Roza, bir gün kendini yabancı bir adamın evinde ajanlık yaparken bulmuştur.
Birkaç paket uyuşturucu için.
"Benim için her şeyi yapan adam, benim ihanetim yüzünden gitti," dedim göz kapaklarım ağırlaşırken. "Şimdi bu ilaçlarla onu unutturmaya çalış...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
꧁꧂
"Geceleri sevmiyorum anne."
"Geceleri sev Roza, gece olunca daha az günah işlenir."
Gözlerimi aralayamıyor, ağzımıaçamıyordum. Dışarıdan bazı sesler geliyordu ama tek yapabildiğimöksürmektenbaşka bir şey değildi. Kalkıp ne olduğuna bakamıyordum, kalkıp camı bile açamıyordum. Bedenim gittikçe güçsüzleşiyor, nefes almam kesiliyordu.
Öksürdüm, öksürdüm ve bir kez daha öksürdüm. Sanki birazdan ciğerlerim ağzımdan fırlayıp gidecekti zira kendimden beklemeyeceğim kadar güçlü öksürüyordum.
"Hayır anne sevmeyeceğim, seninle burada oturamıyoruz."
Burada, bu koltukta ölmek istemiyordum. Son bir kez annemle şöminebaşındakonuşmadanölmek istemiyordum. Nefes almaya çalıştıkçaboğazıma dumanlar giriyordu ve seslerinkesilmiş olması da beni korkutuyordu. Belki de herkes beni burada bırakıpgitmişti ve boğulup sessizce ölecektim. Gözlerimdenyaşlar akarken annemi düşünmeyeçalıştım, nefes almaya çalıştım ama olmadı. Kalkıp camı açmaya gücüm yoktu ve cam açılıyor muydu onu bile bilmiyordum. Kolumu kaldırmayaçalıştığımda yapamayarak koltuğa geri düşürdüm. Artık bilincim kapanıyor, içimeçektiğim duman her zerremi zehirliyordu.
"Gece bütün kötülükleri gizler kızım. sadece Güneş gitmez, kötülükler de gider."
Bu gece sadece Güneş ve kötülüklerdeğil ben de gidiyordum, gözyaşlarım akmaya devam ederken "Özür dilerim anne," dedim. "İkinci kere pes ediyorum."
