Melankolik Hikayeler

Hikaye 16

~
Akşamüstü güneş batmaya başlamışken 20 yaşlarında olan Sena yine  kriz geçirmişti ve kendine geldiğinde bir hayli şaşırmıştı . Daha önce de kriz geçirmişti ama hiçbirinde bu kadar kendine zarar vermemişti .

Kolları kan revan içindeydi, saçlarını yolmuştu ve başı ağrıyordu. 

Odayı süzdüğünde birkaç biblonun kırıldığını, yastıkların yerlerde olduğunu gördü . Gözlerini kapatıp sakinleşmeye çalışarak nefes aldı. Bu çalışmasını durduran şey telefon araması oldu.

Arayan arkadaşıydı birkaç haftadır görüşmediklerini ve evinde kalmak istediğini söyledi. Tabii ki arkadaşının amacı eğlenmek falan değildi tek derdi Sena'nın iyi olup olmadığıydı.

Arkadaşının Teklifini kabul edip telefonu kapatınca banyoya gidip kollarını yıkamaya başladı .

Kanları ovdukça anne ve babasının kavgaları bağırışları geliyordu aklına. Düşüncelerini toparlamaya çalıştı yüzüne de su çarpıp etrafı toparladı .

İşi yeni bitmişken kapı çaldı hemen koltuğun üstündeki hırkasını üzerine geçirip kapıyı açtı.

Arkadaşı Beyza gelmişti içeri buyur etti onu ve eşyalarını yerleştirmede yardım etti. Daha sonra oturup sohbet etmeye başladılar . Beyza ,arkadaşını fazla solgun görmüştü aynı zamanda uykusuz gibi gelmişti ona Sena.

Beyza'nın dikkatini çeken diğer bir şey ise bu yaz akşamında hırka giymesi olmuştu normalde Sena sıcağa katlanamazdı fakat şu an fazla kalın bir hırka giyiyordu. Derin bir nefes aldı ve Sena'ya odaklandı.

Saat artık gece yarısını epey geçtiğinde kızlar yatmaya karar verdi ve Sena , Beyza'ya odasının yanındaki misafir odasını hazırladı.

Sabahın ilk ışıklarında Sena annesi ile babasının kavga seslerini duyup aşağı indi . Yine bağırışlar havada uçuşuyordu . Sena dayanamayıp bağırdı 'YETER bıktım artık kavgalarınızdan beni bir hiçmişim gibi yoksayıp ağzınıza geleni birbirinize söylemenizden daha sonra da başkalarına mutlu aile imajı çizmenizden bıktım bakın nerdeyse her gün krizler geçirerek kendime zarar veriyorum !'dedi

Bir yandan ağlayıp bir yandan da hırkasının kolunu sıyırmış kollarındaki derin yaraları gösteriyordu . Sena'nın seslerini duyan Beyza çoktan aşağı inmiş hayretle ona bakıyordu .

Gözyaşlarını silip korkarak konuştu:

'Sena orda kimse yok ,3 sene önce öldüler'

~
Hikaye hakkında düşünceleriniz?