In het woud || 18+

30. Daarna

Het regelmatige bonken van Roans wolvenhart begon te veranderen en dat was mijn tweede aanwijzing dat de nieuwe dag was aangebroken.
Hij bewoog en ik krabbelde snel overeind. De wolf zou weer in een mens transformeren en het leek me verstandig als ik dan niet te dichtbij zou staan.

Zoals ik al eerder op had gemerkt - inmiddels kon ik mezelf een gevorderde noemen wat weerwolfgedoe betrof - ging de weg van wolf naar mens een stuk makkelijker dan andersom.
Om mezelf wat zicht te gunnen zette ik de schakelaar om. Alles baadde in het harde licht en ik knipperde verwoed, almaar naar mijn zielepartner kijkend.

De wolf stond op vier poten en eerst langzaam, maar dan steeds sneller, zag ik hem krimpen en iets ineen zakken. Zijn vacht schoot als het ware terug in zijn lichaam en wat overbleef was een volledig ontklede man op zijn handen en knieën: een man die al heel snel overeind kwam en boven me uit torende. Zijn donkere ogen waren onleesbaar, maar de gouden deeltjes wervelden uitbundig rond. Het kon van alles betekenen en ik staarde hem onzeker aan.

'Ha-ai,' stotterde ik. Waarom was ik hier niet op voorbereid? Was ik teveel bezig geweest met de onrust buiten, of had ik simpelweg genoten van Roans stille aanwezigheid en de donkere zwartheid waarin niets moest?
Met een hoofd zo rood als een biet, om dat te weten hoefde ik alleen mijn handen maar in de buurt van mijn warme wangen te houden, keek ik alle kanten op behalve de zijne.
Mijn blik viel op de kooien en op de vele uitgetrokken kledingstukken die daar op hun eigenaar lagen te wachten.

'Kleren!' zei ik daarom ook en ik stommelde die kant op. Misschien was het handig dat ik mezelf ook wat meer bedekte, aangezien ik slechts een beha en spijkerbroek droeg. Net was dat niet belangrijk geweest en nu kon ik aan niets anders meer denken.

'Liane' zei Roan stil en ik keek op. Vlak onder zijn schouder zat een grote, rafelige wond. Repen van mijn shirt hingen eromheen, want het geïmproviseerde verband was door zijn abrupte gedaanteverandering afgezakt. Zijn mens was breed, maar zijn wolf overtrof hem daarin.
Toen ik met een frons naar de zwarte vegen op zijn romp keek, besefte ik ineens dat het opgedroogd bloed moest zijn. Er gulpte niets vers meer uit en dus was zijn levensgevaarlijke wond in de loop van een nacht voldoende genezen om van een wonder te kunnen spreken.
Roan kwam dichterbij en onderzocht mij net zo grondig als ik bij hem deed. Hij veegde met zijn handen over mijn armen, die onder de bloedschilfers zaten en door zijn aanraking enigszins afbladderden.

'Ik heb niks,' verzekerde ik hem snel, aangezien dat zíjn bloed was. Hij knikte, alsof hij dat al had gedacht maar toch in paniek was geraakt toen hij mijn uiterlijk beter kon bekijken in het onbarmhartige licht. 'Hoe gaat het met jouw wond?'
Met een droge mond streek ik er met mijn vingers over. Overal waar ik hem raakte zag ik kippenvel ontstaan. Had hij het koud? Het herinnerde me aan mijn missie om wat lichaamsbedekking te pakken.

Ik wilde me daarom haastig van hem wegdraaien, maar hij greep mijn pols beet. Zijn hand was groot en warm, net zoals zijn borst waar ik tegenaan knalde. Ik kromp automatisch in elkaar, want ik dacht aan zijn wond die daar zat.
Hij reageerde echter niet alsof hij pijn had, althans... niet zo'n pijn.

Opgesloten in zijn stevige armen voelde ik hoe hij mijn rug liefkoosde. Zijn duimen volgden de lijn van mijn behabandjes en zorgden voor rillingen van genot. Ik drukte me dichter tegen hem aan en klemde mijn armen om hem heen. Mijn vingers streelden hem. Masseerden zijn rugspieren.
Hij prutste aan de haakjes van mijn beha en plotseling voelde ik een bepaalde vrijheid die daar net niet was.

Handig en snel haalde hij de bandjes over mijn armen en trok de cups tussen onze lichamen omlaag. Voordat ik het wist, drukten mijn blote borsten tegen zijn net zo naakte borstkas. Het was een intense gewaarwording. Vonkjes vol van lust vlogen over en weer.
Ik protesteerde halfhartig, want dit ging wel erg snel en had ik niet voorzien. Noem me naïef, zo half onbedekt bij een bijna-achttienjarige die vol zat met testosteron.
Had ik me de afgelopen nacht voor niks zo voorzichtig gedragen, want hij kon overduidelijk veel meer aan dan ik had gedacht.