Melankolik Hikayeler

Hikaye 13

Ailesini kaybeden küçük kız gözleri yaşlı bir şekilde yine evine doğru gidiyordu üzgündü , içinde tarif edemediği bir acı vardı.

Arkadaşının onu oyuna davet etmesiyle kafasını kaldırıp ona baktı mutluydu, neden ben de mutlu olamıyorum diye geçirdi içinden küçük kız.

Sonra da arkadaşının davetini reddederek evine girdi. Girer girmez dikkatini çeken şey ailesiyle olan fotoğraflar oldu bu sefer de neden yoksunuz yanımda diye iç geçirdi . Ve pencereden etrafa bakmaya başladı çocuklar oyunlar oynuyor, Güneş her zamankinden daha parlak , kuşlar şakıyor... Onun dışında herkes mutlu gibi hissediyordu.

Gözünden bir damla yaş süzüldü lakin silmeye uğraşmadı bile . Gözlerini camdan çekip odayı süzdü koskoca evde tek başınaydı. Yavaş adımlarla yatak odasına gitti.

Ailesi bir ay önce amansız bir hastalığa yakalanmış ve ölmüştü geriye bir tek o kalmıştı yatakta yatan anne ve babasının cansız bedenlerine bakarak konuştu : " Sizi çok özledim yanınıza gelmek istiyorum ama korkuyorum sanırım." Boğazında bir yumru oluştu.

Zilin çalmasıyla irkildi hemen üşümesinler diye cesetlerin üstünü örttü ve kapıyı açtı gelen üst komşuydu ailesini ne zamandır göremediğini , iyi olup olmadıklarını sordu.

Küçük kız derin bir nefes alıp sahte bir gülümsemeyle " İyiler bugün işten izin almışlardı benim için , şimdi yatıyorlar daha sonra beraber lunaparka gideceğiz " dedi . Komşu gittiğinde kapıyı kapatıp yere çöktü ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.

Nefesi kesildi, bir an için annesi gelir saçını okşar diye ümit etti fakat olmadı olmayacaktı . Ayağa kalktı , hafiften sendeleyerek tekrar odaya gitti yatağın kenarına oturdu aklına ona sarılmaları , gülmeleri geliyordu .

Küçük kız kulağında annesinin kahkahalarını duyuyor , boş beyaz duvarda babasının silüetini görüyordu. Delirmeye başladığını hissediyordu fakat bir yandan ona güzel geliyordu bu durum ailesinden bir şeyler vardı sonuçta .

Gözlerinin fazlaca yandığını hissedince banyoya gidip yüzünü yıkadı kendine bakmak için aynaya döndüğünde acı bir çığlık attı . Arkasında annesini görmüştü elleriyle yüzünü kapattı. Çok korkuyordu.

Günün ikinci zilini duyunca ne yapacağını bilemedi çünkü kendisi fena halde dağılmıştı ayrıca komşuları fazla sorgulayıcıydı eve girmek isteyebilirdi zil tekrar çaldı.

Zil her çaldığında küçük kız daha çaresiz bir hâl alıyor ve gözyaşları daha çok artıyordu zamanı geldi diye düşündü kendi kendine .

Hızlı adımlarla tekrar odaya dönüp bir hafta önce çekmeceye koyduğu ilaç kutusundan çokça hap alıp yuttu, anne ve babasının arasına yatıp " Artık lunaparka gidebiliriz" dedi.

~

Nasıldı?

Tavsiyeleriniz ?