Vampire Mansion¹ : 3 Ay {BTS}

~44~ Benden ne saklıyorsunuz

~Sun-yeon~

Malikaneye yeniden döndüğüme ve psikopat vampirlerimi yeniden gördüğüme çok sevinmiştim. Fakat şu kızların gelmesiyle etraf eskisi kadar sessiz değildi. Bazıları aşırı konuşkan ve mızmızken, bazıları ise çok sessiz, kaba ve tersti.

"Yaa hadi Jimin-ah, ne olabilir ki? Alt tarafı bahçeye çıkacağız!"

"Hayır dedim Sae-ji, sen istersen çık ama Jinkyo seninle gelmiyor!"

"Evet Sae-ji, yerinde olsam daha fazla ısrar etmezdim çünkü sana zarar verebilir. Ve Hoseok hyung bunu hiç istemez."

"Taehyung haklı çileğim. Çıkma, n'apcaksın ki?"

"Off, iyi tamam. Hava almak istemek de suç oldu artık. Hei unni'em, ne zaman gideceğiz?"

"Ne o, çok istiyordun hani buraya gelmeyi? Derdine n'oldu da gitmek istiyorsun?"

"Ne mi oldu? Çünkü burada istediğim hiçbir şeyi yapmama izin verilmiyor da ondan unni!"

Sae-ji durmadan sitem edip duruyordu. Gözlerim bu bitmek bilmeyen sitemlerin ardından kısa süreliğine de olsa Se-hun'a kaydı. Yüzünde tahammül edemez bir bakış vardı. Aynı zamanda da...üzgün.

Cesaretimi toplayıp yanına gittim.

"Merhaba Se-hun."

"Unni diyeceksin! Merhaba."

"Üzgünüm. Sen iyi misin?"

"Evet, neden?" dedi ve bu sefer bana bakmaya tenezzül etti.

"Hiiç, sadece biraz üzgün gibiydin de. O yüzden sordum. Neyse, sorun değil." dedim ve konuşurken nedense hep bakışlarımı kaçırıyordum.

Önüme düşen bir tutam saçı geriye ittim ve merdivenlere yöneldim. Buraya yeniden geldiğim için mutluydum ama diğer kızların da burada olması nedense beni sanki, gereksiz biriymişim gibi hissettiriyordu. Gerçi zaten öyleydim. Ben onlar için sadece 'sıradan' bir insandım.

Hepsi kız arkadaşları ile ilgileniyordu ama Jungkook Jae'in yanında değildi. Ayrıca onu bir kaç saattir de görmüyordum. En son yukarı çıkmıştı. Ben de çıktım ve odama girmek istedim. Çünkü onlar aşağıda kendi hallerinde takıloyordu, yani ben geri döndüm mü dönmedim mi onların pek de umurunda değildi. Dediğim gibi ben onların gözünde 'sıradan' bir insandım.

Odamın kapısının önüne geldim ve kapıyı aralayınca bir takım sesler duymaya başladım, konuşma sesleri. Dinlemek bana göre değildi ama yapacaktım.

"Sence her şey bitmiş midir hyung? Savaşlar felan?"

"Sanmıyorum. Ben aslında...büyücülerin Dan-bi öldükten sonra...tepemize çökeceklerini düşünmüştüm."

Jungkook ve Yoongi konuşuyordu. Yoongi'nin sesi çok kötü geliyordu. Acaba yarası onu çok mu zorluyordu? Yanlarına gitmeli miyim?

Sanırım gidecektim. Bir tek onlar o kadar kişinin arasında baş başa takılıyordu. Bek de odamda yalnız başıma ne yapacaktım?