Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
--
Chan, hedefindeki binanın önünde durduğunda ellerini yumruk yaptı ve binaya bakmaya başladı.
Tam binaya girecekken telefonu çalmıştı. Pantolonunun cebindeki telefonunu alıp arayana baktıktan sonra açtı.
"Söyle minho"
"Neydi o attığın mesaj? Neden seungminin evine gidiyorsun?"
"Biliyorsun minho neden geldiğimi. Eğer sende geleceksen gel çünkü ben daha fazla dayanamıyorum"
Karşı taraftan minho sinirli bir nefes verdi "Amına koyayım bekle beni sakın bir şey yapma. Yaklaştım Chan bak sakın bir şey yapma 10 dakikaya oradayım"
"Kapatıyorum minho"
Minho cevap veremeden Chan telefonu kapatmıştı ve hızlı adımlarla binaya girmişti.
Aslında buraya seungminden olayları ilk duyduğu an gelecekti fakat seungmini yalnız bırakamamıştı. Şimdiyse zamanı gelmişti. O şerefsiz herifi kimse alamayacaktı elinden.
Alacaklı gibi çaldığı kapıyı seungminin dayısı olacak şerefsiz geceden kalma bir şekilde açtığında Chan ona ayılmasına yardımcı olarak bir yumruk geçirdi ve evin içine iterek kendisi de girdi.
Adam, yediği ani yumruk ile dengesini kaybederek düşmüştü. Gerçekten de ayılmıştı. Tepeden ona bakan Chan ile göz göze geldiklerinde kanayan dudağını yalayarak ayağa kalktı.
"Ah, sevgili yeğenim sana anlatmış olmalı.."
Chan git gide sinirleniyordu. "Seni geberteceğim"
Güldü adam "Benim yerimde olsan sende aynısını yapardın. Tanrım, büyüdükçe ne kadar güzelleşti biliyor musun?"
Chan bir yumruk daha geçirdiğinde adam yana dönen kafasını kahkahalar ile düzeltti.
"Çırpınması, kurtulmaya çalışması ve yalvarması ne kadar zevkliydi biliyor musu-"
Bir yumruk daha..
"Ama en güzeli neydi biliyor musun? O aşık olduğu herifin adını bağırarak yardım istemesi"
Chan'ın gözü resmen dönmüştü. Bu şerefsiz herife daha fazla tahammül edemeyecekti. Sıra sıra yumruklarını geçirirken yere düşen adamın karnına oturdu ve yumruklarına devam etti.
Her bir yumruğundan ayrı lanet okuyordu ona. Ayrı nefret kusuyordu.
