Yorulmuştu genç kız tanıklık ettiği şeyler ona fazlasıyla ağır gelmişti. Mutsuzdu daha küçücükken babası tarafından annesi ve köpeği öldürülen , arkadaşının ölümüne ve annesinin şiddet görmesine şahitlik etmiş bir kızdan zaten mutlu olması beklenemezdi.
Koltuktan kalktı yavaşça yaralı kollarını gizlemek için hırkasını giydi . Yüzüne zoraki gülümsemesini takınıp dışarıya çıktı . Biraz hava almak istemişti kalbi ağrıyordu çünkü.
Birden, bir meydana geldiğini fark etti . Resim çizen sanatçılar, güvercinlere yem atanlar, fotoğraf çekilenler... Kendi kendine bir şeyler karalayan genç çocuk ona doğru : " Çok belli ediyorsun " dedi düz bir sesle.
Kız kaşlarını çattı ne dediğini anlamamıştı. " Gözlerin anlatıyor hislerini her ne kadar gizlemeye çalışsan da acılarını " dedi ve devam etti " Neyden ya da kimden korkup gizliyorsun ki ?"
Haklı diye düşündü kendi kendine insanları umursamıyordu ne söyledikleri önemli değildi onun için. Hırkasını usulca çıkardı , yere attı ve oradan ayrılıp köprüye doğru yol aldı bir gün önceki aklına gelen şeyi gerçekleştirmek için . Ama çocuğun atladığı bir şey vardı .
Genç kız hayatı da umursamıyordu artık. İstediği yere vardı, bütün korktuğu şeyler başına gelmişti tek bir şey kalmıştı onu da yapmak üzere köprünün kenarına çıktı ve denizin eşsiz maviliğine kendini, hiç düşünmeden bıraktı.
~
Düşünceleriniz?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Melankolik Hikayeler
Short StoryHer bölüm farklı bir melankolik hikaye olacak. Hep hayatları iyi olanların hikayesi yazılır peki hayatları kötü olanlar? ___________________ Yayınlanma Tarihi: 07.06.2022
