above the clouds | chanlix

atc | 3

Night Off - Sleep (잠)

"Bugünlük bu kadar, çıkabilirsiniz."

Profesör konuşmasını sonlandırırken gözlerimi boşluktan çekip önüme çevirdim. Dersi dinlemeyeceğimi bildiğim için yanıma herhangi bir şey de almamıştım. Evden çıktığım gibi okula geldim desem yeriydi.

Sıradan destek alarak ayağa kalktığımda sınıfın birkaç kişi dışında çoktan boşaldığını gördüm. Ya onlar çok hızlılardı ya da ben çok uyuşuktum.

Sınıftan çıktığımda kimseye bakma ihtiyacı duymadan fakülteden çıktım ve yemekhane binasına doğru ilerledim. Her gün Hyunjin ile orada buluşur, yemek yer ve sonrasında ayrılırdık. Bunu yapmamızın nedeni ise Hyunjin'in yalnız yemek yememi istememesiydi.

Binadan içeriye girdiğimde gördüğüm yemek sırasıyla yüzümü buruşturup geri çıktım. Ben bir sigara içene kadar azalırdı diye düşünüyordum. Kapının kenarında kendi halinde takılıp sigaralarını içenlere aldırmadan bende cebimden sigarımı çıkardım.

Pakedin içinden bir dal çıkarıp ağzıma koyduğumda bu sefer ellerim arka ceplerime gitmişti. Çakmağımı hep oraya koyardım ta ki şu ana kadar. Elim boş bir şekilde etrafa bakındım ve çakmak isteyebileceğim birisini gözüme kestirmeye çalıştım. Okulda kimseyi tanımadığım için ve muhattap olmadığım için birisinden çakmak bile istemek bana zor geliyordu şu an.

"Çakmağını bulamadın galiba." Duyduğum kalın ses ve hemen ardından önümde yanan ateşle öne eğilip sigarayı değdirdim. İçime derin bir nefes çekip geri çekildiğimde ise gördüğüm sima ile neredeyse boğuluyordum.

"Yavaş içsene kardeşim. Ne bu acele?"

Sırtıma sertçe birkaç kere vurup geriye çekilen çocuktan gözlerimi çekmeden öksürmeye devam ettim.

Rüyada mıydım ulan ne oluyordu?

Çocuk yanımda öksürmemi durdurmak adına sırtıma vurmaya devam ederken ben o birkaç saniye içinde onun varlığını sorguladım.

Gerçek olabilir miydi?

Rüyalarımda gördüğüm o kişi, gerçek olabilir miydi?

"Daha iyi misin?"

Değildim. Hem de hiç iyi değildim. Birkaç kez daha öksürdükten sonra doğrulup bakışlarımı yüzüne cevirdim. O nasıl olduğuma dair bana bakarken, benim gözlerim yüzüne özenle dağılmış çillerdeydi. Gerçekte çok daha güzellerdi.

Parmaklarım onlara dokunma arzusuyla yanarken kendimi durdurdum ve, "İyiyim." diyebildim zar zor bulduğum sesimle. Ama değildim amına koyayım.

O buradaydı.

Peri gerçekti.

"Daha dikkatli ol bir dahakine." Gür sesiyle bana bakıp son cümlesini kurduğunda gideceğini anladım. İçimden her ne kadar onu durdurmak, yaşadığım şeyleri anlatıp beni anlamasını istesem de yapamadım.

Çok erkendi, her şey için.

O bitirdiği sigarasını kapının kenarında duran çöpe atıp ilerlediğinde, durup sadece onu izleyebildim.

-

duvara yaslanıp yüklerimi bırakıyorum
fark ettim ki ufacık bir umut ne kadar ağırmış benim için
suçlayacak bir şey bulmak için zorluyorken
bulduğum tek şey kendi aptallığım oldu