden gücümüzün tükeneceğini kim bilebilirdi..."
---
Çilem ailesinin isteğiyle eğitimini devam ettirmek üzere Eskişehir'e yolculuğa çıkar. Çıktığı bu yolculukta başına geleceklerden habersizdir. Onun gibi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1.BÖLÜM : VEDA (Zeynep'in ağzından) Arkadaşım Çilem ile beraber hazırladığımız bir proje ödevi vardı. Bu ödev notlarımızı etkileyecek kadar önemliydi. Tek amacımız güzel bir not alıp tatile gitmekti. Bugün okuldan sonra beraber buluşup ödev üzerine çalışmayı planlıyorduk. İkimizin sınıfları farklıydı, teneffüslerde bir araya gelip konuşabiliyorduk. Son dersteydik ama aklımda hala proje vardı.
Çünkü 1 haftamız kalmıştı ve biz henüz ödevi istediğimiz gibi hazırlayamamıştık. Zil çaldığında direkt olarak dışarı çıktım ve telefonumu çıkarıp Çilem'i aradım. Fakat başkasıyla konuşuyordu.. Aradan 1-2 dakika geçti sabırsızlanıp tekrar aradım fakat meşguldü. Bana geri dönüş yapmadığı için vakit kaybetmeden eve gittim.
Eve gider gitmez üstümü değiştirip telefonumu elime aldım, bildirim kutusuna baktım ne bir arama ne de mesaj vardı. Çilem'den haber alamıyordum. Hava kararıyordu bende daha fazla rahatsız etmemek için telefonu bırakıp ödevlerimi yapmaya başladım. Ödevlerimi yaparken kapı çaldı, annem gelmişti. "Kızım yemek hazır ödev yapmayı bırak aşağıya gel."Vakit kaybetmeden ödev yapmayı bıraktım ve aşağıya indim. Ardından annem söze girdi. "eve geldiğinde çok telaşlıydın okulda birşey mi oldu?" Ailemi çok fazla telaşlandırmak istemediğim için şimdilik detaya girmedim çünkü henüz Çilem'e ne olduğunu ya da neden haber vermediğini bilmiyordum. "derslerden dolayı yoruldum çok önemli bir şey yok." Diyip sofradan kalktım başta annem biraz daha yemem konusunda ısrar etse de ikna ettim.
Odama girdiğimde yaptığım ilk iş telefonumu elime almak oldu. Artık daha fazla meraklanıyordum bu yüzden dayanamayıp Çilem'i tekrar aradım. Bu sefer beni şaşırtan bir şey oldu ve telefon açıldı. "Alo?" diye söze giren ilk ben oldum. Ardından Çilem durgun bir sesle cevap verdi. "Alo Zeynep. Ne oldu? Neden aradın?" Anlayamadığım bir şey vardı. Neden böyle bir tepki vermişti? "Ne oldu mu? Saçmalama. Okuldan sonra buluşup ödev üzerine çalışıcaktık. Gelmemen yetmiyormuş gibi telefonlarıma da cevap vermedin!" Diyerek sert bir çıkışta bulundum. "Özür dilerim" şimdi de özür mü diliyordu? Umursamaz tavırları daha çok sinirimi bozuyordu fakat detaya girmedim. Çünkü sesi durgun ve üzgündü. "Bir şey mi oldu? Durgunsun" dedim. Bende onun gibi kısa ve öz konuşmaya başlamıştım. "Şimdi konuşmasak olur mu? Yarın okulda anlatırım. Telefonda anlatamayacağım" konuştuğumuzdan beri ilk defa böyle uzun bir cümle kurmuştu. Vedalaşıp telefonu kapattım. Bir an önce okula gidip olanları öğrenmek ve arkadaşıma destek çıkmak istiyordum.
(Ertesi Gün Okulda) Okula geleli baya oldu. Hatta öğle molasına girdik. Yemekhane de oturup yemeğimi yiyordum. Çilem yanıma geldi. Önümdeki boş sandalyeye oturdu. Dün telefonla konuşurken sesinden anladığım gibi durgun ve uykusuz gözüküyordu. Lafı fazla uzatmadan anlatmaya başladı:
"Bütün bu olanlar dün oldu. Olaylar çok hızlı gelişti. Son dersteydim ardından nöbetçi öğrenci geldi beni çağırdı, annemlerin geldiğini söyledi. Annemlerin yanına gittiğimde benimle konuşmadılar hâl böyle olunca bende laf atmadım.
Eve gideceğimizi sanıyordum fakat sahile gittik. Banklara oturduğumuz da, babam konuşmaya başladı. "Annenle bir karar aldık kızım" dedi. İkisinin de suratı asıktı. Olumsuz bir durum olduğu belliydi o yüzden bende ümitlenmedim. "sanırım artık okula gidemeyeceksin..." Duyduklarım karşısında şoka uğramıştım. Bir anneme bir babama bakıyordum. Annem benimle göz teması bile kurmuyordu. "Neden. Ne oldu!" Diyerek ani bir tepki verdim. Bütün bu olanları duyduğumda cidden aşırı tepki vermiştim ama şimdi normal geliyor.
Lafı kısa kesicem.. Ailem bu okula gelmemi istemiyor. Bana iki seçenek sundular. Ya okulu bırakmak zorunda kalıcam ya da Eskişehir'e taşınıp eğitim hayatıma orada devam edicem. Sen beni aradığında öğretmenle konuştum. Proje ödevinden çekildiğim konusunda, sonradan aradığında ise ben açmak istemedim eve gidip olanları düşünmeye ihtiyacım vardı. Bugün okulda son günüm sanırım vedalaşmamız gerek...
---
BÖLÜMÜN SONUNA GELDİKK. SİZCE DEVAMINDA NELER OLACAK. ÇİLEM'İN KARARI, ZEYNEP'İN TEPKİSİ VS. YORUMLARDA FİKRİNİZİ BELİRTEBİLİRSİNİZ. BURAYA KADAR OKUDUYSANIZ TEŞEKKÜR EDERİM. UMARIM BEĞENİRSİNİZ. OKUDUYSANIZ OY VERMEYİ UNUTMAYIN LÜTFEN^^ GÖRÜŞÜRÜZ.
