7. Bölüm

24.6K 1.3K 107
                                    

Gözlerimi kararmaya yüz tutmuş gökyüzüne çevirerek elimdeki sigaradan derin bir nefes çektim. Sigaranın zehirli ve yakıcı dumanı ciğerlerimi doldururken gözlerimi kapatarak içimdeki hüzünden kurtulmaya çalıştım.

Bugün Adem'e kız istemeye gidecektik. Her şeyimden çok sevdiğim can kardeşimin en mutlu günüyken ben bir türlü mutlu olamıyordum. Sürekli aklıma eski anılarımız gelip duruyordu. O zamanlar birlikte kurduğumuz hayalleri şimdi sadece ikimiz gerçekleştirebiliyorduk.

Gözlerim aklıma gelen anılarla dolarken sakin bir şekilde yaslandığım arabaya daha çok yaslanarak gökyüzüne bakmaya devam etmiştim.

_

"Beyler hesap Adem babada bugün onu sömüreceğiz."

Yemek için restorana doğru yürürken Kemal'in eğlenen tonda çıkan sesiyle Adem hırsla ona doğru atılmıştı.

"Oğlum zaten senin yüzünden kaybettim iddiayı, sinir etme beni."

Kemal yürüdüğümüz yolda koşarak arkama geçerek saklandı. Bir yandan yürürken bir yandan da atışıyorlardı.

"Gelsene hadi gel!" Bana güvendiği için diklenerek konuşurken bu hallerine gülerek adımlarımı daha da hızlandırdım.

"Ah oğlum ne vuruyorsun lan!"

Arkadan gelen Kemal'in sitem dolu sesiyle en küçüğümüz olan Berk sinsi bir şekilde Adem'e bakarak konuşmaya başladı.

"Ne mızıkcılık yapıyorsun Adem abi ya. Asya komutanımı örnek al biraz be. O her zaman bize yemek ısmarlıyor sen bir iddiayı kaybettin diye kırk takla attın."

"Sana ne lan!"

Berk Adem'den korkarak yanıma gelip kolumdan tutarak çocuksu bir sesle konuşmaya başladı.

"Asya'cığım bu ayı adam bana bağırıyor bir şey söyler misin?"

Onun bu çocuksu haline gülerek Adem'e döndüm.

"Ne bağırıyorsun lan oğlana!?"

Sert sesimle Adem inanamıyormuş gibi bana baktı.

"Lan şu hırto gelip az bir şey sırnaşınca hemen yumuşuyorsun. Valla bu gözümüzün önünde dünyayı yaksa gene bir sözüyle hemen onu savunursun sen."

Adem'in yalancı bir alınganlıkla konuşmasına sadece tebessüm ederek baktım. Bu sırada da Berk bana daha çok sırnaşırken şımarık bir şekilde konuştu.

"Asya'cığım bana kıyamaz bir kere."

Bu dediğine sesli bir şekilde gülerken diğerleri de dayanamamış ve onun bu çocuksu haline gülmeye başlamışlardı.

_

Gözlerimi açarak içimde oluşan acı yüzünden zar zor yutkundum. Hayatımda yaşadığım en güzel ve en değerli anlardı.

Ailemden kalan tek insanın yüzündeki gülümsemeyi görmek her şeyden daha önemliydi benim için. İlk olarak timin şehit düşmesi ikimizi de yıkmıştı ama benim onu hiçe sayarak gitmem onu daha da yıkmıştı. En azından bir haber verebilirdim.

Dudaklarımın arasından sigaranın beyaz dumanını üflerken keşkelerin bir kez daha bir faydası olmadığını fark ettim. Ama yine de keşke onu bırakmasaydım. Bunca zaman yalnız kalmıştı ve artık mutluluğu hak ediyordu.

Sigaramdan son bir duman çekerek elimdeki izmariti çöpe attım. Bu sırada elindeki çiçek, çikolatayla Adem ve arkasında Sancak timiyle birlikte görüş açıma girmişlerdi.

EMSALSİZ VATAN (Ara Verildi)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin