|| အနီ​ရောင်ချောက်ကမ်းပါး-红悬崖 ||

အခန်း ၁၄ |အခန္း ၁၄

{ အနီ​ရောင်​ချောက်ကမ်းပါး }

ချူမြို့​တော်၏ရာသီဥတုသည် အ​တော်အတန်မျှ ​ကောင်းမွန်သည်ဟုဆိုရမည်။
​ဆောင်းဦးမကျ ​နွေမက​သော ကြားဥတုတွင်ပင် ပြင်းထန်​သောအ​ခြေအ​နေမဖြစ်။
​တောင်​ပေါ်​ဒေသမို့လည်းပါမည်။ နံနက်​စော​စောနှင့် ညချမ်းအခါဆိုလျှင် ခပ်စိမ့်စိမ့်ရှိတတ်​သော်လည်း ​နေ့လယ်​နေ့ခင်းများတွင်​တော့ မ​အေးမပူသင့်​လျော်၏။

ဤသည်မှာ ​လေ​ပြေ​သွေး​သွေး၏ပံ့ပိုးမှုပါဝင်​သော​ကြောင့်လည်းဖြစ်မည်။

​မြေ​နေရာ​တောင်​ပေါ်ဖြစ်သည့်အပြင် ​ဆောင်းဝင်ကာနီးမို့ ​တောင်ဇလပ်ပန်း​တွေမှာလည်း ​ဝေ​ဝေဆာဆာဖူးလို့​နေ​ချေပြီ။ ​တော်ဝင်သဇင်တို့သည်လည်း အ​ဆုပ်လိုက်ရှိ​ချေပြီ။

​နေ​ရောင်ကျသည်ပင် မြူတို့မှာမရှင်း​သေး။ ​ထို့​ကြောင့် တောင်​​ခြေအနားခပ်လူးလူးကိုပင်မမြင်ရပါ​ချေ။

ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ မှုန်ရီပြာလဲ့​နေ​​သော ​ကောင်းကင်နှင့်​မြေပြင်များကိုတစ်လှည့်စီကြည့်ရင်း ​​ဆွေးမိ​တော့ လွမ်းသလိုလိုပါပင်။ သို့​သော် လွမ်းခွင့်သည်မရှိသလား။ ပြည့်ဝစွာမလွမ်းရဲ။ မတတ်နိုင်​ပေ။

အားနည်း​နေသည့်ကိုယ်မို့ မသန်မာပါ။ သို့​သော် ဝမ်ရိ​ပေါ်သည် ​ခေါင်းမာစွာ ပြတင်း​ပေါက်ကျယ်ကျယ်ကိုလှစ်ဟရင်း ​ဘောင်အထက်​လျော့တိ​လျော့ရဲမှီလို့​နေဖြစ်​သည်။
သူ့တွင် အမှန်တကယ်ကျန်းမာလိုသည့်ခံစားချက်မရှိပါ။ တာဝန်​တွေက​နေ ရုန်းထွက်ချင်၍ လက်ရှိ​နေရာမှ​ပြေးသွားလိုက်ချင်၏။

​လတ်ဆတ်​သော​လေကို ခံစား​နေရသည်။ ဖူးဖွင့်စဇလပ်ပန်းတို့၏အလှကိုလည်းမြင်ရသည်။ ဒါ​ပေသည့် စိတ်တွင်တက်ကြွလိုစိတ်ကား နည်းနည်းက​လေးမျှပင်ဖြစ်တည်မလာခဲ့။

"နိုး​နေတာ​ပြော​ရောပေါ့ ဝမ်ယွင်....​လေစိမ်းမခံသင့်တာကိုသိလျက်နဲ့ ထွက်နေရသလားကွယ်"

ရုတ်တရက် ​ပြော​ပြောဆိုဆိုနဲ့ကိုယ်​​ပေါ်လွှားခနဲ​ရောက်လာ​သည်က သိုး​ထည်ရုံက​လေး။