BÖLÜM 18: KIRMIZI BENEKLİ ROZA
Ağlarmış insan kalmazsa çaresi
Yokmuş hayatın ikincisi
Düştüğü yerden kalkmazsa
Duyulmazmış ağıtların sesi
꧁꧂
Tommee Profitt, Fleurie; Breathe
꧁꧂
꧁꧂
Bazen, elimizdekilerin değerini kaybedince anlardık. İki kola sahibim diye hiç şükretmemiştim ama şu an, tek kolumla saç yıkama mücadelesi verirken, ağlamamak için zor dururken, iki kolum olduğu için şükretmek istiyordum.
Koluma az daha su kaçarken dudaklarımın arasından küçük bir küfür kaçtı. Hemen aşağı sarkıtıp suyun yukarı kaçmasını engellediğimde elimdeki saçları sinirle savurdum.
Belime kadar gelen uzun saçlarımı normalde bile yıkarken zorlanıyordum ve şu an, tek başıma yıkayabileceğimi düşünmem oldukça komikti.
Saçlarımda köpükler kalırken dik durmaya çalıştım. Lavaboya çok eğildiğim için sırtım acımaya başlamıştı bile.
Pes ederek saçlarımdaki köpükleri ellerimi kullanmadan arındırdım. Hiç başarılı olduğumu düşünmüyordum ama yine de görünürde köpük yoktu. Saçıma sardığım havluyla banyodan çıkıp kilitlediğim kapıyı açtım.
Barlas'ın odası hemen yan tarafımdaydı, anlık bir gaflete düşerek çalmadan içeri girdiğimde gördüğüm manzara karşısında dilimin tutulduğunu hissettim. Sadece alt kısmında havlu vardı. Saçındaki su damlaları önce göğsüne, oradan da havluya iniyordu. Yolu ezberlemişlerdi sanki, damlaların hep aynı yere düştüğünü fark ettiğimde gözlerimi yüzüne çıkardım. Sakallarını kesmişti.
"Pardon, pardon ben düşünemedim."
Gözlerimi kaçırdığımda "Ne oldu?" diye sordu. "Yardıma mı ihtiyacın vardı?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ADIM ROZA {18+}
Teen FictionRoza, bir gün kendini yabancı bir adamın evinde ajanlık yaparken bulmuştur. Birkaç paket uyuşturucu için. "Benim için her şeyi yapan adam, benim ihanetim yüzünden gitti," dedim göz kapaklarım ağırlaşırken. "Şimdi bu ilaçlarla onu unutturmaya çalış...