FORGET ME NOT

18

"Hindi ko alam na nakulong ka." Saad ko habang malungkot na nakatingin sa kanya.

"I don't want you to know, I don't want you to get worried." He said and reach for my hand.

"Sebastian." Nilapitan ko siya at niyakap. I missed him so much. "Huwag ka ng mawawala ulit." Bulong ko.

Tumango siya at marahan na hinalikan ang labi ko, ang sarap sa pakiramdam na maramdaman ulit ang pagmamahal niya. All of a sudden nawala lahat ng pangamba at sakit na naramdaman ko.

"Hindi na muli, Monica." He answered and claimed my lips again.

After the sorrow you will feel happiness but you can't live your life without it 'pero hindi ibig sabihin na wala ka ng karapatan na maging masaya pagkatapos. And I'm sure after this I will be the happiest. I will not suffer from pain and sadness alone cause Sebastian is back to love me again and share every happy or bad' or sad day in my life.

Nakita ko nalang ang sarili ko na nakatayo sa harapan ng bahay namin, nasa tabi ko si Sebastian at pareho kaming nakangiti habang naglalakad papunta sa pinto.

Nag doorbell ako at si Ivey ang bumokas.

"Welcome back girl, musta New York?" Tanong niya.

"Okay lang, walang nag bago." Sabi ko at nilampasan siya.

Napatalon pa ako sa gulat ng tumili siya ng malakas, ng tingnan ko siya ay nasa harapan na pala niya si Sebastian na mukhang nagulat rin.

"Beh, nandito si Papa Seb!" Sigaw niya sakin. 

Natawa ako at hinila si Sebastian papasok. "Kasama ko siya, ah, Sebastian this is Ivey my friend at siya ang nag babantay kay Althea habang nasa New York ako." Sabi ko.

"Nice to meet you. Anyway, thank you for taking care of my daughter." Sebastian said.

"My god! Buti pa si Papa Seb marunong mag pasalamat, ikaw hindi!" Singhal niya sakin.

"May pasalubong ako sayo, nasaan si Althea?" Tanong ko. 

Matagal bago ako sinagot ng babae dahil hinahalungkat na niya ang pasalubong ko sa kanya.

"Ivey." Tawag ko.

"Ay oo! Nasa taas nag lalaro." Aniya. Tumango naman ako at hinila si Sebastian papunta sa itaas.

"Does she know I'm alive?" Nakangising ani Sebastian.

"What makes you think of that? Hindi ko sinabing patay kana no, at para sabihin ko sayo 'dalawa kaming nag hihintay." Sabi ko.

May kung anong kinang sa mga mata niya ng lingonin ko siya.

"Daddy, Mommy?" Sabay kaming napatingin sa dulo ng hallway ng marinig ang boses ni Althea.

Nakatayo nga doon ang batang babae na nakasout ng pajamas, nakangiti ang mga labi nito.

"Althea, We're home love!" Sigaw ko at sinalubong siya ng yakap. "I'm with your, Daddy." I said as tears form from the side of my eyes.