YAĞMURDA YANAN ATEŞ (Ara Verildi!)

15. Ve 16. BÖLÜM

15.BÖLÜM

"Ateş kaza yaptı" dedi.

O an ne diyeceğimi bilmiyordum. Merve anlık "Ne!!" diye çığlık attı. "Benim yüzümden" dedim sesim kısık sesle çıkmıştı. Ona zarar vermemek için birlikte olmamıştım ama şuan ona daha fazla zarar vermiştim. "Senin bir suçun yok Yağmur" dedi Açelya. "Hemen Hastaneye gidelim" dedi Argun. Kızlar beni kaldırdı. Batuhan "Yağmur ve Merve benle gelsin" dedi. Onu ilk defa böyle görüyordum. Çaresiz... Yıkılmış... Üzgün...

Arabada kimse konuşmadı. Sadece benim ve Mervenin ağlamaları ses yapıyordu. Batuhanın gözleri kızarmıştı. Ateşi bir gün bile görmemek bana ölüm gibi gelirken şimdi onu hep kaybedebilirdim. Daha düne kadar onu sevmemek için dua ederken düştüğüm hale bak. Neden hep sevdiklerimizin değerini onları kaybedince anlarız. Ama ben Ateşi kaybetmicektim. O iyi olucaktı.

Araba hastanenin önüne gelince ambulansta şimdi gelmişti. Koşarak ambulansın yanına gittim. Ateşin her yerinde kan vardı. Ona kırmızı hiç yakışmamıştı. Onun yerinde ben olmalıydım. Ateşin elini tutup "Bizim için dayan" dedim. Hemşire "Yol verin hanımefendi" dediğinde Ege beni geri çekti. Hızlıca Ateşi ameliyathaneye aldılar. Ameliyathanenin kapısının yanına gelmiştik. Batuhan ağlayarak duvara çökmüş, Ada ve Ege sandalyelere oturmuş birbirlerine ağlayarak sarılıyorlar, Argun ve Açelya bir oyana bir buyana yürüyorlar, ben ise öylece ayakta duruyordum. Merve yanıma geldi ve "Yağmur" dedi. Cevap vermedim.

"Bak bunun için nolur kendini suçlama" dedi ve tekrar ağlamaya başladım. Batuhanın yanına gidip bende duvara çöktüm. "Ben... Ben çok özürdilerim Batuhan" dedim. Cevap vermedi. Zaten ne diyebilirki. Ama bana bağırmasını istiyordum. Ateşi biraz düşünmeyip kavgamızı düşünmek istiyorum. Sinirle "Bana bağır Batuhan, sinirini, üzüntünü benden çıkar buna ihtiyacım var lütfen. Hepsi benim hatam. Bağır çağır Batuhan ama susma. Boşuna bağırıyorsun Ateş iyi olucak de nolur ama susma" dedim. Ayağa kalkmıştım. Oda ayağa kalktı. "Benimde içimdekileri atmam lazım" dedi. Şimdi istediğim olucaktı. "Sen gerçekten Ateşi seviyormusun ya, şuan burda olmamızın tek sebebi sensin biz o okula gelince her şey alt üst oldu.

Sana Ateş ölmicek o iyi diyemiyorum keşke desem ama olmuyor. Ateş seni sevmekten başka hiç bir şey yapmadı ama sen onu umursamadın." dedi. Haklıydı hiç bir şey diyemedim. Ağlayarak yere duvar kenarına çöktü. Bende onun yanına gidip sarıldım. Oda bana sarıldı." Özür dilerim ağır konuştum"dedi. "Özür dileme iyi oldu, kendime geldim" dedim. Beni mutlu etmek için "Sakın bunu Ateşe söyleme beni öldürmeden mezara koyar" dedi. İkimizde güldük. "Özellikle söylicem" dedim. Koridora Ateşi annesi, babası, Yaren ve annem girdi. Annem yanıma gelip bana sarılınca tekrar ağlamaya başladım.

Göz ucuyla Yarene baktığımda ağlmaktan kığkırmızı olmuş gözleriyle Batuhana sarılıyordu. Ateşi çok sevdiği belli oluyordu. Anneme ayrılmadan "Onu çok seviyorum Anne nolur ona bişey olmasın" dedim. "Bilmiyorum kızım Ateşe hiç bir şey olmicak allahın izniyle" dedi. Anlamış olmalı benim Ateşe aşık olduğumu daha önce. Aslında herkes biliyordu ama salak ben bunu daha yeni anlamıştım.

Yaren yanımıza gelip "Sen katilsin sen ikizimin katilisin" diye bana bağırdı. Ayağa kalkarak "Ateş ölmedi böyle konuşma ve Ölmicek" diyerek ona bağırdım. "Dua edin ölmesin yoksa ben sizi öldürürüm" dedi ve uzaklaştı.

Ateşin ölme ihtimali nefesimi keserken gerçek olması benimde ölümüm demekdi. Kızlar yanıma toplaştı. Onlara "Biliyormusunuz bana beni önce sen öpüceksin demişti" dedim hafif tebessüm ederek. Sonra "Ama o bana ayrılık öpücüğü verdi" dedim ağlayarak.

Ameliyata gireli saatler olmuştu ama kimse çıkmamıştı. Sonunda kapı açılıp doktor dışarı çıktı. Hemen başına toplaştık biz konuşmadan o konuşmaya başladı.