above the clouds | chanlix

atc | 15

The Neighbourhood- Nervous

"Bilmiyorum Chan."

Aramızdaki 10 dakikalık sessizliği bozan cümle buydu. Felix'in sorumu duyunca -ki bir sorudan çok istek gibiydi- öylece bana bakakalması bunu beklemediğini açıkça belli ediyordu.

Zaten kendisi değil miydi bu tarz ilişki içerisine girmeyen? Belki de beni öptüğü için ondan hoşlandığımı falan düşünüyordu. Keşke öyle olsaydı. Ben de öyle olmasını çok isterdim.

En azından bu iç hesaplaşmalarımdan kurtulabilirdim.

"Ne zaman bilirsin peki?"

Bu yaptığım çok acizce gelebilirdi fakat benim için sadece bir ihtiyaçtı. Sevilmemiş miydim? Sevilmiştim aslında. Sadece benim istediğim gibi değil.

Ben kendimi bildim bileli yalnızdım. Bu hayata tek başıma tutunmuş, şimdi ki zamana gelmiştim. Bu yolcuğun ortalarında peri'm, sonlarına doğru ise bana Hyunjin eşlik etmişti. İkisinin de sevgisinden emindim. Biri gerçek olmayabilir diğeri ise arkadaşça olabilirdi belki ama sevgi, sevgiydi.

Ve benim bu yaşıma gördüğüm tek sevgi bunlardı.

Şimdi ise sadece son kez sevilmeyi istiyordum. Onu tatmadan yolculuğa çıkmak çok kırıcı olurdu, emindim.

"Bütün bunlar seni öptükten sonra olmadı değil mi? Başka bir şey var."

Başımı sallayıp "Evet." diyebildim sadece. Yalan söylemezdim ama açıklayamazdım da.

"Neden ben?" Sorusuna ise sadece "Sonra öğrenirsin." demekle yetindim. Nasıl anlatacağımı hala bilmiyordum.

"Daha önce kimseye o tarz bir sevgi beslemedim ben Chan. Benden tam olarak ne istiyorsun bilmiyorum ama onu sana veremeyebilirim."

Omuz silktim. "Hissettirsen yeter."

Tek kaşını kaldırıp yüzünü bana doğru çevirdi. Dakikalardıe gözleri masanın üzerindeydi. "Emin misin?"

"Oldukça."

Başını sallayıp önüne döndü ve oturduğu yerde gerindi. Biz burada böylece oturup konuşurken yemekhane bayağı boşalmış sayılırdı. O yemek yemiş miydi acaba? Direkt gelip yanıma oturmuş ve konuşmaya çalışmıştı.

Sahi o neden gelmişti ki?

"Sen niye geldin?"

"Bayağı olmuştu görüşmeyeli. Buranın önünden geçerken bir bakayım dedim."

"İyi yapmışsın." diye mırıldandım. Bazenleri ne diyeceğimi asla bilemiyordum ve şimdi de o anlardan birindeydik.

Felix sanki ortamdaki durumu anlamış gibi ayaklandığında "Ben gideyim artık." dedi. "Bu arada yarın çocuklarla geçen ki mekana gideceğiz yine. İstersen gelirsiniz sizde."

Aklıma gelen görüntülerle öylece kalırken "Gelirim." demekle yetindim. Felix elini görüşürüz dercesine kaldırıp indirdi ve yanımdan uzaklaşmaya başladı. Ona gelirim demiştim fakat gidip ne yapacaktım gram fikrim yoktu. Artık bir yola girmiştim ve sanırım geri dönüşü yoktu.

Eğer sevilmek istiyorsam denemem gerekiyordu. Sonunda bunu anlayabilmiştim.

-

hadi ama sessiz ol, denediğimi biliyorsun
bu yüzden hiçbir şey söyleme
bana güvendiğini söyle ardından,
öp beni ve sarıl bana
senin için her şeyi yaparım, sadece beni sevmelisin