ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်တွင် လင်းထင်းနေတာမျိူး မဟုတ်ပဲ အမှောင်ရိပ်တွေက စတင်တော့မယ့်နေ့တစ်နေ့ကို စိုးမိုးထားတုန်း။ သည်အခန်းကျဥ်းလေးထဲက လေထုကိုပဲ ရှူရှိုက်ရင်း မနက်တိုင်း နိုးထနေကြ။ ဒါပေမယ့် ခါတိုင်း တစ်ယောက်တည်း ရှိနေကျ ကုတင်ပေါ်မှာ တစ်ယောက်တည်းမဟုတ်မှန်း သတိထားမိသလို နှာခေါင်းဝမှာလည်း ရင်းနှီးနေတဲ့ ကိုယ်သင်းရနံ့တစ်ခု။
ခေါင်းအောက်က မာကြောနေသော အသားစိုင်တစ်ခုရဲ့ အထိအတွေ့နှင့် ခါးထက်က ဖိထားသောတစ်စုံတစ်ရာရဲ့ အသိက တိမ်တိုက်ကို မျက်လုံးပွင့်စေသည်။
တစ်ညလုံး အနားယူထားသော မျက်ခွံလေးတွေက ဖွင့်ရမည့်အချိန်ရောက်တော့လည်း ပေကပ်ကပ်နှင့် မနည်းဖွင့်ရသည်။
မျက်လုံးဖွင့်ဖွင့်ခြင်း မြင်လိုက်ရတဲ့ အညိုရောင် ရင်အုပ်ကြောင့် တိမ်တိုက် ဦးနှောက်ကို အတင်း အလုပ်ပေးရတော့သည်။ မနေ့ညက မှတ်ဉာဏ်တွေကိုပြန်ခေါ်ကြည့်တော့ သူက အိမ်ရှေ့ခန်းက ဆိုဖာပေါ်မှာ အိပ်နေခဲ့တာဖြစ်သည်။
ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုလုပ်......
ခါးပေါ်က လက်ကို အသာဖယ်နေတုန်း...
'' ပြန်အိပ်ဦး စောသေးတယ် ''
ခွန်း၏ အိပ်ချင်မူးတူးအသံထွက်ပေါ်လာပြီး ခါးထက်က. ခွန်းရဲ့ လက်ကလည်း
ပိုမိုတင်းကျပ်သွားပြီး တိမ်တိုက်ကိုယ်လေးကို အားနဲ့ အသာအယာ သူ့ဘက်ဆွဲယူကာ ပြန်အိပ်စေသည်။
တိမ်တိုက်လည်း နွေးထွေးသွားသော ခန္ဓာကိုယ် နှင့်အတူ နောက်တစ်ကြိမ် ခွန်းရင်ခွင်ထဲ ပြန် အိပ်ပျော်သွားပြန်သည်။
ဒုတိယအကြိမ်ပြန်နိုးလာတော့ အေးစက်စက် ကုတင်ပေါ်မှာ တိမ်တိုက်တစ်ယောက်တည်းသာရှိတော့သည်။ အခန်းထဲ
ဝေ့ဝိုက်ကြည့်ကာ ခွန်းကိုရှာသော်လည်းမတွေ့။
အရင်က သားအမိနှစ်ယောက် ထဲမို့ အိမ်က တိတ်ဆိတ်လှသော်လည်း ဒီနေ့တော့ အပြင်မှာ ရီမောသံတွေ ရောစွက်နေသော စကားပြောသံများကို တစ်စွန်းတစ ကြားနေရသည်။ ဒေါ်ယုယမြိုင်နှင့်ခွန်းကို တိမ်တိုက် သိပ်ကျေနပ်သည်မဟုတ်။ မနေ့ညက ကိစ္စမှာလည်း အမေတွေ သားတွေလုပ်ကာ နှစ်ယောက်တည်းအဆင်ပြေနေကြပြီး သူ့ကိုပစ်ထားသည်။ အခုလည်း သူ့ကိုကျမနှိုးပဲ အပြင်မှာနှစ်ယောက်တည်း ပျော်ရွှင်နေကြပြန်သည်။
YOU ARE READING
NotWithStanding...(မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ... ) (Completed)
Randomဤဘဝအတွက် တာဝန်ဟာ မောင့်ထံပါး ချစ်ခြင်းတို့နှင့် ခစား၍သာ အဆုံးသတ်ပေလိမ့်မည်။ ............. Start - 19.2.2022 End - 25.8.2022
