Sıralamalarda yükselmek için satır arası yorumlarınızı bekliyorum :') Beğendiyseniz arkadaşlarınıza da önerebilirsiniz, keyifli okumalar dilerim ♡
BÖLÜM 7: BÜYÜKLER HATA YAPAR ROZA
Hep çıkmazdır sokaklarım
Boyumu aşan duvarlarım
Şeytanın inine girince
Günaha bulanmış her yanım
꧁꧂
Lucia; Silence
꧁꧂
꧁꧂
"Gerçekten emin misin burada kalmak istediğine?"
"Eminim," diyerek Barlas'ın uyarısıyla taktığım kemeri açtım. "Evim, en güvende olduğum yer."
"Sen bilirsin."
"İyi günler." diyerek kapıyı açmıştım ki saniyeler sonra Barlas'a geri döndüm. Benim bir şey dememe izin vermeden "Bilekliğin hâlâ yok." dediğinde daha fazla bir şey demeden arabadan indim. Evden çöp atmak için çıktığımdan dolayı anahtarı yanıma almıştım ama hemen geri döneceğim için paspasın altına koymuştum. Bir keresinde dalgınlıkla çöple beraber elimdeki anahtarlığı da atmıştım ve yarım saat en dipte duran anahtarı almak için bütün çöpü didik didik etmiştim. O günden beri çöpe giderken anahtarı almıyordum yanıma.
Şimdi yine koyduğum yerdeydi, yaptığım salata gibi... Bozulan salatayı çöpe atarak sinirle tabağı lavabonun için fırlattım.
Neden hayatım bir anda bu kadar birbirine girmişti? Ölmek istemenin cezasını mı çekiyordum?
Yıllardır yemediğim iğneleri yemiştim oysa ben, lisede bile bir yıl boyunca peşimde dolaşan hocaya rağmen sağlık raporunu vermemiştim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ADIM ROZA {18+}
Teen FictionRoza, bir gün kendini yabancı bir adamın evinde ajanlık yaparken bulmuştur. Birkaç paket uyuşturucu için. "Benim için her şeyi yapan adam, benim ihanetim yüzünden gitti," dedim göz kapaklarım ağırlaşırken. "Şimdi bu ilaçlarla onu unutturmaya çalış...