en son gözlerimi kapattığımda baekhyun kollarımın arasındaydı, şimdi ise ayaklarımın dibinden ayrılmamış halde çalışıyordu. saat sabahın yedisiydi üstelik bugün cumartesiydi.
bu halinin fotoğrafını çekip instagram story'e attım.
parkchanyeol's story;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"her koşulda çalışma potansiyeline sahip sevgili"
_
sabah mahmurluğum sesimden anlaşılıyordu,
"günaydın sevgilim"
başını hafif arkaya çevirerek gülümsedi meleğim, "günaydın bitanem, uyandırdım mı"
kolumu başımın altına alarak hafif yükselttim bedenimi yattığım yerden, "hayır sevgilim ama bu saatte neden kalktın"
sevimli sevimli omuz silkti, "erken kalkmaya alışkınım ama senin yanından ayrılamadım o yüzden burada çalışıyordum"
doğrulup ensesine, boynuna, açıkta kalan köprücük kemiklerine öpücüklerimi sıraladım, "işin daha çok mu, kahvaltı hazırlayayım bize. sonra tekrar küremizden bir yer seçelim birkaç günlüğüne hımm?"
kocaman açtı gözlerini, "daha bir hafta oldu gelelii"
"evet, birkaç güncük sadece"
kırmayacağını umduğum sevimli bakışlar atmaya çalışıyordum, otuz üç yaşındaki park chanyeol sevimli bakışlar atıyordu, sevgilisi onu reddetmesin diye.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*(temsili)*
"tanrııımmm... chanyeol... sevgilim şöyle bakıp tatlı tatlı konuşursan nasıl hayır diyebilirim sana amaaa"
iki eliyle yüzünü kapatmış bebeksi sesiyle benim tatlı olduğumu söyleyen sevgilim, beni şeker komasına soktuğundan habersizdi. kabul etmesine oldukça sevindiğimden, belinden tutup kucağıma çektim. öyle hafifti ki kolayca kucağıma alabiliyordum. tanrı resmen benim kollarımın arasında yaşayabilsin diye özenle yaratmıştı.
