Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
--
"Hoşgeldin Seungmin oğlum, Chan yok mu?"
Seungmin gülümseyerek eve girdi. "Bugün çıkışta futbol antrenmanları vardı."
"Öyle mi? Pekala o zaman. Sen aç mısın? Daha bir şey hazırlayamadım ama eğer açsan yemeği yapana kadar atıştırmalık birşeyler hazırlayayım. İster misin?"
Seungmin omzunda asılı olan çantasını yere bırakarak Momoya sarıldı. Kadın bu sıcak kucaklaşma ile gülümseyerek Seungminin saçlarını okşadı.
"Seungmin, sen iyisin değil mi?"
Seungmin geri çekilerek gülümsedi. Momo, bu gülümsemenin arkasındaki acıyı biliyordu. Ve bu tatlı çocuk için endişeleniyordu. Küçük oğlu Jisungun da başka bir ülkede tek başına olması da Seungmine karşı daha çok dikkat edip onu koruma iç güdüsü doğuruyordu.
"Sayenizde daha iyiyim Momo teyzeciğim, teşekkür ederim. Ve aç değilim. Size yemekte yardım etmek istiyorum."
Momo gülümsedi ve kabul etti. Seungmin önce üzerini değiştirmek için odasına çıktı ve tekrardan aşağı inerek mutfağa girdi.
Momo pilav yapmak için pirinçleri yıkarken Seungmin ellerini beline koydu.
"Ne yemeği yapacağız?"
Momo sabahtan kararlaştırdığı yemeği söylemek için Seungmine baktı.
"Chan uzun zamandır benden dakhanmari yemek istediğini söylüyordu onu yapmayı planlıyorum"
"Ben onu çok güzel yaparım. Eğer iznin olursa ben yapabilirim"
Momo gülümsedi. "Kendine bu kadar güveniyorsan buyur izin senindir."
Seungmin de gülümseyerek kollarını sıvamış ve mantarları soymaya başlamıştı.
Yemek yapmayı en az yemeyi sevdiği kadar severdi. Şimdi de sevdiği yemeklerden biri olan yemeği yapıyordu.
Aradan geçen birkaç saatin ardından zil çalmıştı. Seungmin, işini bitirmiş olduğundan kapıyı açmaya gitmişti.
Chan terden ıslanmış saçları ile yorgun olduğu yüzünden belli olan bir şekilde içeri girdi.
"Hayırdır? Köpek mi kovaladı?"
Chan kaşlarını kaldırdı. "Nereden bildin lan? Yoksa o köpekleri de sen mi yolladın?"
Seungmin oldukça yüksek bir kahkaha attı. "Harbiden köpek mi kovaladı?"
Chan oflayarak çantasını yere fırlattı. "Köpek değil, köpekler. Sürü halindelerdi. Bir iki tane olsa hallederim de amına koyayım on tane vardılar."
Seungmin kahkaha atmaktan ağrımaya başlayan karnına sarıldı. Bu ona oldukça komik gelmişti.
"Gül sen gül. Gece odana gelip seni boğacağım"
Seungmin, Chan'a dil çıkardı. Chan sabır dileyerek bir nefes aldı. "Sok şu dilini içeri"
"Sokmuyorum. Sıkıyorsa sen sok. Ayrıca git bir duş al leş gibi kokuyorsun"
Seungmin tekrar dil çıkararak Momonun yanına kaçtığında Chan bıkkınlık ile bir nefes vererek sinirden güldü ve odasına gitti.
Chan duştan çıktığında babası da gelmişti. Akşam yemeği için mutfağa gitmişlerdi.
Momo servisi yaptığında Chan önüne koyulan yemek ile gözlerini sonuna kadar açarak gülmüş ve hemen annesine bakmıştı.
"Annem benim be! Yaptın sonunda demek"
Momo yanında oturan Seungmine bir bakış atıp tekrar oğluna baktı. "Tadına bak bakalım nasıl olmuş"
Chan hızla kafasını sallayıp yemekten bir kaşık alıp yediğinde gözlerini kapatarak mırıldandı.
"Anne bu efsane bir şey olmuş. Nasıl yaptın bunu? Hayatımda yediğim en güzel yemeğin olabilir o derece güzel"
Seungmin nedense buna sevinmişti. Chan farkında olmasa da ilk defa Seungminin yaptığı bir şeyi beğenmişti. Belki de Seungminin yaptığını öğrense bu kadar güzel bir tepki vermezdi..
"Ben yapmadım, Seungmin yaptı."
Chan şaşkın bakışlarını Seungmine çevirdiğinde göz göze gelmişlerdi. Seungmin merakla Chanın vereceği tepkiyi beklerken şaşırtıcı bir tepki ile karşılaşmıştı.
Chan gülümsedi. "Çok güzel olmuş, ellerine sağlık"
"Ne?"
Evet, Seungmin şaşırmakta haklıydı. Chan gözlerinin içine bakarak onunla ilgili güzel bir şey söylemişti.
"Şey yani.. Afiyet olsun."
Chan tekrar gülümseyerek yemeğine geri döndüğünde Seungmin de boğazını temizleyerek şapşallayan kendini toparlayıp yemeğe dönmüştü.
------------------------------------------------
Ne bu? Erkeğin kalbine giden yol midesinden geçer tekniği mi? Sanırım o..!
Ve
Seungminimize çooookk geçmiş olsun.
Ben artık her gün bir üyenin covid haberini almaktan yoruldum.!
