|| အနီ​ရောင်ချောက်ကမ်းပါး-红悬崖 ||

အခန်း ၅ |အခန္း ၅

{ အနီ​ရောင်​ချောက်ကမ်းပါး }

လပြည့်​နေ့မတိုင်ခင် ၃ရက်အလို။

"ကြွပါ သခင်​လေး"

ခါးကြားမှတံဆိပ်ပြားကိုထုတ်ပြလိုက်သည့်အခါ အိမ်​တော်​စောင့်နှစ်​ယောက်က အရိုအ​သေ​ပေးလျက် ​ဘေးသို့ဆုတ်သွားကြသည်။

တံခါး​ပေါက်ပွင့်သွားပြီး​နောက်​တော့ မဝင်လိုသည့်အိမ်​တော်ဝင်းထဲ ​တွန့်ဆုတ်စွာပင် ​ခြေလှမ်းရ​တော့၏။

အိမ်​တော်ကြီးမှာ ​​တော်ဝင်နန်း​တော်ထဲရှိ ​မြောက်နန်း​ဆောင်​လောက်ပင် တခမ်းတနားရှိ​ကြောင်းလူ​ပြောများကြသည်။ သူက​တော့မသိ။ အဘယ်​ကြောင့်​ဆို​သော် သူကဲ့သို့ မင်းမှုထမ်းမဟုတ်သည့် လူများဟာ ရှင်ဘုရင်စံမြန်းရာဌာ​နေဆီသို့ လွယ်ကူစွာသွားခွင့်မရှိ​သော​ကြောင့်။ ထိုမှမဟုတ်​သေး ​တော်ဝင်ညီလာခံရုံး​တော်ကြီးကိုပင် ​ခြေချခွင့်မရှိ။

သို့​သော် ကြားရသည့်သတင်းများနဲ့ပင် စိတ်မခံသာ​လှ​ပေ။

အမှန်တကယ်တွင်မူ ရှင်ဘုရင်၏တော်ဝင်နန်း​ဆောင်ကဲ့သို့တုပပြီး ကြီးကျယ်ထူးမြတ်စွာ အိမ်တိုင်ကိုထူခွင့်မရှိ​ပေ။ ရှင်ဘုရင်တစ်ပါး၏ဘုန်းကံဟူသည်မှာ အရာအားလုံးထက်မြင့်မားသည်မို့ တုနှိုင်းခွင့်မရှိဟု ​တော်ဝင်စည်းကမ်းချက်အပိုဒ်တစ်၏ ထိပ်ဆုံး​နေရာတွင် ​ဖော်ပြထားသည်ကို မြင်​တွေ့နိုင်သည်။

ဤအ​ကြောင်းသည် စာ​ပေ​လေ့လာဖူးသူတိုင်းသိကြသည့်အရာ။

သို့​သော် ယခုမူ ဦးရီး​တော်ဖြစ်သူ၏ လုပ်ရပ်များမှာထင်ရှား​နေ​ပေမယ့် မည်သူမှ အပြစ်မတင်နိုင်။ မတင်ရဲကြ။

အသစ်ပြင်​ဆောက်​ထား​သော အိမ်​တော်ဝင်းကို လိုက်လံကြည့်ရှု​နေမိရင်း
ရင်ထဲ ဝမ်းနည်းတစ်ရစ် ​ဒေါသတစ်ရစ်ဖြင့်ရေချိန်မြင့်လာတာမို့ သူဟာအားလုံးကို လျစ်လျူရှုဖို့ပြင်ရ​တော့သည်။ ဤ​နေရာသည် တစ်ချိန်ကသူ့အိမ်​တော်​ပေပဲမို့။
အလှဆုံးအတိတ်​​တွေနဲ့ အိပ်မက်တစ်ခုဖြစ်ဖူးသည်မို့။

ရှိုးယွမ်က​တော့ ဆိတ်ဆိတ်​နေ​သောသူ့ကိုအလိုက်သိစွာ ဘာတစ်ခွန်းမှဆိုမလာ၊ အ​နောက်ကထပ်ကြပ်မကွာလိုက်ပြီးသာ အရိပ်တကြည့်ကြည့်ရှိ​နေပါ​လေ​တော့သည်။