LOUVE RIEKA MORRIGHAN
Malumanay ang araw pero kabadong kabado ako ngayon. Mag isa akong nag hihintay sa kubo kung saan ako unang nakita ni Zero. Nasa labas lang ito kasama si Ivory na naging katandem nito para tulungan ako sa panliligaw ko kay Ms. Nadeline. Nag brainstorming silang dalawa at parang sandaling nakalimutan na galit sa isa't isa. At eto ang naging bunga ng mahaba habang sagutan, sabunutan, upakan, at sipaan nilang dalawa.
We fix this place to be romantic as much as we can. Naglagay kami ng arko ng mga vines sa passageway papunta rito sa pinaka kubo. We put led lights on the trees to add more effect. Nagkalat din ang rose petals sa mismong daan at naglagay pa kami ng mga paso ng sunflowers since I found out that this is Ms. Nadeline's favorite.
Pagpasok sa loob ay napakadilim. But thanks to my eyesight that I can still clearly see everything. Nakaipit sa tali ang napakarami naming litrato ni Ms. Nadeline na nakuha ko sa phone ko at sa phone niya na ninakaw ni Ivory. Magkasama naman kami ni Zero na nag print nito.
Sa likod ko ay naka ayos ang isang candle light dinner na ang menu ay puro paborito naming dalawa. Tinulungan naman ako nila Daphne at Stefani to cook all of this. Actually. Sila lang pala nagluto. I dont know how.
Elizabeth help us also by keeping Ms. Nadeline busy. At para hindi kami hanapin. She constantly updating me about thier where abouts and I can say that based on the messages that I recieved from her. Tinotopak na ang baby ko.
I sit on the couch comfortably while strumming the guitar that Zero lend to me. Sabi niya ay mula pa ito sa lola niya which is Yirin Ford Hendrix. Isa daw ito sa pinaka pinapahalagahan ng matanda but Zero still lend it to me.
Now that I am alone. Hindi ko maiwasan ang hindi kabahan. I've been courting my baby for months now. Hindi ko nakaligtaan kahit isang araw ang iparamdam sa kanya kung gaano siya kaimportante sakin. Tuluyan ko ng kinalimutan ang pahayag ni Mac na mate niya si Ms. Nadeline.
For all my life. Laging siya ang pinagbibigyan ko. I let him do whatever he wants me to do. He's getting everything that he wants.
But this time. I will not give her my baby. Hindi bagay si Ms. Nadeline na pag hiningi niya ay ibibigay ko na lang. Mamamatay muna ako bago niya ito makuha sakin. Hindi ko ito basta papakawalan ng dahil lang sa gusto niya.
Not this time Maccon. Not Ms. Nadeline.
I wait for thier signal sa pagdating ni Ms. Nadeline. I can feel the full moon outside since it's already evening and I can feel Hardulph's strength. Malakas ito ngayon pero hindi ito nangungulit na lumabas dahil sang ayon din ito sa kung ano mang plano kong gawin ngayon.
Tonight is the night. Tonight. I will finally ask her to be officially my girl.
Kinakabahan ako. I lean my back on the couch as I strummed lightly on the guitar. Paspasan pa ang pag aaral ko gumitara para sa gabing ito. Makapal na kalyo ang tinamo ng mga daliri ko pero hindi ko na naiisip iyon tuwing naalala ko kung bakit ako nagpupursige mag aral tumugtog.
At para iyon kay Ms. Nadeline. All the pain and efforts is all worth it kapag siya ang pinag uusapan.
I smile as I remember the song that I have been hearing from my classmates for a while. I unconsciously strum the first chord as I start to sing quietly.
Pumikit ako, I can see the image of Ms. Nadeline smiling at me. Those smiles that can make me feel weak.
~baby, baby you're my sun and moon.
Girl everything between
A lot of pretty faces could waste my time.
But you're my dream girl.
Natawa ako when I remember how can she easily get jealous everytime na may maganda akong nakakausap. Hindi niya ako masapak in public pero bumabawi siya pag kami na lang. Tapos ako itong todo suyo sa kanya habang paulit ulit na sinasabi na siya lang at siya lang ang gusto ko sa lahat ng babaeng nakilala ko.
