MTP #3: Only One

//Twenty Five

Jennica's POV
"Jennica! Tara!" Aya sa akon ni Rain habang nagbabasaan sila ni Tyler
Ngumiti ako at iniwagayway ang hawak kong brush, pagpapahiwatig ko na mamaya na dahil tinutulungan ko si Thobias sa pag iihaw

"So, Thobias! How's the trip for you?" Tanong ko sa kanya at tinignan siya.

Tumungin lang siya sa akin at ibinalik rin sa iniihaw ang tingin
"Should I be the one who answer that? Kasi sakin okay lang kasi hindi ko naman talaga sila ka close kaya normal lang na maging stranger ako, isa pa... Wala akong pake. Sayo lang naman ako may pake e." Sabi niya. Seryoso ang mukha, i like it when he's serious ang manly at ang gwapo niya. Pero mas bagay sa kanya ang nakangiti.

I took one barbeque and blow it before biting it.
Ngumiti ako "hmm. Delisyoso!" Sabi ko "tikman mo!" Sabi ko at itinapat ang stick kay Thobias

Iniiwas niya lang ang mukha niya and didn't dare to taste it. Nagpout ako "ayaw mo? Ayaw mo?" Sabi ko

"Tsss" react niya nang pahiran ko siya ng sauce na ipinampapahid ko

Tumingin lang siya ng masama sakin pero nginitian ko lang siya ng pagkalawaklawak.

"Pacute."
"Hindi ako papuppy! Ikaw pabebe!" Sabi ko
"Pabebe? Wtf? Saan mo naman napulot yan?"
"Sa FB you know they use it often as a reaction or comment"

"Tch." Sabi niya

"Parang nung mga nakaraang araw lang e namonoblema ka kung paani gagawin mo. Then now you're pretending to be happy."

Napayuko ako sa sinabi niya.

"I am not pretending, Thobias." Sabi ko at tumingin sa kanya "I chose to be happy." Sabi ko "I chose to be happy by cherishing little things and stop stressing my butt out on the things I can't redo."

Tinanaw ko yung mga kaibigan kong nagtatampisaw sa "Change what you can't accept and Accept what you can't change." Bumuntong hininga ako "noong una... I dont get it, how can you change what you cant accept??" Ngumiti ako "then I realize.. It's a matter of limits. May mga pwede kang baguhin at may mga hindi... Kaya tatanggapin mo nalang."

"Minsan kasi we dont realize na we're getting too much pity on ourselves not knowing that we're being too selfcentered about everything that happen to us. Na parang mas nasasaktan tayo. We always accept what we feel ignoring other's"

Tumingin ako sa kanya nagpapaypay lang siya habang sinasabi yung mga bagay na yon. Na parang alam na alam niya na ang trick ng buhay at alam niya na kung paano mag survive.

"Jennica! Ayaw mo ba sa dagat?" Natatawang tanong ni Rain at kumuha ng isaw
"Sus jennica parang hindi ka nakapunta dito dati ah?" Sabi naman ni Tyler

Oo nga no. Dito din sa lugar na to kami nagkabati....

"Wait lang ha." Sabi ko at bumalik sa kwarto namin no camille kumuha ako ng shades dahil medyo mainit kahit 5:30 pm na i will wait for the sunset.
But I am hoping he's there. To the place where we started again..

Nagpunta ako sa parteng iyon ng beach. Walang nagbago ganun parin view parin niya ang sunset

Naupo ako sa dati kong inupuan.

"Skinned knees are easier to fix than broken hearts" i remembered saying to Rein.

I know myself better than before. But I still dont know where to place myself

Tumitig ako kung nasaan ang araw. Malapit na itong lumubog

Nawala ang focus ko sa araw ng marinig ko ang pag clash ng bato dahil sa pag apak.

Tinignan ko kung sino ito... And it gave me hope.

Third Person's POV

Sa hindi kalayuan ay nakatayo si Patrick habang nakapamulsa ang dalawang kamay. kapwa naka harap sa sunset
Kapwa iniintay ang paglubog ng araw na nagbibigay liwanag.