FORGET ME NOT

EPILOGUE

ANG WAKAS..

When I was 15 years old pinangarap ko na magka roon ng asawa na kagaya ni Mommy. My mother is a nice and elegant woman. Ang kagaya niya ang gusto kong ma pangasawa.

Ano pa ba ang ibang bagay na papangarapin ko? Nasa akin na ang lahat, ang lahat lahat.

Nagkaka girlfriend nga ako pero pareho namang pera ang habol nila sakin, they're spoiled brats and gold digger who's not contented with their own wealth. Hanggang sa ikuwento ni Nana sakin ang tungkol sa anak niyang babae.

"Balak ko nga siyang kunin mula sa Tatay niya dahil balita ko sinasaktan raw siya nito." Nana Martha said.

Sinasaktan? I will never harm a girl like what my Nana's husband did. Tapos sarili niya pang anak?

"Dalhin mo siya dito Nana. I'm sure papayag si Lola, I will help you take care of her." I said.

What is she look like?

Ngumiti si Nana at naningkit ang mga mata habang nakatingin sa'kin, nag iwas naman ako ng tingin at tumayo na. Nana can read my mind, not because she have the power but because she know me more than I know myself. For her I'm easy to read but for others I'm not.

Maybe because she is the one who take care of me since my mother gave birth.

And then the time come that Monica Jade came to my life. Hindi ko na magawa ang nagagawa ko dati ng dahil sa kanya.

"Bro, uuwi ka agad? Ano ba yan!" Sigaw ni Philip ng magpa alam ako.

"Isang laro nalang!" Si Jake.

I glance to my wrist watch at nakita na 9:59 na nang gabi. I'm sure that she's waiting, like what she did days ago.

"Uuwi na ako." Sagot ko at tinalikuran na sila.

Hindi ako nag kamali ng makita ang isang batang babae na naka upo sa steps ng hagdan papunta sa main door ng mansion. She's wearing a white night dress.

"Sebastian!" She called and run towards me.

Sinalubong ko siya ng yakap at hinalikan ang pisngi niya. She's the reason why I want to go home early, pero ang mga kaybigan ko ang rason kung bakit natatagalan ako ng uwi.

Ewan ko, pero sa matagal na panahon na katabi ko sa kama ang batang si Monica ay nag-iiba na ang pakiramdam ko, mas lumala pa iyon ng pinangako ko kay Nana na hindi ko sasaktan ang anak niya.

I don't want to see her crying, to see her with other boy. And then I realized na bukod sa mahal ko siya ay siya narin ang nagiging rason sa bawat pag uwi ko galing sa skwela, siya narin ang naging dahilan kung bakit nag sisikap ako.

If I want to be a good role model to her I should fix my self. Hindi ko dapat pinapakita sa kanya ang ginagawa ko dati, ang mga kalokohan ko noong hindi pa siya dumating.

"Binago ka niya." Ani Philip ng minsan ay niyaya nila akong gumala at hindi ako pumayag.

Ngumiti ako, wala akong pakialam kung magalit at mag tampo sila sakin, si Monica lang ang nasa isip ko.

"Binago ko ang sarili ko para sa kanya." Saad ko.

"Daig mo pang nagka anak, puta." Ani Jason. Tumawa lang ako at pumasok na sa sasakyan ko.

Again, I saw her waiting for me, I used to this, kaya hindi na ako naninibago, mas naninibago nga ako kapag hindi ko siya nadadatnan na naghihintay sa akin.