Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
--
"Seungmin"
Kıyafetlerini bavuluna yerleştiren Seungmin, balkondan içeri giren chan ile durdu ve ona baktı.
Hyunjin, jaehyun ile konuşmuştu ve odanın hala boş olduğunu öğrenince de Seungmin, Chan'ın evine gelerek eşyalarını topluyordu. Bu gece de Minho da kalacak, yarın jaehyunun evine geçecekti.
"Gerçekten gidecek misin jaehyunun evine?"
"Evet chan. Şimdi izin verirsen eşyalarımı toplayacağım"
Seungmin katladığı tişörtünü bavuluna koyarken chan hızla yanına yaklaştı ve Seungmini bileğinden tutarak engel oldu.
"Seungmin tamam bak özür dilerim"
Kaşlarını çattı Seungmin. "Ne için özür diliyorsun?"
Chan tamamen Seungminin karşısına geçti ve hala bırakmadığı bileğinden güç alırmışcasına tutmaya devam ederek gözlerine baktı.
"Senden iğrenmedim. Yani, beni öptüğünde iğrenmedim, gerçekten. Hem ben bu evde tek çocuk olmaya alışık değilim. Jisung da yok. Sende gidersen tek kalırım bu evde. Ben sana alıştım."
Birbirlerine olan yakınlıkları Seungminin kalbini çarpıtıyordu. Chan'ın gözleri Seungminin gözleri ve dudakları arasına gidip gelirken yutkundu.
"Gitme Seungmin, lütfen"
İşte bu kadar basitti Seungmini yanında tutman chan. Bu kadarcıktı. Seungmin hafiften dolan gözleri ile kabul ettiğine dair şeyler söyleyecekken odanın kapısı bir anda açılmıştı ve Jisung yüksek sesiyle odaya giriş yapmıştı.
"HELLOOOOO!"
İkili çatılmış kaşları ile Jisunga bakarken Jisung gülerek ikisine birden sarıldı.
"Nasıl özledim sizi biliyor musunuz?"
Geri çekildiğinde hala gülümsüyordu. Chan sevinse mi üzülse mi bilemedi. Kardeşi gelmişti evet, ama Seungmin..
"Bizde seni çok özledik Jisung. İyi ki geldin"
Jisung, Seungmine tekrar sarıldı. "Biliyorum biliyor-" yatağının üzerinde açık halde duran bavulu fark edince geri çekilerek Seungmine baktı. "Bu ne?"
Seungmin de bavuluna bakıp tekrar Jisunga döndü. "Ah, şey. Ben de tam toparlanıyordum. Yeni bir oda buldum kendime. Tam da zamanında bulmuşum" gülümsedi.
